Sayfayı Yazdır - Hayırlı Anne-Baba, Hayırlı Evlat

Hayırlı Anne-Baba, Hayırlı Evlat...

Sürekli değişik hadiselerle karşılaşıyoruz. Hepsi ibretlik, hepsi düşündürücü... Özgeçmişlerini yazdırdığım bir sınıfta epey bir öğrencinin anne ve babalarından nefretle bahsetmeleri beni çok düşündürmüş, çok üzmüştü. Duygusal cümlelerle sebeplerini sıra ayan bir öğrenci yazısını şu cümle ile bitirmiş: “Bizden devamlı iyi, hayırlı evlat olmamızı isteyen anne-babaların (büyüklerin), öncelikle kendilerinin hayırlı birer anne-baba olmaları gerekmez mi?”

Hayırlı evlat, hayırlı nesil hepimizin arzusu. Bunun hayırlı anne-baba olmadan geçtiğini yeniden düşünmemiz gerekiyor. Bizler gençlerin-çocukların önlerinde birer örnek, birer modeliz. Özellikle aramızdaki ilişkiler, davranışlarımız onlar tarafından devamlı izleniyor, değerlendiriliyor. Öyle ise onlarda görmeyi istemediğimiz olumsuzlukları öncelikle biz büyükler sergilememeliyiz.

Son zamanda artan aile içi geçimsizlikler, kavgalar, terketmeler, boşanmalar en çok çocuklarımızı etkiliyor. Çocuklarımızın çok hassas küçücük dünyalarında nice 7-8 şiddetinde depremlere, yıkımlara yol açıyor. Çocukların aile kurumuna, annelik, babalık müessesesine bakışını çok derinden ve olumsuz etkiliyor. İnsanlara, geleceğe karamsar, suçlayıcı bakış yüzlerine, davranışlarına yansıyor.

Aileler ayakta durabilmeli, bunun için gerekli her yola, yardıma başvurulmalı. Felaket felaketi, kötülük kötülüğü doğurmakta, fatura tüm topluma, insanlığa çıkmakta.

Son veli toplantısında, genelde onlar bizi dinlerken ben velilerimizi, beklenti ve şikayetlerini dinledim. Sistemin de dayatması ile öncelikle hep öğretim öne çıktı. Notlar, zayıflar, başarısızlıklar vs. Çok az velimiz çocuğunun davranışı üzerinde durdu. Önce eğitim, önce adam olmalarını istemek bizim kültürümüzde sade ama içeriği çok zengin bir idealdir, gayedir. Bunu yeniden gündemimize almalı, çocuğumuz, aileden, okuldan, çevreden şu cümleyi devamlı duymalı: “Senin iyi not alman, sınıfını geçmen, iyi bir karne getirmen beni sevindirir, ama senin dürüst, doğru, faziletli, küçüğünü seven kollayan, büyüğüne saygıda kusur etmeyen, davranışı olgun ve yerinde bir insan olman beni daha çok sevindirir.” Çocuğumuz kendisinden esas neyin beklendiğini bilmeli, bunu şuur altına işlemeli...

Bir rehberlik saatinde çocuklarımızdan gelecekleri ile ilgili neler düşündüklerini ideallerini, planlarını yazmalarını istedim. Ortaya çıkan manzara beni çok sarstı. Çoğu yazmakta zorlandı. Yazabilenlerin ortaya döktüğü ise hayırlı evlat beklentisinden çok uzakta. Çok az öğrencimizin içimize su serpen idealleri, güzel planları vardı.

Çocuklarımızın hayal dünyası ya boş ya da hayırlı olmayan şeylerle dolu. Hiçbir gemi gayesiz, dümensiz ya da yanlış rota ile hayırlı noktaya ulaşamaz. Çocuklarımıza dinî, millî, insanî hayırlı idealler, hedefler, modeller-örnekler kazandırmalı, vermeliyiz. Şahsiyet sahibi, sorumluluk bilinci taşıyan, hatalardan da ders alabilen “altın nesiller” yetiştirme biz büyüklerin en büyük ideali olmalı.

Marifet, iltifata tabîdir. En az verdiğimiz kadarını isteyebiliriz. Neler verebildiğimizi de zaman karşımıza dikecek, önümüze serecektir.

Alıntı

๑۩۞۩๑ İslami İlimler Dunyası ๑۩۞۩๑ => Sizden Gelenler( Aile Hayatı ) => Konuyu başlatan: ღAşkullahღ üzerinde 27 Mayıs 2010, 02:25:22