Konu Başlığı: Getirdiğin dini cebimizde sakladık Gönderen: ღAşkullahღ üzerinde 24 Ekim 2010, 20:32:07 Getirdiğin Dini Cebimizde Sakladık (http://img141.imageshack.us/img141/9693/x1pxzz39wvdgeoms9j4l21b.jpg) Sen ki cümle yetimliklerin elinden tuttun Ey sevgililer sevgilisi Sensin canımızın billur kasesi Ölüm ki vaktin göğsünde bir bıçak yarası Sensin sonumuza sonsuzluk müjdesi Sen alemlere rahmet iken, Merhametini, tebessümünü, tesellini Başkalarından sakındık, Ey göğsünde yağmurları ağırlayan, ey yağmurlar yağmuru. Sen kimseyi kimseden ayırmadan yağan yağmur iken Senin merhametini daralttık. Dağlara da selam verdiğini unuttuk. Çölün kumlarının seninle sevindiğini hatırlayamadık. Seni sevinçlerle taşımak varken çocuklarımıza, Kendi yerimize koyduk seni; çatık kaşlı, anlayışsız, hoşgörüsüz tablolar çizdik. Senin önce çocukları sevdiğini, önce minik kalpleri sevindirdiğini anlayamadık. Senin hatırına, küçük kızların masum gülüşleri kuyuların karanlığına düşmekten kurtuldu. Senin sözlerine tutunarak tattık anne-baba olmanın lezzetini. Sen olmasaydın sonsuzluktan habersizdik; çocuklarımızı hiçliğin kuyusuna atmak üzere doğuracaktık. Sensiz ayrılıklara teselli aramak imkansızdı; hep yokluk şüphesinin gölgesinde eriyiverecekti sevinçlerimiz. Eziyet görmüş bir devenin gözyaşlarını ellerinle sildiğini hatırlayamadık, hatırlatmadık birbirimize Sanki bu kadarı fazlaydı. Bir gün bir çocuğun oyuna gelmediğini fark ettin. Öğrendin ki kendisine alıştırdığı küçük kuşu ölüvermiş. Kalktın, üzüntüsünden odasına kapanan çocuğun kapısını araladın. Kuşu öldüğü için teselli ettin. Gül sözlerinle ötelerden çareler getirdin minik kalbin hüzünlerine. Küçümsemedin, önemsiz görmedin. Ama biz şimdi büyük işler peşinde koşuyoruz. Çocuklarımızın hasretlerini yok sayıyoruz, onların küçücük sevinçlerini köreliyoruz. İçimizdeki çocuk gülücüklerini çoktan söndürdük, yüreğimizdeki yerlerini küçülttük. Ölen kuşları da, kuşları ölen çocukları da dert edinmediğimiz için senden özür diliyoruz ya Resul. Sen kalbimize eşsiz şefkatinin kanatlarını dokundurur musun? Hayallerimi sürgün ettik Tutamadık ellerinden yetimliklerin Kendi benliğimizin karanlığında kaybolduk Saçlarını okşayamadık çocuklarımızın Ayağımız dolandı, ellerimiz boşta kaldı Seni bulamadık ve hatta arayamadık Sen bulur musun bizi? Selam Sana Ey Nebi, Senai Demirci |