Bize nasıl bir tefsir lâzım?

Bize nasıl bir tefsir lâzım?

* Kâinatta cereyan eden olayların, gökyüzünde uçuşan cisim, samanyolu, nebulaların tesadüflerin oyuncağı olmadıklarını, rastgele hareket etmediklerini; ince bir plân, program ve Sonsuz Kudretin kader kaleminden çıktığını izâh ederek rahat nefes almamızı, rahat uyumamızı sağlamalı.

* Sevgi, fazîlet, yardım, fedâkârlık, diğergamlık, tevekkül, ümit, tevâzu gibi duyguların pozitif enerji ürettiğini; hırs, korku, kin, düşmanlık, enâniyet, riyâ, kibir gibi duyguların ise negatif enerji ürettiğini tesbit ederek mecrâlarına kanalize etmeli. Bunların fizyolojik yapımız üzerindeki etkilerini tesbitle iç kontrolü sağlayacak mekanizmaları harekete geçirmeli.

* Hedefsiz insan hiçbir şey yapamaz, hiçbir yere gidemez. Bu zamanın tefsiri, insanın kendisine, âilesine, içinde yaşadığı topluma, varlığa ve Yaratanına karşı duruş biçimini, münâsebetlerini ve sonuçlarını her yönüyle mercek altına almalı. Yaratılışın sırrını açarak, dünyaya gönderilişimizin asıl gayesini belirterek hedef çizmeli. Başıboşluktan kurtarıp hayatımızı istikamete sokmamıza rehberlik etmeli.

* Herşeyin gerçek mahiyetini anlamamızı sağlayarak ferâset, derin görüş ve vizyon sahibi olmamızı sağlamalı.

* En muğlak felsefî konuları berraklaştırmalı. “Nereden geliyoruz, neciyiz ve nereye gidiyoruz?” şeklindeki üç hayatî sorumuzu cevaplandırarak, geleceğin endişelerinden halâs ederek moral gücümüzü yükseltmeli.

* Her taraftan bizi bombardımana tutan soru yağmuruna şemsiye açabilmeli.

* İkna ve ispat metodunu kullanarak cevaplandırmalı. Zihnen rahatlamamızı, sıkıntı, problem ve büyük engeller karşısında yıkıcı depresyonlara düşmeden sağlam bir duruş sergilememizi sağlamalı.

* Başımıza gelen hâdiselerin (problem, sıkıntı, hastalık, âfet ve musîbetlerin...) perde arkasını, gerçek mahiyetlerini; güzel ve faydalı yönlerini açıklayarak, korku ve endişelerimizi yok etmeli. Daima ümitvar olma; olaylara olumlu yaklaşma; olumsuzlukları tevekkül/rıza eksenine oturtarak direnebilme gücünü aşılamalı.

* “Ölüm korkusu hayatımız boyunca peşimizi bırakmaz ve ölüm farkındalığıyla başa çıkabilmek için çoğu inkâra dayalı savunmalar geliştiririz.” (Irvın D. Yalom, Bağışlanan Terapi, s. 135.) Bu zamanın tefsiri, “korkularımızı besleyen ve duygularımızı güdükleştiren” ölümün rengini beyaza boyamalı. Diriliş ve sonsuz hayatı ispat ederek, ölümün dehşetli yüzünü sevimli hâle getirmeli. Mezaristanı korkunç çürüme yeri, yılan ve çıyanlara yem olacak bir çukur olmaktan çıkarıp; ebedî saadete, sonsuz ziyafetlere açılan bir kapı haline çevirmeli.
İki gündür saydığımız bütün bu özelliklerin ise, Kur’ân’ın manevî ve mükemmel bir tefsiri olan Risâle-i Nur eserlerinde olduğunu görmekteyiz.

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın