Hüseyin EREN

Hayâ ile kuşanmak

Başörtülü çok da, mütesettir az. Bezle, kumaşla örtünen çok fakat edeple örtünen, Settar ismine âyinedarlık eden az. Kendini belli edici, dikkatleri üzerine çekici, nazarları davet edici sözüm ona başını örtenler tesettürün neresinde, edebin hangi deminde, şeâiri ilân etmenin hangi şuurunda?
   
Kıyafetler dünya ehline benzediği gibi tavırlar, davranışlar, haller de benzer oldu? Çelişkiler keşmekeşinde savunmasız duruşumuz bizi savruk kılıyor; zihnimiz açık, aklımız açık, hislerimiz açık… Birkaç metre elbise örtmüyor bu kadar açıklığı.
Başörtüsü diye bir kavram var mı İslâm literatüründe? Açık bir şekilde tesettür emri var. Başörtüsü, başörtüsü diye diye örtünmek başı örtmekten ibaret algılanıyor ve uygulanır oluyor. Sokak manzaralarını tarife ve tasvire gerek var mı?
Zahirdeki elbiselerimiz, kıyafetlerimiz, hallerimiz; batınımızın keyfiyetini haber veriyor. Kalbe kök salmayan, akla yerleşmeyen, vicdana işlemeyen, şuura şevk vermeyen iman; dışa aynıyla yansıyor, ne kadarsa o kadar görüntü veriyor.
İman önceliğini koruyor; yenilenmek, geliştirilmek, genişletilmek istiyor. Akıl aç, kalp aç, latifeler aç, ruh aç… Bu kadar açlıkla sokağa çıkılırsa “başörtüsü” gibi kavramlara yem olunur, açık yanlarımız bir bir ortaya çıkar.
Sefahat rüzgârlarının şiddetle estiği, cazibedar fitnelerin kasırga gibi kavurduğu, uyutucu avutucu oyuncakların çoklukla bulunduğu, dünyevîleşmenin silindir gibi ezdiği şu zamanda hayayı kuşanmak, edeple tesettüre bürünmek büyük kahramanlık ister.
Evet, alevleri göklere yükselen yangın sönmedi. İçinde aklımız yanıyor, kalbimiz yanıyor, latifelerimiz yanıyor, evlâtlarımız yanıyor, sevdiklerimiz yanıyor… Korunaklı elbise giymeden, imanî tesettüre bürünmeden, kalbi şüphelere karşı örtmeden, o yangını söndürmeye koşmak mümkün mü ve ne derece netice verir?
Gönül yaşları ile söner o ateş; kavak ağaçlarının rüzgârda savrulmasından ağlayan gönülle, okulun bahçesinde bayramda oynayan gençlerin elli sene sonraki hayatını gören gönülle, gözümde ne cennet sevdası, ne cehennem korkusu var diyen gönülle… Feragati, fedakârlığı hayatının şiarı yapan şefkatli gönülle…
Biz de kavak ağacı görüyor yanından geçip gidiyoruz, imana uymayan hâl görünce kınayıp geçiyoruz, gülenlerin hâlini görüyor ağlayamıyoruz… Kınamak kolay, kendi kalbine bakmak, ayıplarını kusurlarını görmek zor…
Edebe bürünmek, hayâ ile kuşanmak için zoru başarmaktan başka çare var mı?

Esselamu aleykum.Peygamber efendimizin ahalkiyla,edebi ile edeblenen ve hayali imanlı olan kullardan olalim insallah...

selamun aleyküm.
çok güzel bir paylaşım olmuş emeğinize sağlık. Allah (c.c.) paylaşımdan dolayı razı olsun.

Aleykümüsselam.
Allah c.c bizlere edeplerin en güzelini Hz. Ebu Bekir Gibi Hz. Ali gibi en önemlisi Hz MUHAMMED (s.a.v) gibi . Onların Ahlakıyla ahlaklandırsın İnşaallah. Allah c.ç razı olsun

Rabbim bizleri peygamber efendimizin ahlakıyla ahlaklandirir inşallah. Rabbim paylaşım için Razı Olsun.

Ve aleykumusselam ve rahmetullah;amin amin amin ecmain inşallah.
hayâ yabürünebilmek için önce tesettürü kuşanabilmek gerek.çünkü insanın giydikleri ister istemez haline,tavrına sirayet ediyor.Rabbim tesettürü doğru anlayıp,uygulayanalrdan eylesin bizleri inşalalh
Allah razı olsun.güzel bir yazıydı.

Aleykum selam.. Konuşmak yürümek örtünmek gülmek  vs.. Tüm bunlar edeple olmalı..Tesetturumuzun de edebi vardır.. Kapanmak için kapanmak olmaz.. Tesetturun adabına uygun olarak ortunmeliyiz. .

Bismillah...
Hayatımızdaki her şey samimi ve gerçekçi olmalıdır. Aynı zamanda da insan hareketlerinde edep görmelidir. Rabbim yapmayı nasip etsin.