Kutsal emanet: İman

Kutsal emanet: İman

Bu dünyada iyi bir şey yapmaya çalışanlara bakınca, hayatlarının bin bir elem ile geçtiğini fark ettim.

O zaman bu dünyanın zevk ve eğlence yeri değil aslında en çetin bir yol olduğunu anladım. Eğer tebessüm ediyorsam bu sadece bir hadis-i şerifin bana verdiği bir öğüttür. İçimde kopan milyonlarca fırtınayı kimseye göstermemeyi öğrendiğim büyük kişilikleri kendime kılavuz yaptım. O zaman bir genç olarak binlerce uçurumumu içime gömerek, dikenli yollarda ilerlemeliyim. Her genç de bu şekilde ilerlemelidir. Çünkü bizlere umut bağlayan birçok kişi var.
Bediüzzaman Said Nursî; hayatını tamamen acı içerisinde geçiren büyük Üstadımız… Sadece bizler için yaşanmış bir ömür, sadece başkaları için çırpınan bir kalp, ömrünü nurlar için adayan bir adam… Bu adam, iman için yaşamış, iman için yazmış, iman için yazdırmış ve son nefesinde bile iman için ölen birisi… Bugün yazıyorsam sadece ilham veren onun eserleridir. Bugün küfrün karşısında hâlâ dimdik duruyorsak, onun büyük gayretlerinin neticesidir ve onun ilham aldığı Kur’ân-ı Kerim hürmetinedir. Kalbimde ona karşı beslediğim sevgi ailemi sevdiğimden daha fazladır, zira o bizim ailemizin bir büyüğüdür. O benim Nur dedemdir, o benim Emirdağ Lâhikası’nda bahsi geçen çocukların tabiri ile “Bediüzzaman Dedem”dir…
“İman, insanı insan eder; belki, insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi iman ve duâdır.” 1
***
Adnan Menderes, ezana verdiği değer ile idam edilirken, aydın bir kişiliği ve duruşu ile her zaman dik olan oğlu Aydın Menderes daha on dördündeydi. Kendimi onun yerine koyunca ıztırap duyuyorum. Düşünün, babanız idam edilmiş, hem de sadece ezana verdiği büyük değerden dolayı... Ağabeylerini de çok üzücü bir şekilde kaybettiğinde yanında sadece annesi olan bu ezik ruhlu çocuk hiçbir zaman dik duruşunu kaybetmemişti. Babasının yerine siyasette yol alırken kendisi de tekerlekli sandalyeye muhtaç olmuştu. Ve o artık babasına kavuştu.
“Hep millete inandığım için cenazemi millete emanet edin. Duâ edin…” 2
***
Mehmet Âkif Ersoy; kahraman şairimiz… Onun için yazacaklarım tıkanıyor, çünkü ona çok büyük değer veriyorum. Onun bana verdiği güveni bana hiçbir şair veremiyor mısralarında. Beğendiğim birçok şairin arasında Mehmet Âkif denildiği zaman onun hüzün kokan gözleri aklıma geliyor. Resimlerinde, çektiği acının ve dışlanmışlığın izleri var. Öyle ki onun kıymetini hâlâ bilemiyoruz. Onun yazdığı mısraları hâlâ kalbimizde anlamlandıramıyoruz. İslâm şairimizi hâlâ birkaç şiiri ile biliyor ve onun muhteşem mısralarını hâlâ kitapların arasına hapsediyoruz. Her biri binler yaş kokan mısralar…
“Doğduğumdan beridir, âşıkım istiklâle,
Bana hiç tasmalık etmiş değil altın lâle
Yumuşak başlı isem, kim dedi uysal koyunum?
Kesilir belki, fakat çekmeye gelmez boyunum.
Kanayan bir yara gördüm mü yanar tâ ciğerim.
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim.
Adam aldırma da geç git, diyemem, aldırırım:
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım.” 3
***
Bu dünyada gülmeyecek miyiz? Elbette ki güleceğiz... Peygamber Efendimiz (asm) başta olmak üzere şakayı ve tebessüm etmeyi bilen bir nesiliz. Ama görevlerimiz de bir o kadar gerçektir. Bizim genç olarak içtimâî hayata bakan en önemli görevimiz ittihad-ı İslâm’dır. Genç olarak görevimiz ruhlarımızı sosyal sitelere teslim etmek değil, ilme teslim etmektir. Hayırlı bir ilimle imanımızı parlatmaktır. Bizim görevimiz iman meşalesini bize teslim eden ecdadımızın bu emanetlerini söndürmemektir.

Dipnotlar:
1- Sözler – 23.Söz.
2- Star.net
3- Safahat-Zulmü Alkışlayamam.

MERVE İRİYARI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın