Bayramın neşesini anlattılar
Emin, Kemal, Osman, Muhittin, Muharrem amcalar; Zehra, Yeter, Müyesser teyzelere eski Ramazanları sorduk. Emin Kurucu'nun Isparta'ya maddî durumu ne olursa olsun anne-babasını görmeye gitmesi, 78 yaşındaki Yeter Erdem'in kendinden yaşlılara uğrayıp hal hatırlarını sorması, Kemal Acar'ın torunların sarılmasını 'dünyaya bedel' diye ifade etmesi bayramın neşesini anlatıyordu.
Bayram deyince hep o eski bayramlar gelir akla. Gerçekten eski bayramları mı arıyoruz? Eski derken neyi kastediyoruz? Bayramları mı, kendimizi mi? Bugün geçmişe nazaran birçok imkân olmasına rağmen hasretlerimizi, hasletlerimizi kaybettik, endişelerimiz beklentilerimiz değişti. Geçmişte zamanın büyük kısmını kendimize ve sevdiklerimize ayırabiliyorken bugün hayatımızı devam ettirebilmek için işimize ayırmak zorundayız. Bitirilecek işler, gönderilecek e-postalar, hazırlanacak raporlar fırsat vermiyor. Kafamızı kaşımaya dahi vakit ayırma imkânı vermeyen iş dünyamız bir-iki günlük bayram tatillerinde hasretlerimizi gidermeye değil, kendimize bir nebze olsun bütün dünyadan sıyrılıp nefes almaya zorluyor.
Bayramlar, sadece aile büyüklerinin gönlü alındıktan sonra bir an evvel kalabalıktan sıyrılınması gereken günler gibi algılanıyor. Kendimizi, sevgiyi, bir arada olmayı, muhabbeti, paylaşmayı unutma yolundayız. Aslında eskilerin bayramları hiçbir yere gitmedi. Hepimiz sadece üstünü örttük, görmezden gelmek için. Eski bayramlar kalbimizde, sadece üzerindeki örtüyü kaldırmamızı bekliyor.
Eski bayramları gün görmüş büyüklerimize sorduk. Eskinin hasreti bir yana bugünün de bayramında oğullar, kızlar, torunlar, akrabalar, komşular ayrı bir neşe kaynağı olmaya devam ediyor. Emin, Kemal, Osman amca ile Zehra, Yeter, Müyesser teyzenin bayram hatıralarını dinledik. O günlerin coşku ve sevincini yaşıyor ve yaşatıyorlar. Çocuklarla camide değil, evde bayramlaşıyor, bayram sona ermeden misafirlere iade-i ziyarette bulunuyor, tok dahi olsa misafire sofra kuruyorlar. Çevrede bayramlaşmadık kimse bırakmamaya, nasihat ve tecrübelerinden faydalanmak için kendilerinden yaşlıları ziyaret ediyorlar.
Emin Kurucu (65): Akrabalarla bir arada olmak güç veriyor
Bayram; kavuşmak, yakınlaşmaktır, akrabalarla vakit geçirmektir. Her bayram kardeşlerimle mutlaka memleketimiz Isparta'ya anne-babamı görmeye giderdik. Haftalar öncesinden biletlerimizi alır, masraf olacak diye de hiç düşünmezdik. Yıl içerisinde bütçemizi ona göre ayarlardık. Bayram günü tüm kardeş ve yeğenlerimi bir arada görmek manevi bir güç verirdi. Anne-babam vefat etmesine rağmen kardeşlerimle bayram kavuşmalarını sürdürüyoruz. Mesaj çekilerek kutlanan bayramları hiç sevmiyorum. Bazı yakın akrabalarımdan bayram mesajları geliyor, asla geri dönmüyorum. Bu durumu onlara da söyledim. Mesaj çekmek yerine aranmalı. Sıcak bir ses yetiyor.
