Rasulullah'ın neslini devam ettiren nur yumağı

Rasulullah'ın neslini devam ettiren nur yumağı

"Onlar giyime, lükse, modaya, giysilere değer vermiyorlardı. Onların gözünde giyim iffeti koruyacak, tesettürü sağlayacak giysiden ibaretti" Hz. Fatıma (r.anhüma)

Hazreti Fâtıma radıyallahu anhâ Nebîler Efendisi'nin son çiçeği... Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin dünyada neslini devam ettiren nur yumağı... Kızlarının en küçüğü... Cennet gençlerinin efendileri Hz. Hasan ve Hüseyin'in anneleri... Hz. Ali kerremallahu veche efendimizin zevcesi...

Eşi ve çocuklarıyla ehl-i beyt'i teşkil eden ümmetin hanımlarının seyyidesi...

Cennet hurilerinin hanımefendisi...

Müslüman hanımların kendilerine "örnek" alacakları şahsiyetlerden biri olan Hz. Fâtıma (r.a.) validemiz , Hicret'ten 11 yıl önce, Cemaziyelahir'in 20. gününde, Mekke'de dünyaya gelmişlerdir.

İnsanlar, İslam diniyle şeref bulmadan önce Arabistan'da cahiliye diye adlandırılan karanlık bir dönem hakimdi. Öyle bir dönem ki, insanlar bir mal gibi alınıp satılıyor, kan davaları insanların haksız yere ölümüne sebep oluyordu. Dahası kız çocukları diri diri toprağa gömülüyordu. Kız çocuğunun olması aile için bir ar (utanma) sebebi olarak görülüyordu. Böyle bir dönemde Efendimiz (s.a.v.) 'in risaletinin (peygamberliğinin) 5.yılında Fatıma'nın doğum müjdesini alan Rasulullah şöyle buyurdu: 'İşte şimdi vahiy meleği bana geldi ve bu doğan çocuğu kutladı. Allah ona Fatıma adını verdi.'

Efendimiz (s.a.v.)'in soyu Fatıma ile devam etti. Allah Teala'nın bu takdiri, cahiliyyenin 'kız çocuklarını hakir görme' gibi çirkin adetini ayaklar altına almıştır.

Hz. Fâtıma; Hz.Peygamber'in, Hz.Hatice'tül Kübra'dan doğan ikisi erkek, dördü kız olan çocuklarından, hayatta kalan tek kızlarıdır. Diğer evlâtları, kendi zamanlarında genç yaşlarda âhiret âlemine göç etmişlerdir. Bu nedenle Hz.Peygamber'in nesli, Hz.Fâtıma'tüz Zehrâ'dan yürümüştür. Hz.Peygamber'de bu konu da şöyle buyurmuşlardır: "Gerçekten de Allah her Peygamber'in soyunu o Peygamber'den yürüttü; benim soyumu ise Ebû Tâlib oğlu Ali'den izhâr etti"

Hz.Fâtıma'nın künyeleri; Ümm'ül Hasan, Ümm'ül Hüseyin ve Ümm'ül Muhsin'dir.

Mübarek lâkabları ise; Sıddıyka (Özü-sözü tam gerçek olan), Mübâreke (Kutlanmış, kutlu olmuş), Tâhire (Tertemiz), Zekiyye (Arınmış), Râdıyye (Allah'tan râzı olmuş), Mardıyye (Allah râzılığını kazanmış), Muhaddise (Allah ilhâmiyle söz söyleyen), Betül (Arınmış), Zehrâ (Parıl parıl parlayan), Seyyide (Kadri yüce ve ulu) ve Meryem'ül Kübra'dır (Ulu Meryem).

Hz. Âişe (radıyAllahu anha) validemiz anlatıyor:

"Resûlullah (asm), Hz. Fâtıma'ya husûsî iltifat ederlerdi. Başka çocukları da vardı, ama Fâtıma başkaydı. O Peygamberlikten sonra dünyaya gelmişti. Onun soyundan, sulbünden meydana gelen Hasan ile Hüseyin'in pâk nesli bütün insanlığı tenvir edecekti. Resûlullah, her zaman onu istikbâl eder (karşılar), alnından öperdi. Hz. Fâtıma'nın, yürüyüşü oturup kalkışı, hâl ve harekâtı ayniyle Resûl-i Ekrem'e benzerdi."

O, yaşının küçük olması sebebiyle ve bilhassa anneciği Hz. Hatice (r.anhâ)'nın vefatından sonra babacığının yanından hiç ayrılmadı. Bazan babasının elini tutup Mekke sokaklarında gezdi. Bazan da babasının peşini takip etti. Müşriklerin işkencelerine maruz kalan babacığına yardımcı olmağa çalıştı. Bir gün babasıyla Kâbe'ye gitmişlerdi. Kureyş Müşrikleri onları görünce toplandılar ve fısıltı halinde birbiriyle konuşmaya başladılar. Babacığı Kâbe'nin yanında namaza durdu. Secdeye vardığında Ukbe İbni Ebî Muayt adındaki azgın müşrik, bir deve işkembesi getirerek babasının sırtına koydu. Geriye çekilip uzaktan birbirleriyle gülüşmeye ve dalga geçmeye başladılar. Buna çok öfkelenen küçük Fâtıma babacığının sırtından o ağırlığı kaldırıp elbisesini temizlemedi. Fahr-i Kâinat (s.a.) Efendimiz secdeden başını kaldırdı ve o azgın kişilere ellerini açarak: "Allah'ım bu azgınları sana havale ediyorum Ya Rabbî! Kureyşi sana bırakıyorum" buyurdu.

