Efendimiz sav bilinmeyen yönleriyle tanımaya var mısınız?

Efendimiz (sav)'i bilinmeyen yönleriyle tanımaya var mısınız?

DOYMADIN MI?

Mescide yakın bir yerde Habeşistanlı zenci müslümanlar, yerel oyun oynamaktadırlar. Efendimiz (sav)'in aklına eşi Hz.Aişe gelir. Eve gider ve:
-" Ayşe gel, sen de seyret." der.
Hz.Aişe oyunu;
-" Ben de yanağımı ALLAH'ın Elçisi'nin omuzu üzerine koyarak seyretmeye başladım." diye anlatır.

Oyun uzun sürer, efendimiz (sav) arada bir;
-" Doymadın mı" diye sorar. Hz.Aişe kendi deyimiyle " Bana sevgisini denemek için":
-" Hayır" diye cevap verir.
Efendimiz (sav) yorulmasına rağmen sesini çıkarmaz ve ayak değiştirerek dikilmeye devam eder...

KÜÇÜK ADAMLAR
Sadık arkadaşı Ebu Hureyre ile bir gün Hz.Fatıma'nın evine giderler. Torunlarını görmek, sevmek istemiştir. Kapıdan girer girmez Hasan'ı arayarak:
-" Küçük adam orada mı Küçük adam orada mı" diye sorar.
Badi badi koşarak gelen torununu kucaklarken bir yandan da dua etmektedir.
-" Ey ALLAH'ım Ben onu seviyorum, senin de onu ve onu sevenleri sevmeni diliyorum."

EYVAH EŞİM
Bir yolculuk sırasında Hz.Aişe'yi taşımakta olan deve aniden parlayıp hızla koşmaya başlar. Durumu gören Efendimiz (sav):
-" Eyvah eşim!" diye bağırır.
Ve deve arkadaşları tarafından yakalanıp da tehlike atlatılıncaya kadar sakinleşmez, endişesi yatışmaz...

NE AZARLADI NE SÖVDÜ...
Ebu Süfyan'ın oğlu Muaviye yeni müslüman olmuştur. Namazda konuşulmayacağını bilmemektedir. Ve bir gün Efendimiz (sav)'in arkasında cemaatle namaz kılarlarken konuşur.
Hapşıran birine:
-"ALLAH sana merhamet etsin." der.
Namazın bozulacağından ötürü telaşlanan müslümanlar, el kol işaretleri ve bakışlarıyla uyarıp, onu susturmak isterler. Bu durum Muaviye'yi daha da heyecanlandırır ve konuşmaya devam eder:
-" Ne var, ne bakıyorsunuz? Hiç bişey anlamadım."

Müslümanlar bu kez de elleriyle bacaklarına vurarak muaviye'yi sustururlar. En sonunda namaz biter. Fakat Muaviye heyecan ve suçluluk duygusundan ter içinde kalmıştır.
Efendimiz (sav) yanına sokulur:
-" Namaz kılarken" der, dünya ile ilgili konuşulmaz. Namaz; tesbih, tekbir ve Kuran okumaktan oluşmuştur."

Muaviye bu olayı yıllar sonra "O'ndan daha güzel öğreten birini görmedim. Beni ne azarladı, ne de sövdü..." diye anlatır...

Rasulullah (s.a.v) efendimizin ÇocukLara Olan sevgisini

Efendimizin TorunLarı Hasan ve Hüseyini Sırtına alıp Kendi Tabiri ile Bineklik Yaptığını Bunu Gören Eba Eyyüp El ensariye Bak ne Güzel Binenim Var dediğinde Eba eyyüp El ensari Hazretleri. Ya Rasullullah binekleride Güzeldir.. diyi verdiğini..

ALLAH Rasulünün sırt Üstü Uzanıp Hasan ve Hüseyin (r.a) ayakLarı ile Kaldırıp Oyunlar Oynadığını..

OnLarın Kulağını Burnunu Yanaklarını Ufacık ısırıkLarla Öpüp Okşadığını...

Şimdi daha iyi anlıyoruz..

Hatta Mekkeli KadınLarın ağızLarında Bir tekerleme Bir Ninni gibi anıLan Şu sözü..

Gel kızım...

Soyunun kıyamet kopuncaya kadar kendisinden devam edeceği ve yedi çocuğu içinde kendi vefatından sonraya kalan -altı ay- tek evladı olan kızı Fatıma, Efendimiz (sav)'in kalbinde çok özel bir yere sahiptir.
Yanına her girdiğinde mutlaka ayağa kalkarak karşılar,
-" Hoş geldin kızım" diyerek öper, elinden tutarak yanına oturtur. Fatıma da babasına karşı aynı şekilde davranır. Kızına duyduğu sevgiyi ifade ederken:
-" Fatıma benim parçamdır, ona eziyet veren bana eziyet eziyet vermiş olur." derdi.

Beş on sene öncesine kadar küçücük kız çocuklarını kendi elleriyle öldüren insanlardan oluşmuş bir toplum da onları seyretmektedir. Kız çocuğunun gerçekte ne değerli bir nimet olduğunu anlayarak...

Ev işlerinde...
Vefatından sonra eşi ve bütün inananların annesi Hz.Aişe'ye sorarlar:
-"ALLAH'ın elçisinin evdeki hali nasıldı"
Hz.Aişe cevaplar:
-" O kendi işini kendi görmekten hoşlanırdı.
- Arkadaşları bütün işini yapmaya hazır oldukları halde bunu istemezdi.
-Evdeyken elbiselerini yamar, evi süpürür, keçileri sağar, develeri bağlar ve yemlerini verirdi.
- Ayrıca ayakkabılarını ve delik su kırbalarını tamir ederdi.
- Hizmetçilerine de yardım ederek onlarla birlikte hamur yoğururdu.
- Çarşıdan yiyeceğini kendi taşır, birisi EY ALLAH'IN ELÇİSİ İZİN VER BEN TAŞIYAYIM dediğinde:
HER MÜMİN TAŞIYABİLİYORSA KENDİ YÜKÜNÜ KENDİ TAŞISIN.... derdi...

Bir halkın efendisi...
Mescidde arkadaşlarıyla beraberdir. İçeri hızla yabancı bir ulak girer. Elinde önemli bir diplomatik mektup bulunmaktadır. Medine'nin ve müslümanların tamamen yabancısı olan ulak soluk soluğa sorar:
-" Bu halkın efendisi kimdir?"
O sırada Efendimiz (sav) ayaktadır ve oturmakta olan arkadaşlarına kendi elleriyle ikramda bulunmaktadır. Ulağın sorusunu duyunca hiç düşünmeden cevap verir:
-" Bir halkın Efendisi ona hizmet edendir."

Hiç düşünmeden verilen bu cevapla ulağın sorusunu cevaplamış ve bütün müslümanlara nezaket dersi vermiştir...

Hanım da...
Medine'deki komşularından bir İranlı, akşam yemeği olarak hazırladığı özel bir çorbayı kendisiyle paylaşması için Efendimiz (sav)'i davet eder. Efendimiz (sav) hz.Aişeyi kastederek HANIM DA GELEBİLİR Mİ diye sorar. İranlı istemez. Efendimiz (sav) de davete katılmaz.

İranlı kısa bir süre sonra gelerek davetini tekrarlar. Efendimiz (sav) yine sorar:
-" Hanım da gelebilir mi?"
İranlı yine kaşlarını kaldırır.

Bir süre daha geçer. İranlı üçüncü kez daveti tekrarlar. Efendimiz (sav) ise hala aynı noktadadır. " Hanım da..."
İranlı bu kez kabul etmek zorunda kalır. Çorbayı Hz.Aişe ile birlikte içerler...

Ağlayan çocuğun sesi...
Mescidde sabah namazı kıldırmaktadır. Genellikle yaptığı uygulama, farz olan iki rekatta, namazın ruhuna uygun bir biçimde, ağır ağır 100 ayet okuyarak uzun bir namaz kıldırmak iken, o sabah çok kısa sürede namazı tamamlar ve selam verir. Arkadaşları sorar:
-" Ey ALLAH'ın Elçisi! Bugün neden namazı hızlı kıldırdın"
Cevap:
-" Ağlayan bir çocuğun sesini duydum. Ana-babasının üzüleceğinden endişelendim..."

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın