Önemsiz Olmak Güzel (mi)?

Önemsiz olmak güzel. Kozasını ören milyonlarca ipek böceğinden biri olmak, havaya savrulan bir kağıt parçası, söndürülümüş bir kibrit çöpü, musluğun ucundan düşen bir damla su olmak güzel.

Önemini kendi duru önemsizliğinden almak güzel. Kimsenin bilmediği sessiz bir orman manzarası olmak, yemeğe usulca katılan bir baharat, bulutların ardında kalan uzak bir yıldız olmak güzel. Duyulmayan bir fısıltı, söylenmeyen bir söz, akla gelmeyen bir ihtimal olmak güzel.

Önemsizken çok, önemsizken önemli olmak güzel. Bir çocuğun annesi olmak, bir çocuğun babası olmak güzel, bir anne babanın çocuğu olmak, bir çatının altını acı tatlı doldurmak güzel. Dünyaya solgun bir hatıra fotoğrafı bırakmak, benzerini kimsenin söyleyemediği bir sözcük, kimsenin sesiyle bu kadar doldurmadığı bir şarkı olarak hatırlanmak güzel. Acıyı bir gözyaşı damlasının içinde biriktirmek, bir iç geçirmeye yaşanmamış bir ömrü sığdırmak, bazı şeyleri sadece kendinin kılmak güzel.

Bir şeyleri önemli kılarak önemsizleşmek güzel. Sözü duyulur kılan bir suskunluk olmak, suyu dinlendiren bir durgunluk olmak, varlığı serinleten bir gölge olmak... Yağmuru karşılayan bir saçak altı, dalgaları uysallaştıran bir dalgakıran, rüzgarı oyalayan bir yel değirmeni...

Önemli olanı işaretleyen bir önemsizlik güzel. Bir kum tanesi kadar bir çöle ait olmak, bir tuz zerresi kadar karışmak denize, bir önemsiz kul olup çoğaltmak hayra tutunanların niceliğini, bir tövbe gibi inleyerek uyandırmak vicdanları nöbete...

Önemli olanda önemsizleşmek güzel. Balın içinde polen, havanın içinde nem, meyvenin içinde su olmak... Yollarda bir iz, tepelerde bir yankı, derinlerde bir çınlama... Saatlerde bir an, takvimlerde bir gün, tarihlerde bir seğirme olmak güzel.

Önemliyi bilmekten doğan önemsizlik güzel. Mescit duvarında bir vav, kandil camında is, neyzenin içinde bir nefes olmak güzel. İmgeyi taşıyan düzlük, ironiyi damıtan terslik, anlamı kabartan anlamsızlık... Yuvasına dönen kuş, kıyıya dönen kayık, toprağa dönen can olmak güzel.

Önemsizliği önemlileştirmek güzel. İlmik ilmik örmek bir kilimi, nota nota çalmak bir sazı, satır satır anlatmak bir hikayeyi, gayret gayret çoğaltmak bir hayrı... Sabır olup biriktirmek güzel bir yüzün çizgilerinde. Aşk olup yanmak gönül ateşlerinde... Umut olup sıkılmak göğüs kafeslerinde...

Herkesin önemsizi, kendi kendinin önemlisi olmak güzel. bir değirmende un, unun içinde ekmek, ekmeğin içinde tokluk olmak güzel. Bir dağ başında bir çoban, çobanda bir ıssızlık, ıssızlıkta bir çığlık olmak güzel. Bir nabız atışında dert, bir derdin içinde şifa, şifanın avuçlarında kefaret güzel.

Bir önemlinin önemsizi olmak güzel.Bir han kapısının tokmağı, bir kır ateşinin çakmağı, bir yoksul sofrasının kaymağı olmak... Bir direncin neferi, bir gelgitin seferi, yorgun gözlerin feri olmak güzel. Çorbaya doğranmış kıymık, kıymığa sallanmış kaşık, bereketten arda kalan bulaşık olmak güzel.

Bir önemsizde bir önemli bulmak güzel. Karın içinden kardelen bulmak güzel. Karanlığın içinde kıvılcım, kalabalığın içinde tenhalık, yokluğun içinde varlık aramak güzel. Çoğun içinde azlığı kollamak güzel. Şerrin örtüsünü hayır için, yalanın perdesini gerçek için, muammayı hikmet için kaldırmak güzel.

Önemsiz olmak önemli!

'Önem'i nefislerden kurtarmak için önemli!

Nefsi hırstan korumak için önemli!

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın