Konu Başlığı: Seni tanıyınca Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 20 Ekim 2010, 20:27:29 Seni Tanıyınca Karanlık gecede ‘bir’ olanı ararken Şafak olup beni aydınlatmaz mısın? Uzanıp maveraya, ötelerdeyken Beni, bana anlatıp tanıtmaz mısın? Sükûta büründü azalarım Gözlerim maziye mıhlanmış Bıçak açmaz ağzımı Dudaklarım kenetli / düşünüyorum… Seni ve sensizliği Öncesini ve sonrasını Senle gelen baharı düşünüyorum. Mevcut ile âdem birdi o zamanlar Ben, mevcudun gölgesinde âdemdim Sıyırdın beni yokluk karanlığından Seninle kalktım ve dirildim Bir “hiç” iken “var” oldum seni tanıyınca Görmüyormuş gözlerim, körmüşüm meğer Hayatım, kör kuyuda olurken heder Sinemi kaplayınca bir büyük keder Yusuf olup gözümü açmaz mısın? ..... Sana kurban özüm, veçhine hayrandır Bu beden ne ki, ruhum sana fedadır Hakikati bulan, seni tanıyandır Bu garibe kendini anlatmaz mısın? Sadakatsizlikten sıkılgan yüreğim Her köşede korku içinde “Emin olma” yoluna koyuluyorum Sıdkı tefrik noktasındayım / düşünüyorum Yardımcım hilekâr ve düzenbazmış Yeminleriyle her gün aynı ağaçtan besleniyormuşum. Senle gelen necatı düşünüyorum Sıdk, kizble iç içeydi o zamanlar Tüm doğrularımı yalan saydım Yalanladıklarımı da doğru Hak, batıldan ayrıldı Ömerler, Faruk oldu sen tanınınca Varlık bahçesinin nadide gülleri Senin saf kaynağından beslenmişlerdir Emzir, toprağına düşen köklerimi Yetim sayıp başımı okşamaz mısın? Sedat ŞERAN |