Hazreti Ebu Bekirin cömertliği

Hazreti Ebu Bekir'in cömertliği

Hazreti Ebu Bekir, cömertliğiyle bilinir ve sahip olduğu mallarını Allah yolunda harcardır. Hazreti Ömer onun cömertliğini şöyle anlatıyor: "Hazreti Peygamber bir gün bizlere sadaka vermemizi emr etti. O sıralarda mal bakımından oldukça zengindim.

Kendi kendime "eğer Ebu Bekir'i geçebilmem mukadderse ancak bugün olabilir dedim ve malımın yarısını getirdim. Hazreti Peygamber aile efradına bir şey bıraktın mı? diye sordular. Evet onlara da bir şeyler bıraktım" dedim. Ne kadar bıraktığımı sorduklarında da " bunun kadar da onlara bıraktım" cevabını verdim. Biraz sonra da Ebu Bekir geldi. Hazreti Peygamber ona " ey Eba Bekir! Sen aile efradına ne bıraktın? diye sordu. O da " onlara Allah'ı ve O'nun Resülünü bıraktım" dedi. Bunun üzerine onu hiçbir zaman geçemeyeceğimi anladım" (Ebu Davut)

Anne karnından dış dünyaya

İnsan yavrusu hayata sıfır noktasından başlıyor. İlk aylar yabancı olduğu dünyaya uyum sağlamaya çalışıyor. Bu dönem bebek anneye bağımlı halde yaşıyor. Anne onun hayata açılan penceresi oluyor. Ancak zaman içinde, emeklemeye, yürümeye ve anneden ayrı bir benlik kurmaya çalışıyor. Bu süre içinde bebek kendini keşfetme mücadelesi veriyor. Kendini keşfederken, ilk önce kendine ait olanla olmayanı ayırt ediyor, anneden ayrı bir varlık olduğunu görüyor. Çocuk yürümeye başladığında yavaş yavaş dünyayı keşfetmeye başar. Dış dünya zengin uyaranlarla doludur. Çocuk ulaşabildiği her nesneyi alır, inceler ve anlamaya çalışır. Bir süre sonra kontrol duygusunu eşyalara karşı da kullanmaya başlar. Bu dönem çocukta, özel mülkiyet kavramı gelişmediğinden ulaşabildiği her nesneye benim, bana ait der. Çünkü bu süre içinde çocuğun en temel bilişsel özelliği ben merkezciliğidir.
Anne babalar korkmayın geçicidir

2-3 yaş çocuğu ben merkezciliği nedeniyle anne babayla inatlaşır, her zaman benim istediğim olsun ister. Çocuk, bir yandan hayatı tanımaya çalışır diğer yandan kontrol duygusunu kazanmaya gayret eder. Nesneleri, tuvaletini kontrol etmeye çalışırken, bağımsızlaşmaya gayret eder. Paylaşmayı pek sevmez. Bebeğini arkadaşıyla paylaşması istediğinde tepki gösterir. Bunda çocuğun ben merkezciliğinin etkisi olabileceği gibi, verdiği eşyayı geri alamama düşüncesinin de etkisi vardır. Burada çocuk bebeği üzerindeki kontrol duygusunu kaybetme endişesi taşımaktadır. Doğal olarak da tepki gösterir. Aile bu sürecin geçici olduğunu bilmelidir.
Paylaşma öğrenilen bir davranıştır

İnsanoğlu doğuştan bazı istidatlara sahiptir. Ancak bu istidatlar, ailenin ve çevrenin desteğiyle gelişir ve hayat bulur. Paylaşma duygusu da aynı şekilde çocuğun ailesinden, çevresinden ve arkadaşlarından öğrendiği bir davranıştır. Bu konuda ailenin örnek olması ve çocuğa küçük açıklamalarla paylaşmayı öğretmesi gerekir. Buna karşın, ebeveynin, çocuğun elindeki çikolatayı arkadaşına vermesi için zorlamaları, cezalandırmaları çocuğun paylaşmaya karşı öfke geliştirmesine sebep olabilir. Bu nedenle çocuğa baskı yapmak yerine, "bak, baban sana çikolata almış, birazını arkadaşına vermek ister misin?" Tarzında bir yaklaşım içinde olmak gerekir. Aile, çocuk elindeki çikolatayı arkadaşıyla paylaştığında da onu takdir etmelidir.

Burada çocuk öncelikle çikolatanın kontrolü kendisinde olduğunu hissetmeli ve arkadaşına bir miktar vermenin güzel bir davranış olduğunu öğrenmelidir.

Anne babalar çocuğa paylaşmayı öğretmelidirler ancak bunu yaparken çocuğun sahip olduğu nesneler üzerinde kontrölünün olduğunu belirtmeli ve seçim yapma, karar verme hakkına sahip olduğunu hissettirmelidirler.

Anne baba kardeşler arasında paylaşım unsurunu geliştirmelidirler. Çocuklar sahip oldukları nesneleri kardeşleriyle paylaştıklarında onları ödüllendirmeli, takdir etmeli ve paylaşımın güzel bir davranış olduğunu belirtmelidirler.
İyi hisseden, daha uzun yaşıyor

isviçreli bilim adamlarının, sonuçları PLoS One dergisinde yayımlanan araştırmasına göre, insanın kendisini nasıl hissettiği, yaşam süresini etkiliyor, hem de sigara, düşük eğitim veya hastalıklardan bağımsız olarak. Zürich üniversitesi bilim adamları, Dr. Matthias Bopp başkanlığında yaptıkları araştırmada, deneklere kendilerini nasıl hissettiklerini sordu. Deneklerden, "çok iyi", "iyi", "idare eder", "kötü" ve "çok kötü" seçeneklerinden birini seçmeleri istendi. Denekler 30 yıl boyunca izlendi. Bu sürenin sonunda kendilerini "çok kötü" hisseden erkek deneklerde ölüm riskinin, "çok iyi" hissedenlerden 3,3 kat fazla olduğu görüldü. Kadınlarda "çok kötü" hissedenlerin ölüm riski, "çok iyi" hissedenlere oranla 1,9 kat fazla oldu. Deneklerin kendilerini ne kadar iyi hissettikleri ile hayatta kalma şansı doğru orantılı seyretti. Kendini çok iyi hissedenlerin muhtemelen, pozitif bakış açısı gibi, sağlıklarını olumlu etkileyen özelliklere sahip olduğu belirtildi.
Büyük mutluluk duyuyorum

Annem rahmetli, gelen insan boş gönderilmez derdi. Biz öyle alışmıştık. Köyde evimiz hiç misafirsiz kalmazdı. Annem gelenin elini boş göndermezdi. Bir gün hiç unutmam, annem misafire verecek bir şey bulamadığı için çok üzülmüştü. Evin avlusunda dolaştı, etrafına bakındı sonra çardakta asılı vaziyette duran mısırları gördü. Küçük bir çocuk gibi sevindi ve mısırları aşağı aldı misafir kadınlar giderken ellerine sıkıştırdı. Şu an şehirde yaşıyorum ve iki çocuğum var. Misafirin özel insanlar olduğunu onlara da anlatıyorum. Evimde ne varsa gelen insanlarla paylaşıyor ve bundan büyük mutluluk duyuyorum.

milligazete
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın