Aile sorunlarınızı da Peygamberimiz'le çözün

Aile sorunlarınızı da Peygamberimiz'le çözün

Kadının yaratılıştaki özelliğini bilmek şarttır. Bu duygusal özelliği hesaba katmadan ona muhatap olmak, tanımadığınız kimseyle anlaşmaya çalışmak demektir. Tanımadığınız kimseyle anlaşmanız da elbette kolay olmayacaktır.

Öyle ise kadını yapısındaki özelliğiyle tanıyacak, yüklendiği görevin bir gereği olan bu duygusal özelliğine saygı gösterecek, takdirle bakacaksınız. Nitekim Bediüzzaman Hazretleri, onları bu yanlarıyla tanıyarak takdirde bulunmuş ?Şefkat kahramanları? diye tarif etmiştir. Zaten bu şefkat kahramanlığı olmasa aile içi bunca zorluklara dayanma gücü gösteremez, ömür boyu süren çocuk bakımı gibi sıkıntıları tek başına üstlenemezdi.

Efendimiz (sas) Hazretleri ailesinin duygu yüklü dünyasına karşı hep anlayışlı davranmış, bizlere örnek olacak davranışlar sergilemiştir. Bu örnek davranışlarından birini Aişe validemizin anlatımından öğrenmekteyiz. Bakın Validemiz nasıl anlatıyor Efendimiz?in kendilerini memnun etmek için neleri göze aldığını, nasıl bir tevazu anlayışı içinde iletişim kurduğunu...

Bir defasında kafile ile gidiyorduk. Resulullah (sas) Hazretleri yanındakilere:

- Siz yürüyün, biz Aişe ile biraz geriden geleceğiz, buyurdu.

Onlar yürüyüp uzaklaştıktan sonra bana:

- Aişe dedi, var mısın benimle yarışa? Seninle bir koşuşalım şu düzlükte, bakalım yarışı kim kazanacak?

Ben çok gençtim, böyle şeylere kanım pek kaynardı. Sanki hazırdım böyle bir teklife.

Zaten Resulullah bizim içimizi okurdu sanki. Kafilenin arkasından birlikte koşmaya başladık.

Daha ilk adımlarlarda onu geçtim, yarışı ondan önde bitirdim. Yani ben kazandım.

Beni kutladı, ?Sen kazandın, tebrik ederim, başarılı oldun.? dedi.

Aişe validemiz o günkü durumunu da şöyle ifade ediyor:

- Ben o günlerde ince yapıda biriydim. Yarışı kazanacak beden yapısına sahiptim.

Aradan bir sene gibi bir zaman geçmişti. Yine öyle bir yerde gidiyorduk. Geçtiğimiz seneki yarışı hatırlattı:

- Aişe var mısın bir yarışa daha, dedi. Ben yine hazırdım. Hemen kabul ettim. Birlikte yine koştuk... Ancak bu defa başarı benim değil Resulullah?ın oldu. O geçti, ben ona erişemedim. O sene biraz daha kilo almıştım.

Ben bu defa yarışı kaybettim diye üzüldüğümü görünce beni teselli ederek dedi ki:

- Üzülme üzülme! Geçen defa sen kazandın, bu defa da ben kazandım, böylece eşit olduk eşit!..

Evet, kadının duygu dünyasını bilen Efendimiz, zaman zaman onunla yarışa çıkar, bazen ondan geride kalır, onu rahatlatır, bazen de onu geçer, durumunu bildirirdi. Ama bunu hiçbir zaman üstünlük iddiasına götürmez, kaybeden yoktur, ikimiz de eşit olduk, diyerek iki tarafın da sonuçtan memnun olmasını sağlardı...

Dikkat buyurun, kumlu çölde hanımıyla böyle yarışa giren Efendimiz (sas) Hazretleri Mirac?da göklerde Cebrail ile yaptığı yolculukta O?nu geçmiş, onun ulaşamadığı yerlere ulaşmıştı.

Ama göklerde Cebrail?i geçen Efendimiz, yerde hanımı Aişe validemizi geçmemiş; ancak geçtiği zamanda da:

- Üzülme üzülme, geçen defa sen kazandın, bu defa da ben kazandım, yani eşit olduk eşit... diyerek konuyu yine tatlıya bağlama örneği vermişti...

Acaba diyorum, hep yüksekten uçan beyler, birazcık tevazu gösterip de hanımın duygu dolu dünyasına girebiliyorlar mı? Onu, yaratılış gereği farklı duygularıyla tanıyabiliyorlar mı? Onu rahatlatacak davranışta olmayı bir görev kabul edebiliyorlar mı? Göklerde Cebrail?i geçen Efendimiz?in yerde hanımını geçmeyişinden kendilerine bir mesaj çıkarabiliyorlar mı?

Ayrıca, ekonomik darlığın had safhada yaşandığı evinde Efendimiz?in hanımlarına:

- İsterseniz sizi serbest bırakayım, dileğiniz zenginle evlenin, bolluk içinde yaşayın...? teklifine karşı hanımlarının:

- Biz açlıktan ölmeye razıyız, kapından ayrılmaya razı değiliz!? diyecek kadar sadakat gösterdiklerini de hanımlar hatırlayabiliyorlar mı?

Bu örnek kitapçılara yeni gönderdiğimiz "Günlük Hayatımızda Peygamberimizle Yaşamak" kitabından özetlenmiştir.

AHMET ŞAHİN

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın