Ana - Baba hakkı

Ana - Baba Hakkı

ALLAH Teâlâ ve Tekaddes hazretleri buyuruyor:

- “Biz insanların ana ve babalarına iyilik etmelerini vasiyet etdik” (Ankebut, 8 )

Abdullah b. Mes’ud -radıyallahu anh- der ki:

- Resûlü ekrem sallallahu aleyhi ve selleme:

“ALLAH’ın katında en sevgili amel hangisidir?” deye sordum. Buyurdular ki:

- Vaktinde eda olunan namaz.

- Namazdan sonra hangisi daha sevgilidir?

- Anaya, babaya iyilik etmekdir, buyurdular.

- Sonra hangisidir? dedim.

- ALLAH yolunda cihaddır, buyurdular.

Resûlü ekrem sallallahu aleyhi ve sellem efendimizin huzuruna bir adam geldi ve:

- Ya Resûlallah, anam iyice ihtiyarladı. Ben onu kendi ellerimle yediriyor, içiriyor, sırtımda taşıyorum. Hâsılı her türlü ihtiyacını karşılıyorum. Mükâfata hak kazandım mı? dedi.

Resûlü ekrem sallallahu aleyhi ve sellem cevaben:

- “Hayır, bu senin yapdıkların, ananın senin üzerindeki haklarının yüzde birine bile karşılık değildir. Fakat sen iyilik ediyorsun. ALLAH sana, bu az iyilik karşılığında çok sevab verir, buyurdular.”

Devr-i seadette Alkame isminde gayet çalışkan ve sehâvetli bir genç vardı. Hastalandı ve rahatsızlığı şiddetlendi. Karısı vaziyeti Resûlü ekrem sallallahu aleyhi ve sellem efendimize bildirdi:

- Ya Resûlallah, kocam çok hasta, ölüm halinde, dedi.

Resûlü ekrem, vaziyeti öğrenmek için Bilâl Habeşî, Ali, Selman ve Ammar radıyallahu anhüm hazeratını, Alkame’nin evine gönderdi. Gitdiler, Alkame ağır hasta idi. Lâilâhe illallah, Muhammedün Resûlullah demesini söylediler. Bir türlü söyleyemedi. Üzüldüler. Vaziyeti bildirmesi için Bilâl radıyallahu anhı Resûlü ekrem efendimize gönderdiler, Resûlü ekrem efendimiz ana ve babasının hayatda olup, olmadıklarını sordu. Babasının öldüğünü, ihtiyar anasının hayatda olduğunu öğrendiler.

Resûlü ekrem efendimiz, ihtiyar kadına oğlu ile vaziyetinin nasıl olduğunu sorduklarında, ihtiyar kadın:

- O hep karısını dinliyor, hep beni tersliyor, hiç bir dileğimi yerine getirmiyor, cevabını verdi.

Resûlü ekrem, Bilâl-i Habeşî’ye:

- Git bir yığın odun topla, onu ateşle yakayım, buyurdu.

Bu sözleri duyan Alkame’nin annesi:

- Ya Resûlallah. O benim oğlum ve gönlümün meyvesidir. Onu benim gözlerimin önünde yakacak mısın? Buna yüreğim nasıl dayanır, dedi.

Resûlü ekrem efendimiz şöyle buyurdu:

- Ey Alkame’nin annesi, ALLAH’ın azâbı daha şiddetli ve daha devamlıdır. Sen içinden ALLAH’ın onu mağfiret etmesini diliyorsun. O halde ona kırgın olmadığını açıkla. Hakkını helâl et. Varlığım kudret elinde olan ALLAH’a yeminle söylerim ki, sen ona kırgın oldukça, onun ne namazı, ne orucu ne de diğer iyilikleri kendisine fayda vermez.

Alkame’nin annesi ellerini göğe kaldırdı ve:

- Ya Resûlallah! ALLAH’ı, seni ve burada bulunanları şahid tutuyorum ki, ben Alkame’den râzıyım, ona haklarımı helâl etdim, dedi.

Resûlü ekrem efendimiz:

- Ya Bilâl! Git bak. Alkame “lâ ilâheillallah” diyebiliyor mu?

Bilâl hemen gitdi. Alkame’nin evine vardı. Daha kapıdan girerken onun, “Lâ ilâhe ilallah, Muhammedün Rasûlullah” demekde olduğunu işitdi. Aynı gün Alkame vefat etdi. Yıkandı, kefenlendi.

Resûlü ekrem sallallahu aleyhi ve sellem namazını kıldırdı. Ve defnedildi. Definden sonra Fahr-i kâinât efendimiz kabrin başında durarak halka şunları söyledi:

- Ey muhacirler! Ey Ensar! Kim karısını annesinden daha üstün tutarsa ALLAH’ın lâneti onun üzerinedir. Onun diğer ibâdet ve iyiliklerinin de kendisine bir faidesi yokdur, kabul olunmaz.

Ana-babasının her zaman hayır duasını almaya çalışmalıdır. Onların beddualarından korkmalıdır.

Onlar hayatta iken ne yapıp yapıp dualarını almağa, onları memnun etmeğe çalışmalıdır. Vefatlarından sonraki pişmanlık faide vermez.

Ana başa tâc imiş, her derde ilac imiş

Her evlâd kuş olsa da, anaya muhtaç imiş.

Alıntı
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın