Ali Rıza AYDIN

Çoluk çocuk istemenin üslûbu!

Hazret-i Âdem’den (as) beri, şu dünyanın sakinleri, “talep” ve “arz” hareketine muhatap bulunmaktadırlar. Âciz, ister; Kâdir, verir.

Dünyayı halk eden Rabbimiz, dünyayı imar edip şenlendirecek insanları; insanların çoğalması, neslin idamesi için de yavruları gönderiyor, takdirince dünyaya.
Toplum böyle teşekkül etmektedir.
Dinimize göre, helâl dairesinde çoğalmanın zembereği olan aile, toplumun en hayatî bir nüvesidir. Çünkü dinimiz İslâm, “nikâh” müessesesi çerçevesinde meşrû birlikteliği sağlam bir millet olmanın temeli ve en kuvvetli dayanağı kabul etmiştir.
Zaten izdivacın en ehemmiyetli maksadından biri, Allah’ın rızasına muvafık nesil yetiştirmektir. Peygamber Efendimiz (asm) bunu teşvik sadedinde, “Evlenin, çoğalın; zira ben, kıyamet gününde sizin çokluğunuzla iftihar ederim” buyuruyor. Böyle olunca, eşler birbirine Allah’ın bir emaneti olduğu gibi, izdivacın meyvesi olan çocuklar da, Onun emaneti ve ihsan ettiği harika bir nimetidir.
Evet, emanet ve nimet!
Emanet, “Emniyet edilen kimseye geri almak üzere bırakılan şey” mânâsına gelmektedir. Öyle olunca verdiğini geri alan, aldığı şeyi, baştan hiç vermeyebilir de. Nimet oluşu ise; gerek bir nesnenin, gerekse bir neslin var oluşu Allah’ın bahşetmesi, lütfetmesi, ihsan etmesi; Onun takdir ve tayin etmesinden başka bir şey değildir.
İstemek, kavlî bir duâ; ele gelmesi ise, fiilî bir durum; yani, duânın kabulü manasına gelen Mevlâ’mızın ihsanı.
Çoluk çocuk, istemekle olmuyor.
Bir çocuğun dünyaya gelmesi bir ruhun halk edilmesi, ona bir ceset giydirilmesi; dünya denen misafirhaneye bir nefesin, bir nüfusun gönderilmesi demektir.
İnşâ eden biz miyiz?
Bu bir halk ve takdir olduğuna göre, murâd-ı İlâhî ne ise, o tecelli ediyor. Hangi şeyin hakkımızda hayırlı olacağını bilen, O.
Esasen, izdivacın ve çocuk istemenin hırs göstermeye tahammülü yoktur.
“Yeter ki, olsun; nasıl olursa olsun” zihniyetiyle ısrarlı talebin sonucunda anne ve babaların çoğu zaman çocuklarından çekmedikleri kalmıyor. Bazı çocuklar fizikî arızalarından ve hastalıklarından dolayı, bazıları huysuzluk ve arsızlıklarından dolayı, bazıları ise itikat problemleri ve çarpık düşünce yapılarıyla ana babanın dünyasını karartıyor, zindan ediyor âdeta.
Cenâb-ı Hak Enfal Sûresinin 28. âyetinde, “Biliniz ki mallarınız ve evlâtlarınız, sadece birer imtihan unsurudur. Büyük mükâfat ise, ahirette Allah nezdindedir” buyuruyor. Demek evlâd ü ıyâl sahibi olmak, imtihanlardan bir imtihan. Rabbimiz bizleri, vererek imtihan ettiği gibi, vermeyerek de imtihan ediyor.
İnsanların hülyalarına sınır yok: Evlât ister, ıyal ister; bahar ister, nehâr ister; makam ister, mansıp ister; nar ister, yâr ister; ister de ister…
Gönül bu, her şeyi ister.
Taleplerimizi teslimiyet ve tevekkülle iletirsek “Makam”a, umulur ki, bir gün olur, bir masumu gönderir. Kâinatın Sahibi’ne zor gelecek ne var ki?
Vermeyince hüzne düşmek gerekmez. Bizi hiçten, yoktan var edip gönderen Hâlık-ı Teâlâ, dilerse, “dilediğimizi” de gönderir.
Yeter ki, sabrederek, rızasına sa’y-i gayret edelim…

Rabbimizden her daim her şeyin hayirlisini isteyen kullar olarak evlat sahibi olmak isteyenler de hayirlisini istemeliler . Allahü Teala isteyen herkese hayirli evlat versin

Bismillah...
İnsanlar çocuk isterken kız ya da erkek çocuk istememelidirler. Her şeyin hayırlısını istemelidirler. Rabbim hayırlısını versin her şeyin inşallah...
Allah cc. razı olsun.