O, hassas ruhlu, zayıf yapılı idi. Yaşından beklenmeyecek derecede yüce bir ahlâka sahibti. Üstün bir zekâsı, halîm ve selîm bir yapısı vardı. Son derece mütevaziydi. Söz ve davranışlarında vakurdu. Çok az konuşurdu. Ağzından çıkan sözler inci danesi gibi hikmetler saçardı. Cömertti, zâhidâne yaşamayı severdi. Ev işlerinde maharetli ve becerikliydi. İki Cihan Güneşi Efendimizin bir parçası ve kalbinin meyvesiydi. Bu sebebten ona Peygamber'e hısım, akraba ve damat olabilme şerefine erebilmek için ashâb-ı kiramın büyüklerinden dahi talepler gelmişti. Önce Hz. Ebû Bekir (r.a.) sonra Hz. Ömer (r.a.) dünür olmuştu. İki Cihan Güneşi Efendimiz bu yakın dostlarına: "Fâtıma hakkında Allah Teâlâ'nın emrini bekleyelim." buyurmuştu. Bu haberler Medine'de yayılınca Ebû Tâlib ailesi Hz. Ali'yi bu konuda acele davranması için uyardı. Onun da gidip tâlib olmasını istediler. Fakat o: "Ebû Bekir ve Ömer'den sonra bana verirler mi?" diye çekindiğini söyledi.

İkna ederek onu istemeğe râzı ettiler. Evliliği ile ilgili olarak Hz. Ali (r.a.) kendisi şöyle anlatır:

Resûl-i Ekrem (s.a.) Efendimiz'i, Ümmü Seleme (r.anhâ) annemizin evinde buldum. Kapıyı çaldım ve selâm verdim. İçeri buyur ettiler. Efendimiz bana yanında yer gösterdi. Ben de edebli, mahcub ve heyecanlı bir vaziyette başımı öne eğip oturdum. Halimi anlayan Efendimiz "Ya Ali! Öyle zannederim ki bir murâdın var." buyurdu. Ben de: "Ya Rasûlallah! Anam-babam sana fedâ olsun. Senin bereketinle sırat-ı müstakimi bulduk. Hayatımın sermayesi sensin. Nice zamandır ona cüret edip söyleyemedim." diye söze başlayınca bana tebessüm etti ve: "Herhalde Fâtıma'yı istemeye geldin." buyurdu Ben de: "Evet" dedim. Bunun üzerine: "Fâtıma'ya mehir olarak verebileceğin neyin var?" diye sordu. Ben de: "Bir kılıcım, bir devem bir de küçük zırhım var." dedim. Efendimiz: "Kılıcın sana lazımdır. Deven bineğindir. Zırhını sat Ya Ali!" buyurdu ve sözüne devamla: "Hak Teâlâ kendi katında Fâtıma'yı sana nikâhladı. Senden önce melek gelip, bana bu hâli haber verdi." dedi.

Hazreti Fatıma (r.a.) çeyiz olarak şunları götürmüştür:

Üç adet minder, bir halı, bir yastık, iki el değirmeni, bir su tulumu, bir su testisi, meşinden bir su bardağı, bir etek, bir havlu, bir koç postu, hurma yaprağından örülmüş bir sedir, iki elbise, tam örtüldüğünde ayakları açıkta bırakacak şekilde bir yorgan.

Hz. Ali buyurdu ki:

"Resulullahın hanemize teşrif buyurduğu gün, düğünden dört gün geçmiş idi. Bizimle sohbet eyledi. Sonra bana dedi ki:

- Yâ Ali! Su getir!

Kalktım su getirdim. Bir ayet-i kerime okudu ve buyurdu ki:

- Bu sudan biraz iç! Bir miktar kalsın!

Öyle yaptım. Kalan suyu başıma ve göğsüme serpti. Tekrar, "Su getir" buyurdu. Yine su getirdim. Bana yaptığı gibi, Hz. Fâtıma'ya da yaptı. Sonra beni dışarı gönderdi. Fâtıma'ya nasihat ettikten sonra, beni davet etti. Bana da Fâtıma'yı ısmarlayarak buyurdu ki:

- Ya Ali! Fâtıma'nın hatırına riayet eyle! O benden bir parçadır. Onu hoş tut! Eğer onu üzersen, beni üzmüş olursun.

Sonra, ikimizi de Allahü Teâlâya ısmarladı." Resulullahın soyu Hz. Fâtıma'dan devam etti. Peygamberimizden 6 ay sonra vefat etti.

milli gazete
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın