Sofra muhabbetleri aileyi yakınlaştırır

Sofra muhabbetleri aileyi yakınlaştırır

Bir yuvada hoş muhabbetin sağlanması için aile üyelerinin sürekli veya uzun süre bir arada bulunması şart değildir. Ancak az da olsa birlikte olunan zamanların iyi değerlendirilmesi gerekir. Zira ailedeki bu açık kapatılmazsa yuvada sorunların çıkması an meselesi gibidir. Öyleyse aile fertleri ile geçirilen sınırlı zamanı nasıl değerlendirmeli ki tüm günün açığı kapatılabilsin?

Eşlerin birbirlerinin gönül dünyasını doldurmaması, çocukları ile birlikte etkili zaman geçirememeleri aile içinde bireyselleşmeyi arttırır. Böylece aile fertleri aynı evi paylaşan yabancı kişiler haline gelebilir. Anne babanın aileyi birleştirici unsurları kullanarak bu gidişi olumluya çevirmesi gerekir. İbadetler, dini ve ahlaki sohbetler, kitap okuma, geziler, oyunlar vb aile içi faaliyetler birleştirici ve muhabbeti arttırıcıdır. Her gün mecburen yaptığımız fakat önemini gözden kaçırıp dolu dolu değerlendiremediğimiz, aile içi yakınlığımıza ve aile kimliğimizin oluşumuna katkı sağlayacak çok önemli bir fırsatımız daha vardır oysaki: Birlikte oturulan sofralar…

Akşam yemeği ve sabah kahvaltısını birlikte yapın

Aile içi birlikte güzel vakit geçirmekte, birlikte yenilen akşam yemeği ve sabah kahvaltısı öğünleri iyi bir fırsattır. Beyler için, imkan varsa kısa süreliğine öğle yemeğine eve gidebilmek de gün içerisinde iletişimi kuvvetlendirir. Böyle bir imkan söz konusu değilse en azından ailesine telefonla birkaç dakikalık hal hatır sorma, gönül alma da onlara “Sen benim için önemlisin, işlerim ne kadar yoğun olursa olsun, bu telaşenin içerisinde dahi seni düşünüyor, sana değer veriyorum…” gibi hoş mesajlar verir.

Ev içerisinde birlikte yenilen akşam yemeği bireylerde gerçekten aile oldukları intibaını uyandırır. Ebeveynler iş çıkışı saatlerini, birlikte akşam sofrasına oturulacak şekilde düzenlemeliler. Patron olmayanlar için bu biraz zor görünse de işverene sunulabilecek alternatifler bulunabilir. Örneğin amirinize başka saatlerde veya günlerde daha fazla iş sunabileceğinizi ancak akşam saati iş çıkışınızın aile içi düzeniniz açısından vakitlice olması dileğinizi iletebilirsiniz.

Ailece akşam sofrasında bir araya gelebilenler bu nimetin kıymetini bilmeli. Annenin tek başına mutfakta koşuşturmasının ardından ortaya konan sofraya çocuklar ve baba bilgisayar veya tv’nin başından zorla kalkarak gelmişlerse, yemek bir an önce yenir ve herkes kaldığı yerden bireysel faaliyetine döner. Anne aynı telaşe ile bu defa sofrayı toplar, ardından bulaşıkları yıkayıp mutfağı tekrar düzene koymaya çalışır. Bu tarz birlikteliklere bir arada olma denemez ve bu tür davranışlar bir arada olabilme nimetinin israfı niteliğindedir.

Daha olumlu bir aile modeline baktığımızda baba, gün boyu zaten farklı mekanlarda bulunduğu için eşini mutfakta yalnız bırakmak istemez. Yardım edebilecek durumdaysa yemek hazırlığının bir ucundan tutar. Yorgunsa dahi eşiyle aynı mekanda bulunur, onunla gerçek anlamda iletişim kurar. Bu ortamda kurulan tatlı sohbetler mutfağı çocuklar için de bir çekim alanı haline getirir. Çocuklar babalarının annelerine gösterdiği şefkat ve yakınlığı örnek alır, sofranın hazırlanmasına onlar da katkı sağlamak isterler.

Sofrada gelişiriz

Ebeveynlerin yemek söz konusu olduğunda genelde çocuklarının sofrada kendileriyle oturmadıklarından, tv, bilgisayar karşısında ya da ayakta atıştırarak yemek yediklerinden şikayet ettiğini belirten Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Uzmanı Osman Hatun öncelikle anne ve babanın mümkün olduğunca sofrada birlikte yemek yemeye özen göstermesini ve bunun önemini çocuklarına aşılaması gerektiğini belirtiyor. “Ailece birlikte yemek yemek modern-kapital çağın bir sonucu olan –her alanda teknolojik gelişmeyle birlikte zamanı kısalan- telaş ve bir yerlere yetişme gibi davranışlar sonucunda bir araya gelmekte zorlanan aileler için çok önemli işleve sahiptir. Sofrada aile üyeleri hasret giderir, birbirlerini dinler, sohbet eder, sorunu olan sofrada paylaşır ve öneriler alır, gergin olanın sinirleri sofrada hafifler. Dolayısıyla sağlıklı bir aile içi iletişimin gelişmesinde birlikte yemenin önemi büyüktür” diyor.

Sofra kültürünün ailedeki birliği sağladığına vurgu yapan Hatun ailece oturulan sofraların aynı zamanda çocuklardaki şahsiyet gelişimi açısından da önemli olduğunu vurguluyor ve ekliyor: “Sofra kültürü çocuğa sabretmeyi, şükretmeyi, kanaat etmeyi, dinlemeyi-anlamayı öğretir. Sofraya oturan çocuk büyükler başlamadan yemeğe başlamaz, anne-babasından besmeleyle başlaması gerektiğini öğrenir, sofrada anne-babasını, kardeşlerini dinleyerek onların dünyalarında neler olduğunu kavramaya çalışır ve sırası geldiğinde fikrini söyler. Diğer aile üyeleriyle beraber yemekten sonra dua ederek, Mevla’ya şükrederek sofradan ayrılır. Böylece aile, sofra adabına uyarak hem çocuğa dini ve kültürel değerlerini öğretir hem de aile üyeleri arasında iletişimi geliştirmiş olur.”
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın