Sayfayı Yazdır - Çok evlenmesi

RESULULLAHIN ÇOK EVLENMESİ

İslam düşmanları, dinimize daima bu yönden hücum ederler.

Hidayete erenler, bu bahsi olduğu gibi bildiler ve müdafaa ettiler. Kalbleri cehalet, taassup ve buğzla körlenmiş olanlar ise dalalete saptılar. İslam'a küfür oklarını atmaya başladılar. Resulullah (s.a.v) Efendimize şiddetle hücum ettiler, pek çirkin iftiralarda bulundular. Dediler ki : "Resulullah nefsinin esiri olmuş, onun için bu kadınlarla evlenmiştir."

Ey talihsiz insanlar!... Bilmezmisiniz ki Resulullah (s.a.v) ALLAH (c.c) yolunda her şeyini, hatta ruhunu bile feda etmiştir.Bu gayesini yürütmek ve yüceltmek için meşru yolların hepsine başvurulmuştur. Şüphesiz ki, bu kadınlarla evlenmesi de, bu atılmış temelin kuvvetlendirilmesi içindir. Bu hareketinden dolayı, bilirkişilerin nazarında kadir ve kıymeti daha da artmıştır. Risalet maab Efendimizin ne kadar ileri erişmek için herşeyden tecerrüt etmiş, davasını görüşlü, iman eden kadın ve erkeklere karşı ne kadar merhametli olduğu güneş gibi açığa çıkmıştır.

Büyük validemiz Hz. Hatice'den (r.a) sonra Resulllah'ın (s.a.v) bu kadınlarla evlenmesi, şehvet bakımından hiç de zaruri değildi. Eğer onlar vasıtasıyla Şeriatın ince ve mahrem kısımlarını Müslüman kadınlara tebliğ etmek gayesi olmasaydı hiç de onlarla evlenmezdi. Çünkü gençlik çağının meyvelerini validemiz Hz. Hatice (r.a) ile yemişlerdir.

Bu evlenmeler ya siyasi veya şefkat hissiyle olmuştur. İslamiyet için son derece haris olan kimselerle akrabalık kurdular. Bu olaylar validemiz Hz. Hatice (r.a) ve amcası Ebu Talib 'in vefatından sonra başladı. İki büyük temel taşı ödevini gören yardımcılarından Hz. Ebu Bekir (r.a) ile Hz. Ömer (r.a), kayınpeder olarak seçti. Diğer taraftan da kimsesiz kalmış, ALLAH'dan (c.c) başka yardımcısı olmayan dul kadınlarla evlendi.

Eğer Hz. Peygamber'in (s.a.v) kalbinde -- bin defa hâşâ -- nefis prestlik olsaydı daha genç iken, Peygamber olmazdan evvel istediği kadar kadınla evlenebilirdi. O zaman kuvveti tam yerinde olup çok güzel bir delikanlı idi. Evlenmesine mani olacak hiçbir engel yoktu. Evlenmek bakımından kınanacak bir adet de mevcut değildi. Bir de herkesin yanında mergub ve matlubtu. Çünkü ahlakı güzel, hareketi pak görülmüştü. Kuvveti, gücü yerinde idi. Ne varki O yüce ve pak Peygamber bunlardan hiç birisine kulak vermedi. Gençliğinin daha ilk günlerinde kendini isteyen kadınlara rağbet etmedi. Halbuki o zaman Arablarda çok evlenmek umumi bir adet idi. Hatta kiminin on, kiminin yirmi zevcesi bulunurdu. Peygamberimiz, ilk hayat arkadaşı olan Validemiz Hz. Hatice (r.a) ile tam yirmibeş yıl imrarı hayat etti. O hayatta iken hiç bir kadınla evlenmedi.

Gençlik çağını tamamen ve biraz da orta çağını Hz. Hatice validemiz ile geçirdi. Hz. Hatice (r.a) validemiz Hicretten üç sene evvel vefat edince Resulullah (s.a.v) Efendimiz başka kadınlarla hayatının diğer safhasına başladı.

Çok kadınla evlenmek hususunda Resulullah (s.a.v) ilk peygamber değildi ki din düşmanları, "Peygamberlik makamı bu kadar evlenmeye manidir." desinler. O'ndan evvelki Peygamberlerden de çok evlenenler vardır. Misal olarak Davut (a.s) ve Süleyman (a.s) Peygamberler gösterilebilir.

Demek ki evlenmek rütbe ve derecelerine her hangi bir nakise ve halel getirmez. Çünkü ALLAH'ın (c.c) adeti ilahiyesi böyledir. Her beşer o köprüden geçmiştir. Ayrıca Peygamberlik sıfatı Efendimizi, çok evlenmekten değil men bilakis teşvik eder. Zira dava sahibi, davasını halka bildirmek çabasındadır. Yardımlara şiddetle ihtiyaç vardır, ki davasını halka istediği gibi duyurabilsin.

