HEDEF ADAM OLMAKTIR

HEDEF ADAM OLMAKTIR

Herkesin bir hedefi vardır.

Çiftçi, öğretmen, mühendis, doktor, işçi, siyasetçi, bürokrat, öğrenci… Hepsinin gözünü diktiği hedef kendince önemlidir.

Hedeflerde genelde hırs, özelde kibir ve ayak oyunları rol oynarken, bazı insanlar enerjisi ilim ve tevazu olan bir yürüyüşe çıkar.

Enerjisi ilim ve tevazu olanlar, tek başına yükselmek ateşiyle yanmak yerine, birlikte yükselmek diye bir hedef belirler.

Birlikte yükselmenin zıddı birlikte batmaktır.

Bir toplumda, birlikte yükselmek isteyen insan sayısı ne kadar çok olursa o toplum o nispette insanlık hedeflerini gerçekleştirir.

İçinde yaşadığımız toplumu bu açıdan tahlil edersek, toplumun her kademesinde, önce birlikte yükselmek gibi bir hedef belirleyen, daha sonra ulaştığı yeri kendisi için yeterli görüp bu noktadan sonra tek başına yükselmek için çırpınan insanlarla karşılaşırız.

Yaptıkları bu hareket tek kalma hevesini hedef haline getirmekten kaynaklanmaktadır.

Peki, gerçekte tek mi kalmaktadırlar?

Elbette hayır! Onlar tek adam hevesi ile hareket ede dursunlar, çevreleri kuşatılır. Ve bu kuşatma, zamanla birlikte batma ameliyesine dönüşür.

Eğitimde, sağlıkta, siyasette, medyada, bürokrasinin her kademesinde, el emeği ile çalışanlarda, sendikalarda kısaca her yerde bu durumla karşılaşmak mümkün.

Oysa başarı birlikte büyümektedir.

Birlikte yükselmektedir.

Maalesef bu gerçek gözardı ediliyor, edilebiliyor.

Mesela siyasette, kişi önce belediye başkanı veya vekil olmak için, kapıları dolaşıp “biz biriz, siz varsanız ben varım” türü laflar ediyor.

Sonra, makamın bir sihri olsa gerek, elbette istisnalar vardır, bir şeyler oluyor. Biz diyen kişi gidiyor ve ben diyen kişi geliyor. Şehrin sorunlarını, dar bir ekip hariç kimseyle istişare etmemeye başlıyor. Kendisini alkışlayanlardan başkasını görmüyor.

Sivil toplum örgütlerinde ve meslek kuruluşlarında da durum değişmiyor.

Bir belediye seçimi, bir vekil seçimi veya meslek kuruluşu seçimi sonuçta aynı sonucu doğurabiliyor.

Tabi geldiği makamı hedef olarak görenlere bunu çok görmemek gerekir.

Çünkü hedef gerçekleşmiş ve kimseye ihtiyaçları kalmamıştır.

Yeni seçim yaklaştığında, biz kelimesini yeniden hatırlıyor, alfabelerinde harf sayısı ve dağarcıklarındaki kelime sayısı tekrar artabiliyor.

Oysa hedef, önce adam gibi adam olmak ve bununla birlikte hizmet üretmektir. Hizmette birlikte üretilir. Doğru insanları bulup onlara danışarak üretilir.

Ortada bir yanlışlık var, bu kesin! İnsanlara hedef konusunda yanlış bir malumat veriliyor. Bu malumat onları “malamat” ediyor sonunda…

Bakıyorsunuz, kendi yükünü taşımakta aciz olanlar, toplumun yükünü taşımak diye bir hedef belirliyor.

Kibir suyu ile besledikleri makamları onları gerçekten faklılaştırıyor. Toplumdan uzaklaştıkça, değerlerinden uzaklaştıkça kendilerini önemli bir noktaya gelmiş gibi görüyorlar.

Birilerinin hedef konusunda daha titiz bir bilgi vermesi gerekiyor. Yüksek sesle, kimi zaman kısık sesle, kimi zaman kulaklarının dibinde bağırarak; hedef adam olmaktır oğlum, hedef adam olmaktır kızım demeleri gerekiyor.

Adam olmayı es geçenler makam sahibi olabilir ama çırpındıkça batacakları bir batağa saplandıklarını sonradan öğrenirler. Birilerinin bunu da öğretmesi gerekiyor.

Tabi iş eğitimcilere düşüyor.

Bir öğretmen, yalnızca insan ve hedef konusundaki sorunu ele alsa, işinin ağırlığını çok iyi görebilir.

Evet, Öğretmenin işi adam gibi adamlar yetişmesi için çaba sarfetmek…

Sadece bilgi vermek değil…

Söz buraya gelmişken; bize adam gibi adam olmayı öğreten, okullardaki ve hayatın diğer bölümlerindeki öğretmenlerimizin, eğitim gönüllülerinin ellerini en kalbi ve derin hürmetlerimle öpüyorum.

Ve onların diliyle tekrarlıyorum:

Unutmayalım, hedef; önce, adam gibi adam olmaktır!
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın