Hazreti Peygamber çocuklara selam verirdi

Hazreti Peygamber çocuklara selam verirdi

Hazreti Peygamber çocuklara selam verir ve hal hatır sorardı. O çocukları Cennet kokusu gözümün nuru diye tarif ederdi. Kocası tamirci olan bir sütanneye verilen oğlu İbrahim'in Efendimizin sık sık görmeye gittiği varınca çocuğu kucaklayıp öptüğü kokladı ve bir müddet yanında kaldıktan sonra döndüğü belirtilir.

Bilindiği üzere, çocukların talimi mühim meselelerden biridir. Bunun için doğumla birlikte çocuğun kulağına ezan okunur ve çocuk bu telkinlerle büyür. Hazreti Peygamber, çocuk konuşmaya başladığında ilk kelime olarak kelime_i tevhidin öğretilmesi gerektiği tavsiye eder. Aynı zamanda akıl ve muhakemeye yönelik eğitimin temyiz yaşından itibaren sistematize edilmesini işaret buyurur.

Hazreti enes şöyle buyurur: " Resulullah'a on yıl hizmet ettim. Yaptığım işler her seferinde Resulullahın istediği şekilde gerçekleşmedi. Buna rağmen bana bir kerecik olsun ne vurdu ne kötü söyledi ne azarladı ne surat astı ne ayıpladı. Bir kere olsun of be demedi. Yaptıklarımdan hoşuna gitmeyen için ne fena yaptın demedi. Yaptığım şey için bunu niye böyle yaptın yaptığım bir emri için de onu niye yapmadın diye hesaba çekmedi. Hanımlarından biri keşke şöyle yapsaydın diye müdahale edecek olsa "bırakın çocuğu o Allahın murat ettiği şeyi yapmıştır" derdi.
Ondan ayrılmam mümkün değil

Hz.Peygamber henüz Peygamberlikle görevlendirilmeden önce Zeyd Bin Harise'yi evlatlık edinmiştir. Peygamberimiz, evlatlığı Zeyd'i, âdetâ kendi evlâdı gibi sevdi.

Zeyd'in babası, oğlunu yana yakıla arıyordu. Onu sağ-salim bulup getirene büyük ödül vaat ediyordu. Zeyd'in Mekke'de olduğunu öğrenir öğrenmez, kardeşiyle birlikte Mekke yollarını tuttu. Henüz peygamberlik görevi verilmemiş olan Peygamberimizin yanına geldi. Şöyle bir öneri yaptı:

-Ey Muhammed! Siz, Allah'ın evinin komşususunuz. Esiri serbest bırakan ve ona yemekler yediren, hayırsever kimselersiniz. Oğlum, sendedir. Onu bağışla, bize iyilik et. Sen bu kavmin efendisinin oğlusun. Onu bağışlarsan, sana ne istersen vereceğim.

Hz.Muhammed, şu cevabı verdi:

- Size, daha iyisini veririrm. Huzurunuzda, onu serbest bırakıyorum. Arzu ederse, hiçbir şey istemeden, onu size veririm.

Zeyd'in babası, bu müjdeye elbette çok sevinmişti:

- Bize, çok iyilik etmiş olursun. Allah, seni ödüllendirsin.

Zeyd'i huzura çağırdılar. Hz.Muhammed, Zeyd'e sordu:

- Zeyd! Bunları, tanıyor musun?

- Evet, tanıyorum. Şu babam, şu da amcam.

- Şu baban, şu amcan, beni de tanırsın. Şimdi, kimi istiyorsun, dilediğini seçmekte serbestsin.

Zeyd, hiç tereddüt etmedi:

- Asla, senden başka kimseyi istemem. Sen, benim hem babamsın, hem de amcam yerindesin.

Zeyd'in babası, bu sözlerinden hiç hoşlanmamış ve çok kırılmıştı:

- Yazıklar olsun sana! Köleliği, nasıl hürriyetten üstün tutuyorsun?

- Ben, bu adamdan öyle iyilik gördüm ki, ondan ayrılmam mümkün değil. Ondan başka, hiç kimseyi istemem. Dedi.

milligazete
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın