Ailenin önemi ve kardeşler arası ilişkiler

AİLE nin önemi ve kardeşler arası ilişkiler[1]

Aile, evlilik bağıyla bağlı anne baba ve varsa çocuklardan oluşan en küçük toplum birimidir Bu bakımdan aile toplumun temel taşı sayılmıştırAnne baba ve çocukların yanında nine dede, amca hala, dayı ve teyzeler de aileden sayılır
Toplumun özü ve temeli ailedir Milletler bir çok ailenin birleşmesinden meydana gelmiştir Aileler ne kadar sağlam temeller üzerine kurulursa, böyle ailelerden meydana gelen toplumlar da o derece sağlam ve huzurlu olur
İslâm dini, aile kurmaya önem vermiş, evlenmeyi teşvik etmiş ve onun korunmasını istemiştir Yüce Allah, Nur suresinde şöyle buyurur: "Ey müminler! Sizden bekar olanları evlendirin Eğer fakir iseler, Allah onları lütfuyla zengin yapar"[3] Peygamber Efendimiz de, evlenmeyi ve çocuk sahibi olmayı teşvik etmiştir Bu yüzden, sebepsiz yere evlenmemek hoş görülmemiştir Gençlik yıllarını, nefsinin arzularına uyarak iyi değerlendiremeyen insanların sonları perişan olur Böyle kimseler istedikleri, makama, paraya ve şöhrete kavuşsalar bile sıcak bir aile yuvasının neşesinden , aile bireylerinin sevgi ve saygı dolu bakışlarından ve öldükten sonra iyi bir şekilde hatırlanmaktan mahrum kalırlar
Dinimiz aileye ve aile bireyleri arasındaki ilişkilere çok önem vermiştir İslâma göre aile, insanın doğup büyüdüğü kutsal bir ortamdır Bu kutsallığın temelinde sevgi, saygı, şefkat, merhamet ve acıma duygusu vardır Hepimizin kaldığı bir yer vardır, orası bizim yuvamızdırİnsanların kaldıkları yerlere ev deriz Ancak aile bireylerinin yaşadıkları yerlere yuva denir Aile yuvalarına, aile ocağı da denilmektedir Aile yuvası ve aile ocağı gibi deyimler, insana rahatlık ve güven duygusu veren, sıcaklığını hissettiğimiz yerler anlamında kullanılmaktadır O halde, içinde yaşadığımız binaların maddi yapısına ev derken, içinde yaşadığımız manevi ortama da aile yuvası veya aile ocağı diyoruz
Aile bireyleri olarak, ailemizde sevinçlerimizi paylaşır, iyi günlerimizde hep birlikte güler, eğleniriz ve sıkıntılı günlerimizde hep beraber üzülür, sorunlarımıza hep beraber çözümler ararız Sevinçler paylaşılınca artar, sevinçlerimizi ailece paylaşarak daha çok seviniriz Aynı şekilde üzüntülerimizi, paylaştıkça daha kolay unuturuz
Hepimiz sevmeyi, sevilmeyi, saygılı olmayı, doğayı, hayvanları, insanları sevmeyi ailemizden öğreniriz Küçüklerimizi sevmeyi, büyüklerimizi saymayı bize ailemiz öğretir Toplum içinde nasıl davranmamız gerektiğini, kötülüklerden nasıl korunacağımızı ailemizden öğreniriz
Aile bir erkek ve kadın ile varsa çocuklardan oluşur demiştik, aile içinde çocukların ayrı bir yeri vardır Dinimize göre çocuklar, anne babaya Allah'ın bir emanetidir Çünkü, Allah çocuklar için "dünya hayatının süsüdür" diyor[4] Aynı şekilde, Kur'anıkerim'de anne-babaların şöyle dua etmesi istenmektedir: "(Rabbimiz! Bize, gözümüzü aydınlatacak eşler ve zürriyetler bağışla ve bizi takva sahiplerine önder kıl!"[5] Çocukları topluma faydalı bir insan olarak yetiştirmek, onların başta gelen görevlerindendir Sevgili Peygamberimiz, "Hiçbir anne baba, çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir bağışta bulunamaz" buyurmuştur[6]
Aynı anne babadan ya da anne veya babaları bir olan çocuklara kardeş denilir Kardeşler arasındaki ilişkilerin temelinde de sevgi ve saygı olmalıdır Böylece, birbirlerini seven ve sayan kardeşler, kendi aralarında iyi geçinirler
Kardeşler, birbirlerini tamamlayan bir bütünün parçaları gibidir Hiçbir şey, bu birliği bozmamalı, kardeşleri birbirlerinden uzaklaştırmamalıdırBüyük kardeşler, küçükler için anne-baba gibidir Peygamberimiz, "Büyük kardeşin küçük kardeş üzerindeki hakkı, babanın çocuğu üzerindeki hakkı gibidir"[7] buyurmaktadır Bu sebeple küçükler, büyüklerine saygı göstermeli, onlara karşı gelmemeli, kırıcı söz ve davranışlardan kaçınmalıdır Büyük kardeşler de, küçükleri sevmeli ve şefkatle korumalıdır Bu konuda Sevgili Peygamberimiz, bizi şöyle uyarmaktadır: "Büyüklerine saygı göstermeyen ve küçüklerine merhamet etmeyenler bizden değildir"[8]
Kardeşler arasında sevgi ve saygıyı azaltan sebeplerden birisi de aralarındaki kıskançlıklardır Kıskançlık duygularının hiç bir kardeşe yararı yoktur Bu nedenle, kardeşler birbirlerini kıskanarak hem kendilerini hem de kardeşlerini huzursuz etmemelidir Kur'anıkerim'de kardeşlerin birbirlerini kıskanmalarının kötülüğü ile ilgili Yusuf suresinde, Hz Yusuf peygamberin kıssası anlatılmaktadır
Kardeşlerin birbirlerine karşı bir takım görevleri vardırÇünkü kardeş demek, aynı bir vücudun iki parçası demektirAynı kökten gelen bir ağacın dallarına benzerlerOnun için her insan kendini nasıl severse; kendisinden bir parça olan kardeşini de aynı şekilde sevmek zorundadır
Aynı çatı altında büyüyen kardeşler, hem kendi aralarında hem de anne ve babaları ile ilişkilerini, sevgi ve saygı üzerine kurarak, aile kurumunun dev katkıda bulunmalıdırlar

ProfDr Mehmet Zeki AYDIN
____________________________________
[1] Bu konuşma 2001 yılında TRT radyolarında yapılmıştır Ayrıca, Diyanet Aylık Dergi, Eylül 2004, sayı:165, (ss56-57) da da yayımlanmıştır
[2] Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Din Eğitimi Ana Bilim Dalı
[3] Nur suresi, ayet 32
[4] Kehf Suresi, ayet 46
[5] Furkan suresi, ayet 74
[6] Tirmizî, Birr 33
[7] İhyau ulumuddin, c2, s195
[8] İhyau ulumuddin, c2, s485
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın