Marifet ufku

Marifet Ufku

Lûgatta bilme, tanıma manalarına gelen marifet; Allah ü Tealâ'nın varlığının, düşünen kalp de diyebileceğimiz “fuâd” vasıtasıyla -Zâtı itibariyle tam olarak bilinemese de – bilinmesidir Bir kudsî hadiste de vârid olduğu üzere Allah ü Tealâ şöyle buyurmuştur: “Küntü kenzen mahfiyyen fehalaktü'l halka liya'rifûnî” ( Ben gizli bir hazineydim; bilinmeyi istedim ve bunun için mahlukâtı yarattım) Evet bizim dünyaya geliş gayemiz, yaratılmamızdaki hikmet Rabbimizi tanımamız ve bu konuda marifet sahibi olmamızdır Bediüzzaman Hazretleri'nin dediği gibi ‘İnsaniyetin en âli mertebesi ve beşeriyetin en büyük makamı îman-ı billah içindeki marifetullahtır' Peki Allah'ın varlığını nasıl bileceğiz? Bu konuda bize yolu Allah'ın Kelâm-ı Ezelî'si Kur'an-ı Kerim gösteriyor ve "marifet sahibi olmak istiyorsanız ilk önce kendi nefsinize, bedeninize, nasıl güzel bir yaratılışa sahip olduğunuza bakın sonra da önünüze sayfa sayfa açılmış olan kâinat kitabını okuyun" diye beyan ediyor Zira Kur'an da şu kâinat mescid-i kebirinde kâinatı okuyor biz de hep birlikte O'nu dinleyelim;

İnfitar Sûresi'nde şöyle buyurulmştur; “Allah değil mi seni yaratan, bütün vücud sistemini düzenleyen ve sana dengeli bir yaratılış veren?” Gerçekten de bedenimize cismanî yapısını göz önüne alarak baktığımız da Allah'ın büyüklüğünü görmemek ve ‘ Rabbim ne güzel yaratmışsın!' dememek mümkün değildir Ya gözlerimiz parmak uçlarımızda, ağzımız ensemizde olsaydı; bilmem bunu hiç düşündünüz mü? Ya burnumuz leyleklerinki gibi uzun olsaydı, ya kulaklarımız fillerin ki kadar büyük olsaydı İşte saçımızı uzatıp, kaşımızı uzatmayan Allah ü Tealâ'nın büyüklüğü gözler önündedir Gözlerimiz de bizim dünyaya açılan iki adet penceremizdir Bunları yaratan Allah bakın nasıl muhafaza altına almış onları; çok önemli olduğu için iki çukura yerleştirmiş, dıştan gelen darbelerden korunması için ortalarına çıkıntılı br burun koymuş, yetmemiş alnımızdan akan ter zarar vermesin diye kaşlarımızı nakşetmiş, bu da yetmemiş üzerlerine kirpikler dizmiş toz, toprak zarar vermesin diye Niçin mi? Sahibi olduğu kâinat kitabını kusursuz okuyabilmemiz için Eğer kendimizi böyle okuyabildikse ne mutlu bize İşte o zaman “Nefsini bilen Rabbini bilir” fehvasınca Yüce Yaratıcı'yı tanımış ve bir ölçüde marifet sahibi olmuş oluruz Bir ölçüde dedim çünkü sırada “ en büyük âyet” olarak ifade edebileceğimiz kâinat kitabı var

‘Mâ arafnâke hakka ma'rifetike yâ Ma'ruf' (Ey Maruf, Seni hakkıyla tanıyıp bilemedik) diyen Fahr-ı Kâinat Efendimiz'in (sallallahu aleyhi vesellem) geceleri teheccüd namazına kalktığında okuduğu ve “Bu âyeti okuyup da tefekkür etmeyenlere yazıklar olsun” buyurduğu marifetle alakalı olduğunu düşündüğümüz, Âl-i İmran Sûresi'ndeki âyet-i celîlede şöyle buyurulmaktadır; “Muhakkak ki göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri ardınca gelmesinde, sürelerinin uzayıp kısalmasında akıl sahibi kimseler için dersler vardır” Evet, kâinattaki canlı-cansız herbir varlık kendilerine has dille Rabbimizi anlatmakta ve “Ey insanoğlu beni, seni ve şu gördüğün bütün mahlukâtı yaratan Hâlık-ı Kâinat'ı bil ve tanı" demektedirler Bal arısına cetvel, pergel kullanmadan altıgen şeklinde petekler yapmasını öğreten kim? Koyuna yeşil otlardan yiyip, bembeyaz sütü çıkarmasını tâlim eden kim? Şüphesiz ki bütün mahlukâta sana bu özellikleri veren kim diye sorsanız hep bir ağızdan verecekleri cevap aynı olacaktır: ALLAH Bu konuyla alakalı büyük bir âlimin bir sözünü nakletmek istiyorum, şöyle diyor; “Nasıl ki bir mimar Selimiye'ye, Sultan Ahmet Camii'ne bakıp zevk alıyor ve hayranlık duyuyorsa, insan da bir çiçeğe bakıp ‘vallahi Allahım seni gördüm' demezse o insan çobandır” Tabiî ki bu bir seviyenin insanları için geçerlidir Fakat biz de bu seviyeye ulaşmak için çaba sarfetmeliyiz Çünkü biz bunun için yaratıldık

Biz sadece imanımızla ayakta kalamayız; her an kuvvetli ve bize ters esen bir rüzgâr karşısında yıkılabiliriz Bu nedenle imanımızın, ibadetimizin marifet payandaları ile desteklenmesi gerekmektedir Eğer marifet ufkunu yakalayabilirsek o zaman Allah'a olan muhabbetimiz, sevgimiz daha da artacak ve bunun sonucunda da yine Allah'ın izni ve inayetiyle zevk-i ruhâniye ermiş olacağız Ne güzel söylemiştir şair;

“ Savm-u salât u hac ile sanma biter zâhid işi

İnsan-ı kâmil olmaya lazım olan irfan imiş”

Madem ki biz kâmil insanların en kâmili İnsanlığın İftihar Tablosu'nun (sallallahu aleyhi vesellem) ümmetiyiz; o zaman biz de birer kâmil insan olmak için uğraşmalıyız Çünkü insan-ı kâmil, "her zaman başkalarına yararlı olma emelinde ve marifet ufkunu yükseltecek bilgi peşindedir"

Dünyada nice cahil "âlim"ler vardır ki marifetten nasipleri yoktur Onlar sadece kuru bilgileriyle emekleyip durmaktadırlar Kör ve sağır tabiata takılıp kalmış, eşya ve hadiselerin perde arkasındaki yüzü görememiş, bu kâinat Hâlikını tanıyamamışlardır Bir sergi gibi önümüze serilen kâinat güzellikleri hakkında ise ‘Ne güzel' demiş fakat bir türlü “ne güzel yaratılmış” diyememişlerdir Marifet ufkunda dolaşan ârifler ise nurdan haleler içinde devamlı huzur soluklarlar Bu âriflerden sayılır mı sayılmaz mı bilemiyorum ama konuyu Niyazi Mısrî'nin şu beyitleriyle noktalamak istiyorum;

Zât-ı Hakta mahrem-i irfan olan anlar bizi

İlm-i sırda bahr-i bî payân olan anlar bizi

Şu fena gülzârına bülbül olan anlamaz,

Vech-i bakî hüsnüne hayran olan anlar bizi

Dünyev-ü ukbâyı tamir eylemekten geçmişiz,

Her taraftan yıkılıp vîran olan anlar bizi

Fatih Harpcı
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın