El ibriz 3

El-İbriz 3

37. Seyyid Mansur Hazretleri kutup olduğu için onun levh-i mahfuzdaki akibetini gördü yalanı. (S.354-55)

İşte onun için fark perdededir. Velilerde perde yok-tur. Allah'ın emri ile alıyor, belki ona faydası vardır. Hırsız ise perdelidir. Sırf kendi menfaati için alır. Seyyidi Mansur Mevlâna îkiz Hz.lerinin yanına girdi. Seyyid Beyazıd Bekâri'yi ziyafet ediyordu. Onun malını alıp çıktı. Seyyid Mansur Hz.leri kutup olduğu için onun Levhi Mahfuzdaki akıbetini gördü, Hak Teâlâdan emri telakki etti. Onun üzerine malını alması helaldir. Nasıl mümkün olursa alır. Hırsız ise mahcubdur. Rabbından gafildir. Onun için onun alışı suçtur. Seyyid Abdurrahman Terzuk Hz.lerinin talebeleri bir gün bir öküz bulup getirmişler. O da "kesin öküzü" dedi ve yedi. Yanında Seyyid Yusuf Fâsi Hz.leri vardı. O yemedi. Biraz sonra öküzün sahibi olan kimse geldi ki, o da Abdurrahman Merzuk Hz.leri-nin müridlerindendi; "Efendim, onu zaten size sadaka olarak ayırmıştım" dedi. Seyyid Beyazıd Hz.leri de Seyyid Mansur Hz.leri ona "Etinden kes, ver" dese, keser verirdi. Hiç çekinmezdi.

38. a) Resulullah Efendimizle uyanıkken alameti nedir bilelim yalanı. (S.359-61)

b) Müşahede makamına yükselince önce dünya ve onda olanları, sonra denizlerde olanları, 7. kat arza kadar görür; ruhlerı ahirette olan işleri görür yalanı. (S.361-364)

c) Allah fetih nasip eder, keşfini açarsa her cihetten ona yardım eder, onun etini de kemiğini de yakar yalanı. (S. 364-659)

O zahir hocası A. Debbağ Hz.lerinden yine sordu ki:

-Öyle Şeyhler görüyoruz ki, Resulullah Efendimiz'i yakazada uyanıkken görüyorum. Sorduklarımıza cevap veriyor diyorlar. Halbuki ârif-i billâhlar demişler ki: Böyle bir idiya yapanın iddiası kabul olunmaz. Ancak beyyine getirmesi lâzımdır. Onun da isbatı 3000 makamı geçmiş olmaktır. Efendim, Allah seyyidliğinizi idame ettirsin, bunları bize hiç değilse remizle olsun beyan edin de, Resulullah Efendimizle uyanıkken konuşanların alâmeti nedir, bilelim.

A. Debbağ Hz.leri cevap verdi:

-Herkesin vücudunda 366 damar, sinir vardır. Herbir sinir Cenab-ı Hak ne için yaratmışsa o hassayı hâmildir. Basirt sahibi arif ise bu 366 siniri ziyalı, ışık ve-ren bir nur olarak görür. Yalanın da, hasedin de, riyanın da, ücûb, kibir v.s. nin de her birinin birer damarı ve ışığı vardır. Arif olan bir kimse insanlara baktığı vakit her bi-rini, üzerinde 366 fener asılmış, ışıklandırılmış bir âlem gibi görür. Her bir lâmbanın kendine has rengi vardır.

Sonra bu hassaların her birinin de kısımları vardır. Sonra bu hassaların her birinin de kışından vardır. Meselâ, mal şehvetinin aynbir kısmı vardır. Mansıb, mevki şehvetinin de ayrı birer kısımları vardır. Bir kimsenin bütün bu damarlardan, kısımlarıyla birlikte ilgisi kesilmedikçe keşfi açılmaz. Allah bir kuluna hayır murad ettikçe, onu keşfe ehil görürse, o kulunu yavaş yavaş bunlardan keser. Meselâ, yalan söylemek hassasını kesince, o zaman doğruluk makamına erer. Ondan sonra daha ilerliyerek tasdik makamına gelir. Mal şehveti hassasını kestiği vakitte zühd, zahidlik makamına girer. Günah şehvetini kesince tövbe makamında yer tutar, işte böylece Cenab-ı Hak bu kötü hassalardan kurtarıp, ona fetih nasib edip, zatine sırrı da koyunca, o zaman âlemleri müşahede makamlarında yükselir. İlk göreceği şey toprağa mensub olan ecramdır. Ondan sonra ulvi, yüce cürümleri görür. Sonra mura-ni cürümleri görür. Sonra nurani cürümleri görür. Sonra Cenab-ı Hakk'ın ef’ali mahlûkata nasıl nüfuz ediyor, onları görür. Toprağa ait müşahede de derece derece olur. Evvela arz ve onda olanları, sonra ikinci arzı, sonra 3. cü kat arzı, sonra ilâ 7. ci kat arza kadar görür. Ondan sonra birinci kat gök ile kendi arasındaki boşluğu, semayı görür. Sonra 1. ci kat semayı, sonra hakeza yerdeki tertip üzere böylece göklerde yükselir. Ondan sonra berzahı görür ve oradaki ruhları görür. Sonra melekleri, hafaza meleklerini ve âhirette olan işleri görür. Kulun bu gördüğü müşahedelerde rabubbiyet haklarından bir hakkı müşahede vardır. Ubudiyet edeplerinden edep de vardır. Bu müşahedelerde türlü manialar ona arız olur. Allahü Teâlâ'nın bu zayıf kullara rahmeti olmasa en ahmaklar derecesine rücû eder, şaşırır. Bu müşahede makamlarını, onların korkulu yerlerini geçmek, nefislerin hassaları makamlarını geçmekten daha zordur. Çünkü böyle havas, nefsin hassaları makamatının geçilmesi batınidir. Onun için ancak fetihten sonra bilir. Daha önce göremez. Halbuki bu müşahede makamları zahirdir, gözü ile görür. Eğer görüşü safi, basiret nuru tamam olmuş ise, sonunda şekavet olmayan bir rahmetle Allah ona rahmet etmişse, o zaman Cenab-ı Hak ona Seyyidil evvelin vel ahirin olan Resulullah (s.a.s.) Efendimizin rü'yetini nasib eder. Resulullah Efendimizi açıkça görür, uyanıkken müşahede eder. Resulullah Efendimizi gördükte Allah'tan ona öyle imdat, ruhani feyiz gelir ki, gözlerin görmediği, kulakların işitmediği ve insanın hayal edemiyeceği nimetlere, saadetlere erer. Resulullah Efendimizi görmek saadetine erdiği vakitte sevinç ve afiyet makamına erer, ona müjdeler olsun. İşte bütün bunlar o nefis hassalan ve bütün müşahede makamlarının hepsini geçtikten sonra olur. Resulullah Efendimizin şemaili mutahharesi ümmeti mütahharesine gizli değildir. Nitekim ulema yazmışlardır. Her kim uyanıkken Re

364 ncü sayfa MEVCUT DEĞİL !!!!

defalar yıkar, suvarır. Resulullah Efendimizden gelen bu nurların bir şubesi de rahmet şubesidir ki, o zulmeti yakar. Böyle olunca o kimse Resulullah Efendimizin zatı şerifini görmek imkânını elde eder. Kulun vücudunda kara noktalar kaldıkça zatı kara olur. O zaman Resulullah Efendimizin zatı şerifini görmeğe takat getiremez, göremez. Bununla, yâni o zatı şerifeden suvarılmak, o kimse zatı şerife gibi kemal bulur, demek istemiyoruz. Aslî hilkatinde kabiliyeti ne kadar ise o kadar alır. Resulullah Efendimizin o nurlu şubelerinden sulanmakla Resulullah Efendimizdeki nurlar boşalır da o kimseye geçer demek değildir. İşte bu müşahede mertebesine erene kadar sayı-lamayacak makamları geçer. Öyleyse 2000 veya daha fazla mertebeyi geçerse Resullah Efendimizi görür, diyen kimse kendi halinden haber vermiştir. Kendinde daha ha-lan kalmıştır. Çünkü daha bir şube kalmış da müşahede hasıl olmuşsa kemal mertebesini bulmamıştır. Vallahü âlem

39. Şeyh öldükten sonra müridine yardım eder iddiası . (S.366)