Yayıcılar, duyurucular, tebliğ edecek ne kadar çok olursa davanın ilanı o kadar çok yapılır, dava fazla yayılır, istenilen amaca daha çabuk ulaşılır. Hele doğruluğuna ve ebedi olduğuna güneş gibi açık deliller bulunur. Hz. Muhammed 'in (s.a.v) İslam davasının daha çok yayıcıya, yardımcıya ihtiyacı vardı.

Davanın ilk sahibi olan Hz. Muhammed'in (s.a.v) halka yaklaştırıcı her meşru yola başvurması, onlarla güzel rabıtalar kurması ve onların kalbinde İslamiyet nurunun yerleştirilmesi hakkı idi. Her halde insanlarla münasebet kurmak için akrabalıktan daha üstün bir vesile tasavvur edilemez.

Hangi kadınla evlenirseniz onun ehli, aşireti ve kabilesiyle de bağ kuruyordu. Bu bakımdan bir kadın yüz kişinin vazifesini görebiliyordu. Resulu Ekrem (s.a.v) bu yolda yürüdü. Bazı kadınlarla evlendiği için çok kimseler kendisine râm oldu ve birçok fenalıklar, zulüm ve işkenceler kendisinden uzaklaştı.

Bazı kadınlar da bu izdivaçtan dolayı felaketten kurtuldular ve İslamiyet onlara yüce mevkiler takdim etti. Mü'minlere anne oldular. Eğer onlar Hz. Muhammed'le (s.a.v) evlenmeseydiler belki de tekrar müşriklerin ağına düşebilirdi.

Peygamberimiz'in (s.a.v) taaddüdüne - evlenmesine- genel bakışta bahsi geçen illet ve sebeplerden başka Resulullah'ın (s.a.v) bu evlenmelerden diğer bir gayesi de, bu hanımların her birisi kendi çapında İslamiyetin çağırıcısı olmaları idi. Başlı başına birer müderris, birer fetvacı, helal ve haram beyan eden birer alime olmaları idi. Zira Risalet ve Nübüvvet merkezi olan Resulullah 'ın (s.a.v) mübarek evi, hakiki bir kültür yuvası idi, ahlak ve insanlık öğretmek yeri idi. Bu Validelerimizin her biri Resulullah'ın (s.a.v) bilinmeyen taraflarından birkaçını öğrenip müslümanlara bildiriyorlardı.

Resulullah'ın (s.a.v) mübarek haneleri, müslüman kadınların tamamına, erkeklerden de hanımlarının yakınlarına açıktı. Oradan aldıkları irfanı yayarlardı. O zamanlarda insanlarda insanların ne derece bir ilim ve irfan yuvasına ihtiyaçları olduğu herkesce malumdur.

Halkin nezdinde yeni bir hareketin ve yayılmış bulunan İslam Dininin, böyle bir hareketin daha fazlasına ihtiyacı vardı. Kökü mü'minlerin kalbine, dalları ise ta arşa yükselmiş, her zaman meyve vermeye hazır bir durumda olmakla beraber, yine de yenilik tesiri vardı.

Hulasa ; Resulullah (s.a.v) vefat ettikleri zaman hayatta bulunan, ahlak sembolü, dokuz Validemiz, öğretmenlik ve islah edicilik görevi yaptılar. Kadınlara en mahrem mesleklerden fetva verdiler. Belki ve şüphesiz, kadınlarla ilgili mesleklerde erkeklere de fetva verdiler. Hayır ve iyilik babından birer numune oldular. Nasıl ki eşleri ALLAH'ın (c.c) Resulü (s.a.v) de bütün beşeriyete ahlakça önderdi. Mübarek zevceleriyle de güzel güzel geçim yaptı, daima adaletle hareket etti, onlara kadınlarla ilgili ve açık birçok hükümleri anlattı.

İşte taaddüd-i zevcat (çok kadınla evlenmek) 'in hikmeti, İslam'ın iktiza ettiği bu güzel siyasettir.

İmanlı abid, zahid ne ALLAH'dan (c.c) son derece korkan bu dokuz hanımın ancak taşıdığı bu büyük ve ağır yükü ne bir , ne iki hanım taşıyabilirdi. Onların hıfzettikleri Ahkam-ı Şer'iyye'yi bir kadın, ne kadar kuvvetli ve kültürlü olursa olsun, hıfzedemezdi.

Gerek erkek ve gerekse kadın raviler, bu dokuz Validemizden , birçok hükümleri rivayet etmişlerdir. Bilhassa kadınlarla ilgili hükümler... Sözümüzün şahidi Hadis kitaplarıdır... Kalbi iman dolu , ruh ve can kulağıyla dinleyen ve okuyanlara bu kadarı kafidir. Doğruyu gösteren Yüce ALLAH'tır. (c.c)...

ALINTI

๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Sizden Gelenler (Peygamber Efendimiz ) => Konuyu başlatan: ღAşkullahღ üzerinde 06 Ekim 2010, 13:24:52