Son Şahitlerden Üzeyir Şenler anlatıyor:

Bahar yağmurunda ozon çözülüyor herhalde, o su şifalıymış. Üstad Bediüzzaman Said Nursi o Nisan suyunu çok beklermiş. Yalnız ben bunu bilmiyordum…

Bahar aylarından (1956) bir gün, Isparta’da dersanedeyiz… Diğer ağabeylerden her birisi bir hizmet için bir yerlere gitmişti. Evde Üstadın yanında bir tek ben kaldım. Üstad kendi odasında, ben de bizim odada yalnız başıma risale yazıyordum.

Birden Üstad odama öyle bir heyecan ve telaşla girdi ki şaşırdım kaldım. “Üzeyir! Çabuk! Çabuk! Yağmur geliyor. Büyük bir kap getir, hemen su topla” dedi. “Tamam, Üstadım” dedim; ama öyle bir telâşe kapıldım ki, o hızla mutfağa daldım. En büyük bir kap arıyorum… Baktım kocaman bir testi var orada. “Bu çok alır” deyip kaptığım gibi Üstad’a doğru getirdim. Hâlbuki küçücük ağzıyla, testiyle yağmur suyu toplanır mı hiç? Heyecandan düşünemedim… Üstad testiyi görünce elini şöyle bir kaldırdı, bir tokat aşk etti ki bana.

Tam o sırada Tâhirî ağabey geliverdi içeriye. Üstad: “Tâhirî gel, bu garip beceremedi bu işi” dedi. Tecrübeli Tâhirî Ağabey işi halletti…

Üzeyir Ağabey bu tatlı hatırayı anlatırken gülmekten zor konuşuyor, bizi de güldürüyordu.

:))ne güzel.o hizmet şuuruyla,hemencecik koşup  yapayım derken şaşakına dönmüş ağabey.
Allah razıo lsun Ceren abla bu güzel hatırayı bizimle paylaştığın için.