A. Debbağ Hz.leri buyurdu ki:

-Şeyhi kâmilin himmeti onun Allahü Teâlâ'ya iman nurudur. O iman nuru ile müridini terbiye eder, müridini bir halden diğer hale terakki ettirir. Eğer mürid Şeyhini iman nurundan dolayı seviyorsa o zaman Şeyh ister hazır olsun, ister olmasın, hattâ ölmüş olsun, hatta ölümünden seneler geçmiş olsun, yine o himmet eder, fayda verir. Onun için bütün asırların bütün velîleri Resulullah Efendimizin iman nurundan medet alır, fayda görür. Resulullah Efendimiz bütün velileri terakki ettirir. Çünkü o velilerin Resulullah Efendimize olan sevgileri saf, halis iman nurundandır. Şayet müridin şeyhini sevmesi vücudundan olur da, iman nurundan olmazsa o zaman huzurda olduğu vakit istifade eder, olmayınca da imdat kesilir. O zaman kusur müriddedir. Vallahü âlem.

40. Muhyiddin-i Arabi dedi ki: “ Şeytan Sehl İbni Abdullah-i Tusteri Hz.’ne hocalık yaptı yalanı. (S.373)

Benim rahmetim her şeyi kaplamıştır. Bu âyet-i ke rime umumidir. Allah takyid etmemiştir, takyid eden kullardır, dedi. Şeyh Muhiddini Arabi Hz.leri dedi ki, "Şeytan Sehl İbni Abdullah-i Tusterî Hz.lerine hocalık yaptı. Bu hususta onun muallimi oldu" Ben bunu anlayamadım. Allah sizi me'cur etsin, bana bunu izah edin?

(Ahmed İbni Mübarek Hz.leri suali biraz daha şöyle açılıyor): İblis lânetullahialeyh ile Sehl (r.a.) arasındaki bu muhavere şöyle geçti: İblis dedi ki: "Allahü Tâlâ Kur'an'ında benim rahmetim her şeyi kapladı" diyor. Ben de bir şey'im. Öyleyse ben de rahmete dahilim. Sehl Bin Abdullahi Tusteri cevap verdi ki: "Be lâinj dedi. CE-nab-ı Hak bu âyetin hemen altında şöyle buyuruyor:

Ben bu rahmetimi müttekilere yazacağım.

41. Bu konuya Debbağ’ın verdiği indi teviller. (S.373-375)

Sen o müttekilerden değilsin. Her şeyi diye umumi olan rahmetini, altında, müttekiler diye takyid etmiştir. O zaman İblis de: "Oradaki takyid sizin sıfahmzdır, Allahü Teâlâ'nın sıfatı değildir" dedi. O zaman Sehl durdu. Bu suale cevap vermedi. Muhiddini Arabî Hz.leri buyurdu ki: "Selh'e İblis Şeyhlik yaptı." Şeyh Şarani Hzleri bu hikayeyi zikretti. Fakat cevap vermedi. Bu usmadan, suali soran, şeytanın söylediği doğrudur zannetti. Onun için müşkilâta düştü. Halbuki takyid Allah'tandır, Sehl'den değildir.

A. Debbağ Hz.leri cevap verdi. Buyurdu ki:

- Âyetteki takyid Allah'tandır, halktan değildir. Şeytan ise bu sualiyle bâtıl bir delil irad etti. Doğrusu Sehl'in cevabındadır. iblisinki doğru değildir, îblis lânetullaha rahmet nasib olmayacaktır. Şeytanın diliyle söylenilen bu sözde gerek Sehl Hz.leri, gerekse îbni Arabi Hz.leri şeytanın anlamadığı birtakım incelikler sezdiler. Bu sırlar şeytanın hatırına bile gelmedi. Şeytan bu sözü söylemekle Abdullahi Tusteri Hz.lerinde sakin olan bir noktayı herekete getirdi. Uyuyan bir damarını uyandırdı. Allahü Teâlâ'nın marifetinden büyük bir müşahedeyi anladı. Şeytanın bu sözü onlara daha büyük bir ders, hocalık oldu. Çünkü sofiler keşif nasib olduktan sonra Allah'ı hakikiyle bilirler. Fakat keşiften önceki hallerine baktıkları vakitte, nefislerini sayılamayacak kadar takyidat ile bağlı bulurlar. Allah'ı hakkıyle bilemediklerini görürler. Şeytanın, takyid senin sıfatındandır. Allah'ın sıfatından değildir, sözünden Sehl'e iki halde de ittifat hasıl ol...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın