Ya ResulALLAH, Artık Gülsün Yüzüm, Kurusun Gözyaşlarım
Ya ResulALLAH, artık gülsün yüzüm,
kurusun gözyaşlarım
ve seni anan kalbim bir kez daha köle olsun sana Efendim;
son nefesimde, dinsin artık ızdırablarım Efendim,
kabul olsun dualarım,bulutlar kefenim,vuslatım tacım olsun,
seninle öleyim Efendim son nefesimde,
SENİNLE ÖLEYİM SULTANIM SON NEFESİMDE,SON NEFESİMDE…
Ağla gözlerim ağla,
ceyhun olup aksın gözyaşlarım,
ok olup saplansın kalbime ümmetsizliğim,
acım olup otursun kalbime kulluksuzluğum..
Ağla gözlerim ağla,hiç durmadan ağla,
hıçkırıklara karışıp gidinceye kadar ağla... Ağla..!
Hem de kıyamate kadar ağla...
Şu acı verici hayat yolunda kimim-kimsem yok Ya ResulALLAH..
İçimi açabileceğim,dertlerimi paylaşabileceğim kimsem yok Ya ResulALLAH...
Her günüm ağlamakla geçiyor,
kalbime ümid tohumu ekip baharı bekleyemez hallere düştüm Ya ResulALLAH.. Gözyaşlarımı silen yok,
halimi anlamak için çaba sarfeden yok,
eğilip de kulak veren yok..
Ben aşkından ötürü yanıp tutuşmayı bir türlü başaramamış kalbimle birlikte ümmetsizlikten sadır olma yüzsüzlüğümü de yanıma alarak huzurunuza geldim Ya ResulALLAH..
O sevgi ve şefkat dolu kalbinizin küçücük de olsa bir köşesinde bana da yer verir misiniz Ya ResulALLAH
Sen benim sultanım,
canım da cansın Efendim,
bu yaralı kalbim o gül kokulu aşkına kansın Efendim,
şu garip düşmüş kalbim hep,hep seni ansın Efendim,
biçare ellerim sana uzansın,
senin o mübarek sevginle birlikle gönlüm sürura gark olsun,
aşkın vuslatıma basamak olsun,
o gül kokusu cennete giden yolda rehberim,pişdarım olsun Efendim..
En içten duygularımı yumak yapıp onu da huzurunuza getirip diyorum ki,
ben size asla ve kat'a ümmetlik yapamadım Efendim...
Yüzüm yok aslında huzurunuza gelmeye..
Yüzüm yok aslında şu kirli dudaklarımla o sizin mübarek isminizi anmaya..
Kıtmirliği bile başaramamış bu ümmetinizi bağışlayanız Ya Nebi demekten başka elimden bişey gelmiyor...
Kelimeler bir bir tükendi..
His yumağım iplik iplik çözüldü de dibe vurdu...
Artık yol veremiyorum duygularıma..
Artık utanıyorum gözyaşlarımdan..
Artık utanıyorum kalbimde taşımaya çalıştığım değerlerden...
Artık utanıyorum arzdan ve güneşten..
O içlere ferahlık veren meltemlerden...
Çıkışı yok mu bu kalp kalesinin ?
Çıkışı yok mu bu his bombardımanın ?
Çıkışı yok mu bu gözyaşı pınarının ?
Ağlaya ağlaya gözyaşı pınarım kurudu..
Sızlana sızlana kalbim NEREDEYSE kabuk bağladı..
Şikayetim yok elbette...
Kızgınlığım başkasına değil kendi nefsime....
Kırgınlığım başkasına değil kendi irademe....
ALINTI
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