Yeter Erdem (78): Hâlâ benden büyüklerin yanlarına uğrar bayramlaşırım
Bayramın bir gün öncesi her evde yemekler hazırlanır. Bayram sabahı da bu yemekler bir yerde toplanır ve herkes bunlardan yerdi. Böylece tüm köy bayramlaşır, sohbet ederdi. Kadınlar olarak da bizler ayrıca yaşlıları ziyaret ederdik. Bir nasihat versin, tecrübelerini paylaşsın isterdik. Yaşım 78 olmasına rağmen hâlâ daha çevremdeki benden büyüklerin bayramlarda mutlaka yanlarına uğrarım, bayramlaşırım, sohbet ederiz.
Osman Emanet (76): Çevrede bayramlaşmadık kimse bırakmazdık
Eskiden köyün zenginleri köy ahalisine yemek verirdi. O ortamda da küsler barışır, beraberlikler pekişirdi. Anne-babam komşularla bayramlaşmaya çok önem verirdi. Bir komşuyla dahi bayramlaşmadığımızda nasihat eder bayramlaşmanın önemini anlatırdı. 6 çocuğum, 13 torunum var. Ben ve eşim hepsine de bayramlaşmayı öğrettik. Çocuklarım ve torunlarım çevrelerinde bayramlaşmadık, hal hatır sormadık kimseyi bırakmazlar.
Muhittin Acar (65): Evde anne-babamızın elini öperdik
Bayram namazında camide babam ve kardeşlerimle bayramlaşmazdık. Eve gelir, anne-babamın elini öperdik. Sonra da yaş sırasına göre kardeşlerimizle birbirimizin bayramını kutlardık. Ailedeki bu geleneği şimdi de çocuklarımla devam ettiriyoruz. Bayramı hissettirmek adına torunlarıma bu davranış örnek oluyor.
Müyesser Polat (59): Tok dahi olsa misafire sofra kurulur
Anne-babam bayramda misafire tok dahi olsa sofra kurardı. Şimdi de aynı şeyi ben yapıyorum. İster tok olsun ister aç olsun gelen misafiri yemek yedirmedikten sonra asla bırakmam. Ayrıca bayram sona ermeden onlara iade-i ziyarette bulunuruz. Böylelikle komşuluk, akrabalık ilişkileri kuvvetleniyor.
Muharrem Cendar (57): Sıla-ı rahim yapılmadan seyahate çıkılmaz
Küçüklüğümden beri bayram sabahları kahvaltıda et, pilav, hoşaf olurdu. O günkü yediğim pilav, et ve hoşaftan aldığım lezzeti yıl içersinde hiçbir zaman bulamazdım. Evlendik, torun sahibi dahi olduk; ama bu geleneğimizden asla vazgeçmedik. Kardeşlerimle her bayram sabahında annemde et, pilav, hoşaf eşliğinde kahvaltı yapar, bayramlaşırız. Çocuklarımı ve torunlarımı da mutlaka götürürüm. Sıla-i rahim yapılmadan da asla hiçbir seyahat gerçekleştirmeyiz.
Kemal Acar (71): Torunların sarılmaları dünyaya bedel
Bayramda mezar ziyaretleri olmazsa olmazımızdır. Kahvaltıyı yapar yapmaz çocuklar ve torunlarla anne-babamın mezarına gideriz. Bayram harçlığı ise diğer olmazsa olmazımız. Bayrama birkaç gün kala harçlıkları hazır ediyorum. Kime ne kadar vereceğim bellidir. 9 torunum var, harçlık miktarı yaşlarına göre değişiyor. Kimine 20, kimine de 50 TL veriyorum. Torunlarımın yüzlerindeki o gülümseme yetiyor, 'dede bayramın mübarek olsun' deyip elimi öpmeleri, sarılmaları dünyaya bedel.
Zehra Akıncı (63): Günler öncesinden bayram hazırlıklarına başlanıyor
Günler öncesinden bayrama hazırlık yapardık. Evin dip köşe her yerini temizler, dolma ve katmerler yapardık. Bayram gününe kadar da ev ahalisinden kimseye bu yiyeceklerden yedirmezdik. Ancak bayram günü kahvaltıda yenilebilirdi. Bayram sabahı eşimin elini öper, çocuklarla bayramlaşırdık. Bugün dahi günler öncesinden hazırlıklara başlar, çocuk ve torunlarla hep birlikte bir arada yer içeriz.
[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
