Bir hayalim var!

Bir hayalim var!

Ney aldığım zaman, tıpkı bir çocuğa en sevdiği alındığında sevindiği gibi çok sevinmiştim. Elimden hiç bırakmamış, hatta dikiş bilmediğim halde ona kendi zevkime göre bir kap bile dikmiştim. Ney, benim için ulaşılmaz bir amaçtı, dokunulmayacak, dokulunca kırılacak, kırıldığında içim de parça parça olacaktı.

Ney beni bir amaçsızlıktan kurtarmıştı, engelleri aşabilmekti önemli olan, önemli olan engelimin duvarını kırmak ve sonsuzluğa doğru bir kere üflemeye çalışmaktı. Çünkü ben o zamanlar nefes için tedavi görmeye başlamış ve asıl ilâcım ise beni umuda sevk eden neyim olmuştu. Hiçbir zaman notalar arasında bir birliktelik sağlayacağımı zannetmiyordum. O zamanlar internet benim için büyük bir nimet olmuştu. Biliyordum ki kursa gidersem, engelim benim için çok büyük bir sorun olacaktı. Güzel bir siteden bulduğum dersleri biraz geç olsa da yapmaya başlamıştım. Ve ilk defa “Şol Cennetin Irmakları” ilâhisini çalmıştım. Benzemiyordu, kesik kesikti belki ama babam anlamıştı ne çaldığımı ve en büyük mutluluk da bu olmuştu benim için…
Eğer bir şeye gerçek bir niyet ile başlanırsa, Allah’ın yardımının hiçbir zaman esirgenmeden yanımda olacağını işte o an fark etmiştim. Asıl olan niyet etmekti, niyet ettikten sonra engeller de erirdi, sebepler de çürürdü. Ve gerçekten niyet ederek bir işe başlayanların hiçbir zaman da yalnız olmadıklarını gördüm bu hayatta. Ne kadar yaşadım ki… Henüz yirmi ikimi bile doldurmadım, ama bu yirmi iki yıl bana çok şey öğretti. Bunca yıl artı ve eksileri ile bana birçok şey öğretti.
Bir işe başlarken niyetsiz başlamamayı meselâ, dürüst olmayı, insanlara karşı daha iyi gözle bakmayı, birisi bana bir kötülük yapsa bile ona gülmeyi öğretti ve en hakikisi de amaç olmadan yaşanmayacağını öğretti.
Amaç, bir bakıma dâvâsıdır insan için. Bir insanın dâvâsı olmaz ise yaşayacak sebepleri de olmaz. Benim dâvâm öncülerimin emaneti olan “Risâle-i Nur’u anlamak ve anlatmak” ise bunun için yaşamalıyım. Bunun için nefes alıp vermeliyim. Her önceliğimi bunun için yapmalıyım. Çünkü benim Üstadım hayatından vazgeçerek dâvâsı için yaşamış, dâvâsı için acı çekmiş, dâvâsı için katlanmış kötü insanların kötülüklerine ve ben öğrendim ki aslında bu dünyada iki çeşit insan varmış: “İyi insan ve kötü insan”.
Zamanla insanların elbiselerinin markaları, renk uyumlarının aslında büyük bir göz boyama olduğunu ve asıl önemli olanın görünenin ardındaki sır olduğunu da idrak ettim. Meselâ “Sürrealizm” akımını duymuşsunuzdur. Bu akımın elde etmek istediği aslında kişinin gerçek niyetleri. Zira etrafları ikiyüzlü insanlarla çevrilmiş. Ve bunun buhranı içinde gerçek dostluğa buldukları kişiler; akıl hastaları, sarhoşlar, rüya âlemindekiler ve hipnoz ile geriye döndürülenler. Yazık o insanlara ki, ikiyüzlü insanları ayırt edememişler. Onlar Batı’nın önemli aydınları olurken aslında kendilerini bile aydınlatamamışlar. Çünkü her zaman eksik yanları niyetlerinin olmaması, Allah’ı unutmaları ve O’ndan yüz çevirmeleri.
Eğer gerçekten iyi bir insan olmaya niyet etselerdi, dostları sarhoşlar ve rüyalar olmazdı. Onlar karamsarlıkları ile kara bulutları kendilerine çekmişler ve çoğu insanları da peşlerinden sürüklemişlerdir. Bu hayattaki amaçsız kişiler de hazırın üzerine konarak karamsarlık dünyasını genişletmişlerdir.
Geçenlerde bir araştırma yaparken kendisi siyahî, gönlü ise bir o kadar beyaz Afrika kökenli bir papaz olan Martin Luther King dikkatimi çekti. Kendisi büyük bir amaç uğruna niyet etmiş ve siyahî kişilerin ezilmesine daha fazla dayanamayarak; “Bir hayalim var!” konuşması ile binlerce kişinin gönlüne taht kurmuş. Öldürüldüğünde ise 39 yaşında olmasına rağmen kalbi çektiği acılar ve işkencelerden 60 yaşında bir kişinin kalbi gibiymiş.
“Yolumuzda ilerlerken; daima ileriye bakacağımıza söz vermeliyiz. Artık geri dönmemiz mümkün değil... Kendilerini vatandaşlık hakları uğruna adamış kimselere, ‘Daha ne zaman tatmin olacaksınız?’ diyenlere, zenci halkın hiçbir zaman dile getiremediği polis zulüm ve dehşetin bittiği ana kadar, ‘Asla tatmin olmayacağız!’ diyeceğiz.
“Evet, bir hayalim var! Gün gelecek, özgürlüğümüzün önünde birer engel olan bütün vadiler yükselecek, bütün dağlar eğilecek, engebeli yerler hizaya gelecek ve Allah’ın yüce şanı yeryüzüne inecek ve bütün canlılar bunu hep birlikte göreceğiz.
“İşte o gün Yüce Allah’ın bütün kulları yepyeni bir ruhla söyleyecekler bu şarkıyı:
Benim ülkem, senin ülken.
Özgürlüğün güzel yurdu,
Sana söylüyorum bu şarkıyı.
Atalarımın öldüğü toprak burası.
Şehitlerin gururu olan toprak...
Her bir dağın yamacından,
Özgürlük yankılanacak!
Ve eğer Amerika büyük bir ülke olacaksa, bunun gerçekleşmesi şarttır.
Ve bunu başardığımızda, her kasabadan ve köyden, her eyaletten ve kentten özgürlük şarkısının yankısını duyduğumuzda, o gün daha da yakın olacak ve Allah’ın bütün kulları siyahlar ve beyazlar, Yahudiler, Hıristiyanlar, Müslümanlar ve Budistler el ele tutuşarak siyahların eski bir ilâhisini söyleyecekler.
Sonunda özgürüz!
Şükürler olsun Ya Rabbim!
Sonunda hepimiz özgürüz.” 1
Mücadeleci ruha sahip bir başka insanı biz de bilmiyor muyuz? Evet, biliyoruz: Bediüzzaman Said Nursî. Ne demiş bütün insanlığa haykırarak: “Ben, cemiyetin iman selâmeti yolunda ahiretimi de feda ettim. Gözümde ne Cennet sevdası var, ne Cehennem korkusu. Cemiyetin, yirmi beş milyon Türk cemiyetinin imanı namına bir Said değil, bin Said feda olsun. Kur’ân’ımız yeryüzünde cemaatsiz kalırsa, Cenneti de istemem; orası da bana zindan olur. Milletimizin imanını selâmette görürsem, Cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım. Çünkü vücudum yanarken, gönlüm gül gülistan olur.” 2 “Ümitvar olunuz; şu istikbal inkılâbı içinde en yüksek gür sada, İslam’ın sadası olacaktır!” 3
Allah’ım, niyet edenleri sen yarı yolda bırakmazsın, iyi insanlardan eyle bizleri. Ben, istibdat ve zulme karşı koyan Müslüman veya Gayr-i Müslim bütün halkları, kahramanca savaşan askerlerimizi ve polislerimizi cân-ı gönülden destekliyorum. Her ülkeye ferah ver, her insana özgürce haklarını savunmasını nasib eyle, kötü niyetli insanların şehit ettikleri binlerce kişinin ahlarını onların üzerinde tut Rabbim, sen onları Kahhar isminle kahret, tüm dünyayı barış ve huzurun rengârenk gülleri ile donat, üzerinde sabî çocuklar koşsun, annelerin yüzü gülsün, gökyüzü kara bulutlarını sonsuza yollasın. Bir hayalim var: “Savaşsız ve terörsüz bir dünya!”
Meşrû amacı olanlar kahramanca yaşar ve ölürler. Meşrû bir gayesi, dâvâsı olmayan ve masum insanların günahına girenler ise, herkesin bedduâsı altında yok olurlar.

Dipnotlar:
1- Martin Luther King- 28 Ağustos 1963, Washington DC
2- Tarihçe-i Hayat | Sekizinci Kısım: Isparta Hayatı | 544
3- Tarihçe-i Hayat | Birinci Kısım: İlk Hayatı | 120

MERVE İRİYARI
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın