İmam hatipli olmak

Süleyman Sargın

İmam hatipli olmak

İmam hatip okulları son düzenlemeden sonra yoğun bir tartışmanın konusu oldu.

İmam hatip okullarına haklarının geri verilmesinden rahatsız olanlar da vardı, imam hatiplerin misyonunu tamamladığını iddia edenler de. İmam hatiplerden rahatsız olanlar bahsimizin dışında. Ancak bu okulların misyonunu tamamladığını söyleyenlere katılmak mümkün değil. Bu konuda konuşanların en önemli eksiği imam hatipli olmamaları. Sadece sosyolojik bir kısım gözlemlerle analizler yapmak bizi bu konuda sağlıklı bir sonuca götürmüyor.

İmam hatipler ilk olarak medreselerin kapatılmasından sonra 1924 yılında kuruldu. O dönemde dört sınıflı 29 tane imam hatip okulu açıldı. Ancak bu okullar uzun ömürlü olmadı. Birkaç sene içinde hepsi kapatıldı. 1949 senesinde dönemin iktidar partisi CHP, Ankara ve İstanbul'da iki tane imam hatip kursu açtı. Bir süre sonra kurs sayısı sekize çıkarıldı. Din derslerinin eğitim-öğretim müfredatına konulması da bu dönemde oldu. Okulların dördüncü ve beşinci sınıflarında seçmeli olarak okutulmak üzere din eğitimi başladı. CHP'nin önerisi ile Ankara Üniversitesi bünyesinde ilk ilahiyat fakültesi açıldı.

Demokrat Parti iktidara gelince mevcut imam hatip kurslarının yetersiz olduğuna kanaat getirip imam hatip okullarının açılmasını kararlaştırdı. Adana, Ankara, Isparta, İstanbul, Kayseri, Konya ve Kahramanmaraş'ta ilk imam hatip okulları açıldı.

Daha sonraki dönemlerde imam hatip okulları hızla çoğaldı. En fazla artış Süleyman Demirel'in başbakan olduğu dönemlerde yaşandı. 28 Şubat döneminde ise bu okullara en büyük darbe vurulurken Sn. Demirel cumhurbaşkanıydı.

Fethullah Gülen Hocaefendi'nin 70'li yıllarda İzmir'deki hizmet faaliyetleri içinde imam hatip hizmetleri önemli bir yer tuttu. Kestanepazarı Kur'an Kursu'nda başlayan hizmet yılları, İzmir İmam Hatip Lisesi ve İlahiyat Fakültesi etrafında yoğunlaşarak devam etti. Nuri Sevil, Ali Rıza Güven ağabey gibi isimlerle Hocaefendi, imam hatip hizmetinin hep içinde oldu.

Ülkenin ihtiyacı var

Kim ne derse desin, imam hatipler bu ülkenin gerçeği ve ihtiyacıdır. "Arka bahçe" sözü ne kadar gereksiz ve zararlı idiyse, "imam hatiplerden hiç terörist çıkmaz" lafı da o kadar gereksizdir. Her okuldan her türlü insan çıkabilir. Bu tür iddialı beyanlar, eşyanın tabiatına aykırıdır. Ancak imam hatipler bu milletin evlatlarının dinlerini öğrenmeleri, ahlak sahibi olmaları, Kur'an'ı hakkıyla tilavet etmeleri açısından hayati bir misyona sahipler. Bu okullardan mezun olanların sadece mesleki yönlendirmeye tabi tutulmaları, başka üniversitelere girişlerine engeller konulmak istenmesi zulümdür. Kur'an'ı güzel okuyan bir doktorun kime ne zararı olabilir? Ya da dini hassasiyetlere sahip bir mühendisin, kaymakamın, hakim ve savcının nasıl bir tehlikesi vardır!

Ben de bir imam hatipli olarak, beni bu okullara gönderen babama ve merhume valideme her zaman dua ediyorum. Dünyaya bir kere daha gelsem tereddütsüz yine imam hatibe giderim. İmam hatip yıllarım, hayatımın en güzel ve dolu dönemlerinden oldu. Bugün hâlâ hayırla yâd ettiğim Naci Arıcı, merhum Dursun Savcı, merhum Mehmet Şendoğan, İbrahim Gürler, Mustafa Kaya, Mahmut Şendal ve daha pek çok kıymetli hocam, dua listemde hep yer aldılar. Allah hepsinden ebeden razı olsun.

Yeni düzenleme, eksikleriyle birlikte çok hayırlı ve dualara vesile bir düzenleme oldu. İmam hatip ortaokullarında Kur'an dersinin iki saatle sınırlı kalması en büyük handikap. Buna rağmen bu okullar, kendilerine yakışan performansı ortaya koyacak, haklarındaki hüsnüzan ve beklentileri boşa çıkarmayacaklardır.

İmam hatipler sadece kuru bilginin öğrencilere yüklendiği okullar olmamalı. Dine ait bilgiler kadar, dinin ruhunun da öğrencilere anlatılması önemli. İrşat ve tebliğin, dine hizmetin farzlar üstü farz olarak ehemmiyet kazandığı bir dönemde imam hatiplerin bu duygudan mahrum yetiştirilmeleri büyük vebal olur. Dini öğrenmek kadar yaşamanın da gerekli olduğunu çocuklarımız bilmeli. Temsilin tebliğden önce geldiğini onlara idrak ettirmeliyiz.

Sorumluluk yüklüyor

İmam hatipli olmak, insanın vicdanına tabii bir sorumluluk yüklüyor; temsil sorumluluğu. İmam hatipli, dürüst adamdır. Onun ince hesaplarla, kurnazlıklarla işi olmaz. İmam hatipli, gönüldendir; davranışlarında hep Kur'an edalı bir samimiyet nümayandır. Sevecendir imam hatipli, itici değildir. Onun gönlünde herkesin oturabileceği bir sandalye vardır. Vefalıdır, hasbidir, diğergamdır. Çilelidir aynı zamanda ve bu toprakların çocuğudur. Ülkesine, milletine, bayrağına yürekten bağlıdır. Kendisine yapılan onca haksızlığa rağmen gücense de kırıp dökmemiştir. Birilerinin dükkânlarını yakmamış, arabaların altına bomba koymamıştır. Gösteri yapıyorum diye kaldırım taşlarını yerinden söküp tazecik çiçekleri sopalarla dövmemiştir.

İmam hatipli, bu sorumluluğun farkında olarak, dünyanın neresinde olursa olsun muhtaç gönüllere iman, Kur'an hakikatlerini taşımanın derdini yüreğinde hissetmelidir. Allah'ı bilmeyen, Resûlullah'ı tanımayan her insan, onun sinesinde bir yük olarak durmalı ve bu ızdırapla iki büklüm halde elinde tulumbasıyla imdada koşmalıdır. Artık imam hatipler için slogan dönemi bitmiş, hizmet, fedakârlık, koşturma ve temsil dönemi başlamıştır. Yıllar sonra Allah'ın yeniden ihsan ettiği bu nimetin hakkını vermek imam hatiplerin en önemli görevidir.

Henüz ilk senesi olmasına rağmen imam hatip ortaokulları ciddi bir teveccühe mazhar oldu. İnanıyorum ki önümüzdeki senelerde bu, katlanarak büyüyecektir. Millet, okuluna sahip çıkacaktır. Milli Eğitim Bakanlığı da bu ilk seneyi çok iyi etüt ederek, eksikleri, kusurları tespit etmeli ve bu okulların her yönüyle mükemmel olmaları için gerekeni yapmalıdır.
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın