Nur Muhammed asm

Nur Muhammed (asm)

Âmine ve Abdullah ne bahtiyâr idi ki:
En güzel hediyeyi, Allah onlara verdi.
Kim mi? Merak ettin mi? Söyleyeyim mi?
“Nur Muhammed Mustafa’yı, Emin’i”

“Nur”, beş yüz yetmiş birde, Mekke’de doğdu.
“Nur”, Kadir Gecesi’nde peygamber oldu.
Dün, bugün ve de yârın, tüm âlemlere,
“Nur Muhammed Mustafa” hep rahmet oldu.

Dünya, zulmetgâh idi, “Nur Muhammed” olmadan,
Putlar bile devrildi, “Nur Muhammed” doğmadan.
Dünyada ve âhirette çekmemek için zahmet,
“Nur Muhammed Emin’e” ümmet olalım ümmet.

“Nur!” Seni tanımamak, ne büyük bir cehâlet.
Sünnetine uymamak, ne büyük bir hasâret.
Sana salat etmeyen, yoktur onda hacâlet,
“Nur Muhammed Mustafa!” şefkatini ihsan et.

Ab-ı hayat fışkırdı, mübarek ellerinden,
Ay ikiye bölündü, nûrunun celâlinden,
Güneş de bir an durdu, nuruna hürmetinden,
Hayvan, taş dile geldi. “Nur!”sana sevgisinden.

Evvelin “Nur”, âhirin “Nur”, zâhirin “Nur”, bâtının “Nur”
Canım feda, o ağzından söylediğin her sözün “Nur”
O nuruna sarılan nardan kurtulur.
Bu sözüme şâhidim, Risâleten Nur.

Muhammed, Muhammed, Muhammed,
Ne kadar yazarsa bıkmaz kalemler.
Muhammed, Muhammed, Muhammed,
Ne kadar söylerse usanmaz diller.
Muhammed, Muhammed, Muhammed,
Ne kadar severse doymaz gönüller.
Muhammed, Muhammed, Muhammed,
Şefkatini bekler bütün müminler.

Osman Nuri REYHAN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın