BİSMİLLAH
Senin adınla, sana sığınarak ve en sevdiğini en sevdiğimizi anarak başlıyorum sözlerime.
Ey beni yokluktan kurtaran Rabbim konuştur yüreğimi aşkınla, söylet en içli sözleri habibin aşkına;BİSMİLLAH
Sabahına uyanmayı bekliyorum yorgunum, çaresizim her şeyim var aslında bir ailem bir evim ve param da. Ama ben sensiz o kadar yalnız ve kimsesizim ki. Hani hayatın onca hengamesine rağmen bizleri oyalayan onca işe güce rağmen bütün yorgunluğum sana gelmeden bitmiyor. Senin varlığının ışıltısını görmeyince gözlerin körden farkımı var, senin sevgini hasretini haykırmadıkça konuşmamın kime yada bana ne faydası var ki. Ben seni çok özledim ey varlığımı varlığına borçlu olduğum Sevgili. Kaçıp kaçıp şehrine gelişim sana olan özlemimden. Ama başımı kaldırıp parmaklıklarına dokunamayışım günahlarımın utancından, mahcubiyetten. Sende beni bütün bu günaha bulanmış halime rağmen sever misin Sultanım. Kızın Fatıman gibi olmasa da bir zamanlar seni çok üzmüş,
Kalbini incitmiş Vahşi gibi sana sonradan adanmış sevginin ikliminde yeniden yeşermiş mahcubiyetinin diyetini seni hep uzaklardan seyretme cezasıyla ödemiş o Vahşiyi sevdiğin gibi sever misin. Hakikati yıllarca görememiş gözünü yere atıp bana yıllarca hakkı göstermeyen gözü neylerim diyen Ebu Süfyana gösterdiğin şefkati kardeşlerim diye hitap ettiğin ama sana layık kardeşin olamamış sana hakkıyla ümmet olamamış bu acizi affedip bana da şefkatinle bakar mısın. Gönlümün tek emeli sana bir gün misafir gelmek, gözlerimi gözlerinin değdiği nazarına muhatap olmuş şehrinde açmak, seni anmaktan günahlarının yakıcılığından, ağlamaktan yorgun düşmüş gözlerimi senin dizlerinin dibinde kapamak. Sonra senli bir rüyaya dalmak buram buram misk kokunu içime çekmek, ve sonra bükük boynumu daha da öne eğerek Efendim ben geldim ,geldim ama çok günahkar ve çok pişman bir sevdalın olarak geldim demeyi bütün pınarlarında ne kadar su varsa salı verip ne olur beni kabul et çevirme geri demeyi ne çok isterdim. Hıçkıra hıçkıra hasret kaldığım özlem büyüttüğüm nur cemaline bakıp her şeye rağmen seni canından sahip olduğu her şeyden daha çok seven bu garip kula teveccühte bulunup hoş geldin der misin Sevgili, canlar feda tebessümünü sunarak bir kere olsun hoş geldin der misin.
Ey kainatın sultanı, bu aciz her gününe bu ümidi ekiyor, her gece başak olup boy atmış bu ümidiyle senin düşlerine gelip, yanına çağırmanı bekliyor. Haddim midir Sevgili. Ah o korkum beni hafakanlara salan beynimi kemiren vicdanımı törpüleyen korkum, sana layık ümmet olamayışımın derin yarası uyutmaz ki beni. Nasıl uyurum ya gelmezsen düşüncesiyle. Sonra Rahmetin meltemi değer gönlüme salınır nazlı nazlı ümit başaklarım şefkatinin kokusunu taşır sonsuzluktan. Sen çağrılınca mutlak icabet edersin edersin ya Efendim bu günahkar gözler göremez seni duyamaz sesini ama hisseder sevginin sarıp sarmaladığı kalbim gelişini
Nice kalem nice yüreğin sana olan hasretini yazdı satırlara
Karanlık gecelerde yalnızlıktan ürperen her yürek geldi kapına
Sevdalıların şehrinin yollarını çizdi özlem haritalarına
Nice senden uzak olmaya dayanamayan yürek göç etti ardınca
Sonra sırf sen istediğin için başka çok uzak diyarlara
Sen gibi olamazdı hiç kimse, yıldızlarından biri olmaya gayret etti kimisi
Senin emanetini korumaktan başka bir emeli olmayanlar
Rabbinin Rızasından başka hiç bir şeyde gözü olmayanlar
Bir onlar bildi, onlar anladı, onlar tad aldı gördü gerçeği
Sadece onlar gerçekten seve bildi ve ne mutlu onlar Senin tarafından da sevildi..
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
