Neden geliyor bu beyazlar ziyaretimize?

  Dün gibiydi sanki Afrika'ya, Kamerun'a gelişim. Birlikte yapılan geziler, piknikler, yemekler...Birçok da veli ziyaretlerimiz olmuştu. Her biri birbirinden de ilginçti. Ama en güzeli ilk gidişimizdi, ilk heyecandı...

Ne olduğunu anlamaya çalışan bir aile... 'Neden geliyordu ki bu beyazlar bizi ziyarete? Oysaki diğerleri yüzümüze gülmezken bunlar neden geliyor?' diyorlardı. Hayret edişleri her hallerinden kendilerini ele veriyordu. Güzel bir muhabbetin ardından evden ayrılmak istediğimizde ise bu sefer şaşkınlığı biz yaşıyorduk. Çünkü cebimize para sıkıştırıyorlardı. Aile şaşkınlığımızı görünce iyice şaşırıyor devam ediyordu; "Gelirken masraf yapmışsınızdır." Burada öğretmenler eve geldiğinde para almadan gitmezmiş. Bizim de para için geldiğimizi zannetmişlerdi. Bir iki ziyaret derken kapıda karşılıyordu öğrencilerimiz artık bizi. Tüm sevgileri ve sevecenlikleri ile 'Hocam bize ne zaman geliyorsunuz?' diyorlardı. Öyle oldu ki artık aileler bizlere ikram hazırlamadan bırakmıyorlardı. Biz 'Niye bu kadar zahmet ediyorsunuz? Lütfen yapmayın' desek de nafile.

"Çocuklarımız sizi çok seviyor. Eve geldiği zaman hep sizden bahsediyor. Sizin ne yediğinizi, içtiğinizi, giydiğinizi; neleri sevip neleri sevmediğinizi çok iyi biliyoruz. Çocuğumuz da çok değişti. Hep sizi örnek alıyor. Size ne kadar teşekkür etsek azdır." Bu sözleri duymak gerçekten insanı duygulandırıyordu ve mutlu oluyorduk. Artık öğretmen olmak isteyen çocuk sayısı da gitgide artıyordu.

Yine bir veli ziyareti yapmak istemiştik. Bu sefer gittiğimiz aile, Kamerun'un önde gelen bürokratlarından birisiydi. Biz muhabbete dalmışken hizmetçiler ise sürekli dönüp duruyor, sofra hazırlıyorlardı. Daha sonra evin sahibi beyefendi bizi sofraya davet etti. Sofrada öyle çok şey vardı ki, bizden başka misafirlerinin olduğunu düşünüp 'misafirlerinizi bekleyelim isterseniz' deyince, ev sahibi bize dönüp 'misafirim sadece sizlersiniz' dedi...

zaman