Şeytanın hileleri

ŞEYTANIN HİLELERI

Alemlerin Rabbi olan Allah'a hamd olsun. Salât ve selâm efendimiz Emîn Peygamber Muhammed'e. Sonra, O'nun pâk âline ve ashâbinin tümüne olsun. Ibn-i Abbas (r.a.) Hazretleri'nden naklen Muaz b. Cebel rivâyet ediyor.

-Bir gün Resûlullah (s.a.v.) ile beraberdik. Ensârdan birinin evine toplanmistik. Tam bir cemaat olmustuk. Ev sahibi:

-Içeridekiler. Eve girmem için bana izin verir misiniz? Benim sizden bir dilegim var görülecek bir isim var. Bunun üzerine, herkes Resûlullah (s.a.v.) efendimizin yüzüne bakmaya basladi. Orada ve her zaman büyük O'ydu. Izin Ondan çikacakti. Resûlullah (s.a.v.) efendimiz duruma vâkif oldu ve:

- «Bu seslenen kimdir, bilir misiniz?» buyurdu. Biz hep birden söyle dedik:

-En iyi bilen Allah ve Resûlüdür. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v.) Efendimiz:

-«O, lâin iblistir.

-Seytandir.

-Allah'in lâneti onun üzerine olsun» buyurunca hemen Hz. Ömer:

-Ya Resûlâllah, bana izin veriniz onu öldüreyim, dedi. Resûlüllah (s.a.v.) efendimiz bu izni vermedi; söyle buyurdu:

- «Dur ya Ömer, bilmiyor musun ki; ona belli bir vakte kadar mühlet verilmistir. Öldürmeyi bırak.» Sonra söyle buyurdu:

- «Kapıyı ona açın gelsin. O buraya gelmek için emir almıştır. Diyeceklerini anlamaya çalısınız. Size anlatacaklarını iyi dinleyiniz.» Bundan sonrasını ondan dinleyelim; yani râviden. Söyle anlatti:

- Kapıyı ona açtılar. İçeri girdi ve bize göründü. Bir de baktik ki; sekli su: Bir ihtiyar. Sasi. Ayni zamanda köse. Çenesinde alti veya yedi kadar kil sallaniyor. At kili gibi. Gözleri yukari dogru açilmis. Kafasi büyük bir fil kafasi gibi. Dudaklari da bir manda dudagina benziyordu. Sonra söyle bir selâm verdi:

-Selâm sana ya Muhammed! Selam size ey cemaat-i müslimin. Onun bu selâmina Resûlullah (s.a.v.) efendimiz su mukabelede bulundu:

-«Selâm Allah'indir ya lâin.» Sonra ona söyle buyurdu:

-«Bir is için geldigini duydum; nedir o is? » Seytan söyle anlatti:

- Benim buraya gelisim, kendi arzumla olmadi. Mecburen geldim. Resûlullah (s.a.v.) efendimiz sordu:

-«Nedir o mecburiyet?» Seytan anlatti:

-izzet sahibi Rabbin katindan bana bir melek geldi. Ve dedi ki:

-Allah-ü Teâlâ sana emir veriyor. Muhammed'e gideceksin. Ama düsük ve zelil bir halde. Tevazu ile O'na gideceksin ve Ademogullarini nasil kandirdigini anlatacaksin. Onlari nasil aldattigini söyliyeceksin bir bir O'na. Sonra o ne sorarsa dogrusunu diyeceksin. Sonra. Allah-ü Teâlâ buyurdu ki:

-Söylediklerine bir yalan katarsan, dogruyu söylemezsen. Seni kül ederim. Ruzgâr savurur. Düsmanlarin önünde seni rusvay ederim. Iste böyle ya Muhummed, o emir üzerine sana geldim. Arzu ettigini bana sor. Sayet bana sorduklarina dogru cevap vermezsem; düsmanlarim benimle eglenecek. Su muhakkak ki düsmanlarimin eglencesi olmaktan daha zor bir sey yoktur. Bundan sonra Resûlüllah (s.a.v.) efendimiz söyle sordu:

- «Madem ki sözlerinde dogru olacaksin. O halde bana anlat: Halk arasinda en çok sevmedigin kimdir?» Seytan su cevabi verdi:

-Sensin ya Muhammend... Allah'in yaratiklari arasinda senden daha çok sevmedigim kimse yoktur. Sonra, senin gibi kim olabilir ki? Resûlullah (s.a.v.) efendimiz sordu:

-« Benden sonra en çok kimlere buguzlusun ve sevmezsin?.» Seytan anlatti:

- Müttaki bir gence ki varligini Allah yoluna vermistir. Bundan sonra, sual-cevap asagidaki sekilde devam etti. Resûlüllah efendimiz sordu; seytan anlatti.

- «Sonra kimi sevmezsin?»

- Kendisini sabirli bildigim, süpheli islerden sakinan âlimi.

-« Sonra?»

- Sabirli olan bir fakiri ki; ihtiyacini hiç kimseye anlatmaz Halinden sikayet etmez

. - «Peki bu fakirin sabirli oldugnu nereden bilirsin?»

-Ya Muhammed, ihtiyacini kendi gibi birine açmaz, her kim ihtiyacini kendi gibi birine üç gün üst üste anlatirsa, Allah onu sabredenlerden saymaz. Sabirli kimselerin isi buna benzemez. Hasili onun sabrini; halinden, tavrindan ve sikâyet etmeyisinden anlarim.

- «Sonra kim?»

- Sükreden, zengin.

- «Peki ama o zenginin sükreden oldugunu nereden anlarsin?»

- Onu görürsen ki aldigini helal yoldan aliyor ve mahalline harciyor. Bilirim ki o sükreden bir zengindir. Resûlüllah (S.A.V.) efendimiz bu defa mevzuu degistirdi ve ona baska bir sual sordu:

- «Peki ümmetim namaza kalkinca senin halin nice olur?»

-Ya Muhammed, beni bir sitma tutar. Titrerim.

- «Neden böyle olursun ya lâin?»

- Çünkü bir kul, Allah için secde ederse bir derece yükselir.

- «Peki va oruç tuttuklari zaman nasil olursun?»

-O zaman baglanirim. Ta, onlar iftar edinceye kadar.

- «Peki ya hac yaptiklari zaman nasil olursun?»

-O zaman da çildiririm.

-«Peki ya Kur'an okuduklari zaman nasil olursun?»

- O zaman da eririm, tipki ateste eriyen bir kursun gibi eririm.

- «Peki ya sadaka verdikleri zaman halin nasildir?»

- Ha iste o zaman halim pek yaman olur. Sanki sadaka veren, bir testere alir eline ve beni ikiye böler. Resûlüllah (s.a.v.) efendimiz sebeblerni sordu:

- «Neden öyle testereyle ikiye biçilirsin ya Ebâ Bürre?» bunun üzerine iblis:

- Onu da anlatayim dedikten sonra anlatmaya basladi:

-Çünkü sadakada 4 güzellik vardir. Söyle ki:

1) Allah-ü Teâlâ, sadaka verenin malina bereket ihsan eyler.

2) O sadaka veren kimseyi halkina sevdirir.

3) Allah-ü Teâlâ, onun verdigi sadakayi cehennemle arasinda bir perde yapar.

4) Allah-ü Teâlâ, belâyi, sikintiyi ve âhlari ondan defeder. Bundan sonra Resûlullah (s.a.v.) efendimiz ashâbi hakkinda ona bazi sorular sordu:

- «Ebû Bekir için ne dersin?» Iblis buna su cevabi verdi:

-O bana, cahiliyet devrinde bile itaat etmedi. Islam'a girdikten sonra nasil bana itaat eder?

- «Peki Ömer b. Hattab için ne dersin?» Iblis buna su cevabi verdi:

-Allah'a yemin ederim ki, her gödügüm yerde ondan kaçtim.

-«Peki Osman b. Affan için ne dersin?»

-Ondan utanirim. Hem de çok. Nasil ki, Rahman'in melekleri de ondan utanirlar.

- «Peki Ali b. Ebû Tâlib için ne dersin?» Iblis su cevabi verdi: Ah o'nun elinden bir kurtulsam O, kendi basina kalsa, ben kendi basima kalsam O, beni biraksa ben de onu biraksam; ama o beni birakmaz. Resûlüllah (s.a.v.) efendimiz yukaridaki sorulari sorduktan ve seytanin verdigi cevaplari da kismen bitirdikten sonra, söyle buyurdu:

- «Ümmetime saadet ihsan eden, seni de tâ, belli bir vakte kadar sâki kilan Allah'a hamd olsun.» Resûlüllah (s.a.v.) efendimizin o cümlesini duyan lâin söyle dedi:

- Heyhat, heyhat. Ümmetin saadeti nerede? Ben, o belli vakte kadar diri kaldikça, sen ümmetin için nasil ferah durursun? Ben onlarin kan mecralarina girerim. Etlerine karisirim. Ama onlar benim bu halimi göremez ve bilemezler. Beni yaratan ve baas gününe kadar bana mühlet veren Allah'a yemin ederim ki, onlarin tümünü azdiririm. Cahillerini ve âlimlerini, ümmîlerini ve okumuslarini, Fâcirlerini ve âbidlerini, Hasili, bunlarin hiç biri elimden kurtulamaz. Fakat Allah'in hâlis kullarini Evet, bunlari azdiramam. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v.) efendimiz sordu:

- «Sana göre ihlâs sahibi muhlis kullar kimlerdir?» Bu suale Iblis su cevabi verdi:

- Bilmez misin ya Muhammed? Bir kimse ki, dirhemini ve dinarini sever O, Allah için bir ihlâsa sahip degildir. Bir kimseyi görsem ki; dirhemini ve dinarini sevmez; övülmekten, medhedilmekten hoslanmaz. Bilirim ki o ihlâs sahibidir. Hemen onu birakir kaçarim. Bir kul, mali ve ovülmeyi sevdigi süre kalbi de dünya arzularina bagli kaldigi müddet o size vasfini yaptigim kimseler arasinda bana en çok itaat edendir. Bilmez misiniz ki; mal sevgisi, büyük günahlarin en büyügüdür. Bilmez misiniz ki; ya Muhammed, bas olma sevgisi büyük günahlarin en büyükleri arasindadir. Iblis anlatmaya devarn etti:

-Ya Muhammed, bilmez misin? benim yetmis! bin tane çocugum var. Bunlarin her birini, bir baska yere tayin etmistir. Sonra O her çocugumla birlikte yine yetmis bin tane seytan vardir. Onlarin bir kismini ulemaya gönderdim. Bir kismini gençlere yolladim. Bir kismini mesâyiha saldim. Bir kismini da ihtiyar kadinlara musallat ettim. Gençlere gelince; aramizda hiç bir anlasmazlik yoktur. Onlarla gayet iyi geçiniriz. Cocuklara gelince Onlarla da bizimkiler istedikleri gibi birlikte oynarlar. Bizimkilerin bir kismini da âbidlerin basina dert ettim. Bir kismini da zâhidlerin. Onlar bunlarin yanina girer; halden hale sokarlar. Bir tepeden digerine hep dolastirip dururlar. Öyle bir hal alirlar ki baslarlar, sebeplerden herhangi birine sövmeye. Iste böylece onlardan ihlâsi alirim. Onlar bu halleri ile yaptiklari Ibadeti Ihlâssiz yaparlar gayri ama bu hallerinin farkinda olamazlar. Iblis, bundan sonra, aldattigi bir rahibin hikâyesini anlatmaya geçti. Ve söyle dedi:

-Bilmez misin ya Muhammed, Rahip Barsisî; tam yetmis, yil ihlâs ile Allah'a ibadet etti. Bu ibadetleri sonunda ona öyle bir hal ihlâs edilmisti ki: Her dua ettigi hasta duasi bereketiyle sifâyab oluyordu. Onun pesine takilip hiç birakmadim. Zina etti. Katil oldu. Sonunda da küfre girdi. Bu o kimsedir ki; Allah-ü Teâlâ, aziz kitabinda, onu söyle anlatir:

- «Seytanin hali gibidir ki; o insana:

-Kâfir ol. Dedi. Vaktaki o kâfir oldu; bu defa da ona söyle dedi:

- Ben senden uzagim. Ben Âlemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarim.» Iblis bundan sonra, bazi kötü huylar üzerinde durdu ve onlarin her birinden nasil istifade ettigini anlatti. Y A L A N Bilmez misin ya Muhammed, yalan bendedir ve ilk ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın