GÜL MEVSİMİ
Dünyamıza güneş gibi doğdun sen,
İklim iklim, mevsim mevsim bir bahar.
Gaipten kalplerin ufkuna esen,
Ol şeb-i yeldayı eyledi nehar.
En güzeli müjde getirdi bize;
Kucak kucak sevgi, petek petek bal!
Gönülden bağlıyız sünnetinize,
Sevgili, bizi de izlerine al.
İnsanlığa ışık sunan ipek el,
Kimsesize kimse, yetime hami…
İrfan atlasında O’dur en güzel!
O’nu incitenler soysuz, harami!
Medine’de güneş hep doğar erken;
Ümitsizlik ümit gölünde buhar.
Cümle güzellikler senden, hep senden;
Medine’de bütün mevsimler bahar!
Mekke’de bir zaman şiddet hakimdi,
Ve doğardı güneş bir acı güne…
Şakileri insan yapan ya kimdi?
Sevgiliyle olmak benzer düğüne!
Dinmiyor gözyaşı, figanlar yine…
Hüsran ferma ferma dünyaya hakim.
Kim saldırmış İslam Peygamberine,
Ruhları kararmış pespâyeler kim!
Hani hümanistti bir zaman onlar,
Barış için varmış tasarımları…
Güya çağdaş denen sözde aydınlar,
Gerçek aydınlığın tam hasımları!
Nasipsizdir sana dil uzatanlar;
Fikirsizlik çölü bir dipsiz saha.
Dünya sana daha muhtaç bu an’lar,
Hasret günden güne artıyor daha!
Güzeller içinde en son gelendi,
Göz güzele, gönül sevgiliye aç.
Bütün dünya ondan çok şey öğrendi;
Bütün dünya sonsuz güzel’e muhtaç!
Ahmet TAŞ
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
