Güllerin Efendisine

Güllerin Efendisi`ne

Ey leyle-i süveydayı, nehar-ı ebyaza çeviren nergis bakışlı ra’na!
Gül-i ruhsarını göster de dinsin gönlümün sancıları.
Senden bîhaber baykuşların yurdu oldu bu iller.
Gurbetinden bizleri mahrum et, gel! Sevgili, Ey Sevgili!
Şu nefis zincirinden kurtar.
Aşkınla ah-u zar eden bülbüle çevir.
Yüreklerimizde güller açsın, katmer katmer.
Muhabbetini ser gönüllerimize.
Muhammedsiz muhabbetlerden hasıl olan, nefis kokan sevdalardan kurtar bizi.
Sevgili, Ey Sevgili! İki cihanın serveri!
Nefislerin mürebbisi, akılların muallimi, kalblerin ziyası ve yolumuzun nurlu rehberi.
Nurlu yoluna sevket kalbimizi.
Aşkının elinden badeler içip dilinden efsunlanan gönüller olalım.
Dünya zindanından alıp aşkına hapset bizleri.
Ab-ı hayat sunan ellerinden can ver ölmüş gönüllerimize, çürüyen yüreklerimize, hayat ver…
Gel Ey Yâr! Gel de inkişaf etsin nurundan yaradılan nurlar…
Kokundan gelen rayihalarla gülzârlar gülşene dönsün.
Her taraf güllerle dolsun, gül yanaklı, gül kokulu yâr!
Gel de güllere bahar gelsin, güllerin mevsimi gümrah olsun…
Evsafını anlatmaya satırlar yetmez.
Kelimelerin kifayetsizliği seni tarif edemez.
Sana hasreti, denizler mürekkeb olsa, yazsa tüketemez.
Ne kadar yazsa bir katreyi geçemez.
Ey yâr! Gönlüm sevginle coşsun, çağlasın.
Gözlerim sevdanla pınarlara dönsün ağlasın.
Yüreğim aşkına mekan olsun dağlansın.
Yeter ki senin yoluna olsun.
Bu beden senin yoluna feda olsun.
Kabul et.
Günah kirlerinden belki böyle arınacaksa, bir umutsa bu da varsın olsun.
Güllerinin açılacağı toprak, kanıma susamışsa feda olsun.
Bu can nasıl olsa birgün düşecekse bu toprağa, ölüm bir kez gelecekse cana o da senin yolunda olsun. Ey yâr! Çok görme bu günahkâra bunu ve unutma mahşerde, mahrum bırakma şefaatinden…
Ey Gül! Ey Güllerin Padişahı! Sevdamı kabul buyur.
Geri çevirme bu gedanı.
Bir hurma kütüğü olayım, hasretinle inleyen.
Letafetinden latifeme lutfeyle…
Bir nigehbân olsun yolunda, gaflet uykusundaki gözlerim.
Taif’te sana atılan taşlara ben kalkan olayım, Uhud’da kırılan bir diş de benim olsun.
Ebu Cehil’in yollarına bıraktığı dikenler benim ayağımı kan revan içinde bıraksın.
Utanıyorum Ya RasulALLAH!
Günahkâr ellerimle sana bunları yazmaya, utanıyorum.
Affet Ya RasulALLAH, temizle beni.
Sen ki; ümmetine kıyamazsın.
“Şefaatim ümmetimin günahkârları içindir” buyurmuştun.
İşte ben de onlardan biriyim.
Yüzüm kara, gönlüm mahsun, bedenim kirli ve işte kapına geldim.
Yüzüne bakacak yüzüm yok, ama senden başka gidecek kapım da yok.
Ancak senin şefkatin kurtarır beni en merhametli sevgili!
Ey Âdem’in as evladı, İbrahim’in as duası, İsa’nın as kardeşi, ashabının güneşi, ümmetin sevgilisi, Güllerin Efendisi sav….

ALINTI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın