(http://umuthuzmeleri.files.wordpress.com/2010/01/laleee.jpg?w=303&h=499)

Gerçek dostlarla karşılaşmak, kalbe muhabbet aşısı yapar.
Gönüller aşılanır, birbirlerini kuvvetlendirir.
Salih insanlara sadece bakmak bile, insana tesir eder.
Zahiren bir resme bakmak, o resme bakana hiç tesir etmez mi? Mesela

hüzünlü birine devamlı bakan, üzülmez mi? Sevinçli birini gören

sevinmez mi ?
İşte bunun için, nazarı [bakışı] fayda vermeyenin, sözü fayda etmez

derler. Bu hayvanlarda bile vardır. Sinirli bir deve, uslu develerin

yanına konduğu zaman uysallaşıverir.
Mesela bir leş, içine karıştığı suyu, havayı bozar. Yiyecekler

bozulmaya başladıklarında temizlenip korunmazlar mı? Her canlı da bu

varsa, insanda bu beraberlik fazlasıyla vardır. Çünkü insan da dost

aramaya müsaitlik fazlasıyla vardır. Çünkü insan dost aramaya müsait

yaratılmıştır, insanın dostları, Allah’ın dostları değil mi?

Şihâbüddin es-Sühreverdî (k.s )