Ey insan Kendini Oku

Ey insan, kendini oku!

• İLKSÖZ
İnsan küçük bir kâinat, kâinat da büyük bir insandır. Ey insan, kendini oku!
Bediüzzaman
BU MEKTUBU OKUYUN
Ertuğrul Bey,
Size telefonda da anlatmıştım. Problemim büyük. Ben en ideal bir baba olmak için yola çıkmıştım. Ama maalesef hayal kırıklığına uğradım. Yaptığı¬mız yanlışı sonra fark ettim.
Bizim kuşak, babalarından aldığı eğitimi, kendi çocuklarına uygula¬maya kalktı. Zamanın değiştiğini fark edemedi ve çocuklarıyla çatış¬maya başladı.
Bunu bugün biz en acı şekilde yaşıyoruz. Sizden öğrenmek istediğim konu şu:
Çocukların gelişim özellikleri ve bizim anne baba olarak bu özellikle¬re göre nasıl yaklaşım sergilememiz gerektiği. Galiba hatamız bura¬da düğümlenmektedir. Güzel kitaplarınız için yürekten teşekkürler.
Saygılarımla...
Fevzi Ûnlûkçü
NEREDEN BAŞLAYALIM?
Çocuğun gelişim özelliklerini, psikolojik durumunu ve kendine özgü davranış tiplerini bilmeden, onunla iyi bir iletişim kurulamaz ve ona sağlıklı bir eğitim de verilemez.
Çocuğun yaşı, seviyesi, algılama durumu ve kapasitesi belirle¬nip, ona göre bir program yapılmalıdır. Yoksa bu, iki ton kapasiteli bir araca, on ton yük atmaya benzer.
Gelişimde her dönem, kendine özgü ve belirli bedensel, zihin¬sel, duygusal ve toplumsal özellikleri taşır. Bireysel ayrılıklarla bir¬likte bu ortak özelliklerin bilinmesi, bireyin eğitiminde izlenecek yolu belirler. Zaten anne ve babalar bu durumu gözden kaçırdıkları için, sık sık sorunlarla karşılaşırlar.
BİR HİKÂYE
Küçük Sevim, evlerinin önündeki rengârenk çiçeklerle süslü bahçeye girdi. Yüreği sevinçten hopluyordu. İçinden "Annem çiçekleri sever; şimdi bir demet yapıp götürsem kim bilir ne kadar sevinir? 'Kızım be¬ni düşünmüş' diye yanağıma bir de teşekkür öpücüğü kondurur." di¬ye düşündü.
Bu mesut hayal içinde çiçekleri topladı. Onları küçücük elleriyle tek tek bir araya getirip demet yaptı. Anneciğini daha çok mutlu etmek için mutfağa koştu. Raftan bir bardak aldı. Çiçek demetini içine yer¬leştirdi. Biraz da su ilâve etti.
Sevinçten zıplayarak mutfaktan çıkarken elindeki bardak kaydı; yere düşüp paramparça oldu. Çiçekler etrafa saçıldı. Annesi, yandaki oda¬dan kırılan bardağın sesini duymuş, dışarı fırlamıştı. Küçük Sevim korkudan ne diyeceğini bilemedi. Anne yerdeki cam kırıklarını görün¬ce sinirinden deliye döndü. Ve küçük kızın niyetini sormadan dövme¬ye başladı. Kızcağız neye uğradığını şaşırmış, can havliyle, "Anneci¬ğim ne olursun vurma!" diye yalvarıyordu. Kızgınlığı hâlâ geçmemiş olan anne, hem bağırıyor hem de vuruyordu. "Seni eşek seni, o güze¬lim bardağı kırarsın ha! Bu dayak senin aklını başına getirir." Takdir ve öpücük beklerken, bir ton dayak yiyen küçük Sevim, anne¬sine içinden kin beslemeye başladı. Ona bir daha çiçek hediye etti¬ğini gören olmadı. (Salzman'ın hikâyesinden uyarlanmıştır.)

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın