Miras paylaşımında zayıfı kollama anlayışı

Miras paylaşımında zayıfı kollama anlayışı

Miras paylaşımını soran okuyucularıma söşyleyebileceğim fazla bir şeyim yoktur.Çünkü yürürlükte olan mevzuat bu konuda kimseye söz söyleme imkanı bırakmıyor. Zaten miras paylaşımında da itiraz bitmiyor..

Ancak vaktiyle kız kardeşimizle yaptığımız bir miras paylaşımını arz edersem, soru sahipleri aradıkları mesajı alabilirler bu şifahi paylaşımda, diye düşünüyorum. Kısaca arz edeyim olayı.

Yozgat'ın Çayıralan ilçesine bağlı Yahya Sarayı köyümüze yapılacak baraj için gelen istimlak memurları, tarlalarımızı dört oğlan kardeşin üzerine yazmıştı. Aradan seneler geçti, nihayet istimlak paralarının ödeneceği yazısı geldi bize. Dört oğlan kardeş gidip Ziraat Bankası'ndan ismimize yazılı istimlak paralarını aldıktan sonra bir kahvede oturup çay içiyorduk ki, ağabeyim Mustafa olanca duygusallığıyla ortalığa bomba gibi düşen sorusunu şöyle sordu:

-Biz burada dört kardeş olarak hissemizin parasını alıp cebimize koyduk. Ancak biz gerçekten de 4 kardeş miyiz, yoksa bir de listede ismi yazılı olmasa da kız kardeşimiz de var mı? Hem de köyde bizden daha zayıf halde mi o kız kardeşimiz?

En büyüğümüz Arif:

-Mustafa, dedi, lafı uzatma da ne demek istiyorsan onu söyle. Elbette bizim evlenip başka aileye karışmış bir de kız kardeşimiz var köyde!..

- Öyle ise hani onun mirastan payına düşen para? Neden dört kardeş olarak aldık istimlak parasını?

-Kız kardeşimizin listede ismi yok. Kanunun vermediğini biz mi vereceğiz?.

- İnsanların yazdığı beşer kanunu vermiyorsa vicdanımızdaki İlahi kanun, bu parada ablanızın da payı vardır, diye feryat ediyor. İslam ona yarım hisse verirken biz onu dahi vermiyor, tümüyle mahrum bırakıyoruz listede ismi yok diye! Allah razı olur mu bu ayrıma!..

Şok etkisi yapan bu sözlerden sonra ağabeyim cebinden çıkardığı paralardan ayırdığı hisseyi: İşte benim paramın içinde bacımın hissesi, diyerek masanın üzerine koydu. Artık daha fazla bekleyemezdik. Hepimiz de ablamızın payını ayırıp masanın üzerine koyduk. Teklifi yapan ağabeyimle birlikte hemen kalkıp kasabadan köydeki bacımızın evine doru yola çıkarak akşam ansızın ablamızın misafiri olduk. Yatsı namazından sonra çaylarımızı yudumlarken ağabeyim henüz bilmedikleri ziyaret sebebini anlatmaya başladı:

-Ablacığım dedi, İstimlak memurları tarlalarımızı yazarken ismin yazılmadığından istimlak parasında sana hisse ayrılmamıştı. Bunu sen de biliyorsun. Biz dört kardeş çağrılıp da isimlerimiz okununca paramızı aldık. Kahvede oturup düşündük. Kanun hisse ayırmasa da biz bacımızın hissesini ayırmalıyız diyerek hisseni hem de fazlasıyla ayırdık. İşte senin paran, al hakkını helal et, biz de vicdan huzuru içinde olalım, anne babamız da mezarlarında rahat etsinler, diyerek ablamın parasını hemen oracıkta sayarak önüne koydu. Beklenmedik bir sessizlik oldu. Bir şaşkınlıktı sanki bu. Böyle bir sebeple geldiğimiz bilinmiyordu. Neden sonra kendini toparlayan bacımız, köyün muhtarı olan kocasına yönelerek sırtındaki yükü atmışçasına rahat bir nefes aldıktan sonra dedi ki:

-Kardeşlerimin beni kardeş kabul etmeyip babamın mirasından mahrum ettiklerini söylüyordun. Ben ise benim kardeşlerim yapmazlar öyle adaletsizliği, beni unutmazlar diyordum. Sen de göreceğiz, diyordun. Şimdi gördün mü kardeşlerimi? Kanun beni unutsa da kardeşlerim unutmadılar, hissemi hem de kendi hisselerine denk şekilde fazlasıyla getirdiler!.

Bu sırada ablamın gözyaşlarının süzüldüğünü görüyordum. Artık ablamızın gönlündeki burukluk gitmiş, zedelenen sevgi, saygı tekrar yerini almış, böylece mirasta gönülden helalleşme fırsatını bulmuştuk..

Şimdi aradan kırk sene geçmesine rağmen(2O11) bu miras paylaşımını düşününce derin bir vicdan huzuru duyuyoruz. O paralar bitti, ama bıraktığı vicdan huzuru hiç bitmedi, belki de mahşere kadar da devam edecektir..

Demek isterim ki böyle şifahi miras paylaşımında çare, zayıflar kollanmalı, dağıtım sonunda da gönülden helalleşme sağlanmalıdır.Bu iki nokta ihmal edilmemelidir kalblerin huzuru için

AHMET ŞAHİN
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın