Bana da bu sarhoş gibi ölüm eyle

BANA DA BU SARHOŞ GİBİ ÖLÜM NASİP EYLE!

Ne hanımı memnundu, ne de oğlu ile kızı. Ama bir defa kaptırmıştı yakasını içkiye. İçiyor, içiyor, sonra da sabaha karşı apartmana gelip kapıyı çalarken huzursuzluk çıkarıyor, aile tümüyle komşularına karşı utanç içinde kalıyordu.
Bir gece sabaha karşı yine körkütük gelmiş; ancak bu defa da apartmana değil de yakındaki camiye yönelmişti. Ezanı okuyan hocaefendiye yaklaşıp söylenmeye başladı:
– Beni bir sarhoştur diye hor, hakir görüyorsun değil mi, tiksiniyorsun bana bakınca tabii, dedi.
Hocaefendi hiç de öyle mukabele etmedi kendisine:
– Hayır, dedi, seni seviyorum. Hatta o kadar seviyorum ki, mümkün olsa da şu şadırvandan bir abdest alıp birlikte girsek camiye diye düşünüyorum.
– Sevdim seni, diye söylendi sarhoş adam.
Şadırvandan abdest aldı, camiye girip kapıya yakın yerde bekledi. Güya namaza durdu. Namazdan sonra da hocaefendi koluna girdi, sohbet ede ede onu apartmanına getirip içeriye alınmasını sağladı.
Artık camiyi ve hocaefendiyi unutmuyor, sık sık camiye uğruyor, hocaefendiyi sevdiğini söylüyordu.
Bir gün yine hocaefendiye geldi:
– Ben tövbe etmek istiyorum, bana ne gerekiyor? dedi.
Hocaefendi çok uysaldı.
– Hiçbir şey gerekmez, sadece alışkanlıklarına veda et, yeter, dedi. Sen tertemiz bir Müslümansın, ne gerekecek?
Gönlünün derinliğinden gelen bir feryatla karar verdi:
– Bir daha dönmeyeceğim o kötü günlere, uğramayacağım o içki yerlerine, söz veriyorum hocam sana!..
Abdest alıp camiye yöneldi.
Artık gerçekten de cami kuşu olmuştu. Yüzündeki içki kırmızılığı gitmiş, alnına nuraniyet gelmiş; kalbini, gönlünü tümüyle tertemiz hale getirmişti.
Ama öylesine pişmanlık duyuyordu ki, sık sık döktüğü gözyaşlarıyla hocaya sızlanıyordu:
– Ne olacak benim halim? Benim çok kusurlarım var.
Hocanın cevabı candandı:
– Sen hiç üzülme, beni geçtin!
Gerçekten de öyleydi.
Bir sabah, hoca yine ezanı okuyup camiyi açmıştı ki telaşla gelen bir delikanlı:
– Hocam, dedi, babam vefat etti.
Hoca şaşırmıştı.
– Tanıyor muyum babanı? dedi.
Çocuk:
– Evet, dedi, hani bir sarhoş vardı ya, siz ilgi göstermiştiniz de tam bir dönüş yapmıştı, işte o sarhoş. Gece yarısından sonra uyku nedir bilmiyor, sabahlara kadar kaza namazı kılıyordu. Bu gece de aynı şeyi yapıyordu. Başını koyduğu secdeden kalkmadığını görünce yaklaşıp baktık ki çoktan vefat etmiş secde halinde!
Hoca efendi, kıbleye yöneldi, ellerini açıp sızlanmaya başladı:
– Ey Rabbim, dedi, bana da bu sarhoş gibi bir ölüm nasip eyle!
....

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın