๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Sizden Gelenler (Peygamber Efendimiz ) => Konuyu başlatan: ღAşkullahღ üzerinde 20 Ekim 2010, 20:27:29



Konu Başlığı: Seni tanıyınca
Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 20 Ekim 2010, 20:27:29
Seni Tanıyınca




Karanlık gecede ‘bir’ olanı ararken
Şafak olup beni aydınlatmaz mısın?
Uzanıp maveraya, ötelerdeyken
Beni, bana anlatıp tanıtmaz mısın?
Sükûta büründü azalarım
Gözlerim maziye mıhlanmış
Bıçak açmaz ağzımı
Dudaklarım kenetli / düşünüyorum…
Seni ve sensizliği
Öncesini ve sonrasını
Senle gelen baharı düşünüyorum.
Mevcut ile âdem birdi o zamanlar
Ben, mevcudun gölgesinde âdemdim
Sıyırdın beni yokluk karanlığından
Seninle kalktım ve dirildim
Bir “hiç” iken “var” oldum seni tanıyınca
Görmüyormuş gözlerim, körmüşüm meğer
Hayatım, kör kuyuda olurken heder
Sinemi kaplayınca bir büyük keder
Yusuf olup gözümü açmaz mısın?
.....
Sana kurban özüm, veçhine hayrandır
Bu beden ne ki, ruhum sana fedadır
Hakikati bulan, seni tanıyandır
Bu garibe kendini anlatmaz mısın?
Sadakatsizlikten sıkılgan yüreğim
Her köşede korku içinde
“Emin olma” yoluna koyuluyorum
Sıdkı tefrik noktasındayım / düşünüyorum
Yardımcım hilekâr ve düzenbazmış
Yeminleriyle her gün aynı ağaçtan besleniyormuşum.
Senle gelen necatı düşünüyorum
Sıdk, kizble iç içeydi o zamanlar
Tüm doğrularımı yalan saydım
Yalanladıklarımı da doğru
Hak, batıldan ayrıldı
Ömerler, Faruk oldu sen tanınınca
Varlık bahçesinin nadide gülleri
Senin saf kaynağından beslenmişlerdir
Emzir, toprağına düşen köklerimi
Yetim sayıp başımı okşamaz mısın?



Sedat ŞERAN