Ölümler ve Evlilikler

Ölümler ve Evlilikler

Peygamber (s.a.v.)' in Bedir´den döndükten sonra yaptığı ilk işlerden biri, kızı Fatuna İle birlikte, Rukıyye´nin mezarını ziyaret etmek oldu. Bu, onların, Hatice´nin ölümünden sonra yaşadıkları en büyük kayıptı. Fatıma, ablasının ölümünden çok etkilenmişti. Mezarın kenarında babasının yanma oturmuş, gözünden yaşlar boşanıyordu. Babası onu teskin etmeye çalıştı ve cübbesinin ucuyla gözyaşlarını sildi. Peygamber (s.a.v.) kısa bir süre önce ölünün arkasından ağıt tutmanın aleyhinde bazı şeyler söylemişti. Fakat söyledikleri yanlış anlaşılmıştı. Mezarlıktan geri döndüğünde Ömer (r.a)´in. Rukiyye ve Bedir şehitlerinin arkasından ağlayan kadınlara bağırdığım duydu. «Ömer, bırak ağlasınlar» dedi ve şunları ekledi: «Kalbten ve gözden gelen Allah´tan ve merhametindendir. Fakat elden ve düden gelen şeytandandır»[1] El ile göğsü dövmeyi ve yüzlerini yutmayı, dil ile de bağırıp çağırarak ağıt yakmayı kastediyordu.

Fatıma, Peygamber (s.a.v.)´in en küçük kızıydı ve yirmi yaşma gelmişti. Peygamber (s.a.v.) ailesi içinde, Ali (r.a)´nin ona en uygun eş olduğundan bahsetmişti, fakat normal bir anlaşma yapılmamıştı. Ebu Bekir (r.a) ve Ömer (r.a) Fatıma (r.a)´yı istemişler, fakat Peygamber (s.a.v.) onları, kızını bir başkasına vereceğini söyleyerek değil, Allah´tan bir emir gelmesini beklediğini öne sürerek geri çevirmîştL Bedir´den sonraki ilk haftalardan birinde, artık evlilik zamanının geldiğini düşünerek Ali´yi kızım resmen istemesi için teşvik etti. Ali ilk başta fakirliğini düşünerek tereddüt etti. Babasından hiç bir miras almamıştı. İslam, kafir bîr babaya mü´min bir evlâdın varis olmasını yasaklıyordu. Fakat buna rağmen, Mescid´in yakınında küçük bir evi vardı. Peygamber (s.a.v.)´in isteklerini de bildiği için Fatuna´yı istemeye karar verdi. Resmi anlaşma yapıldıktan sonra Peygamber (s.a.v), düğün yemeği verilmesi üstünde durdu. Bir koç kurban edildi, Ensardan bazıları da un ve buğday hediye ettiler. Hem gelinin hem de damadın kuzeni olan Ebu Seleme, düğünde en büyük yardımları yapan kişiydi. Çünkü O, Ali´nin babasına, kendisini Ebu Cehil ve diğer düşmanlardan koruduğu için borçluydu. Bu nedenle Ümmü Seleme, Aişe ile birlikte çiftin oturacakları evi düzenleyip hazırlamaya gitti. Nehir yatağından yumuşak itum getirilmişti. Evin toprak zeminine bu kumdan yaydılar. Gelin yatağı bir koyun derişiydi, yorgan olarak da Yemen´den gelen çizgili soluk renkli bir kumaşı kullanacaklardı. Bir derinin içine hurma lifleriyle doldurarak da yastık hazırladılar. Daha sonra, eusiî yemeğin yanısıra misafirlere verilmek üzere incir ve hurma hazırlayıp, su kabını su ile doldurdular. Genelde herkes bu düğün ziyafetinin o zamanda Medine´de verilen en güzel ziyafet olduğu kanısında birleşiyordu.

Peygamber (s.a.v.), artık misafirlerin çifti yalnız bırakmaları gerektiğini gösteren bir işaret olarak ayağa kalktı ve Ali´ye kendisi geri dönene dek karısına yaklaşmamasını söyledi. Bütün misafirler gittikten hemen sonra geldi. ÜmraÜ Eymen (r.a) hâlâ orada yemekten sonraki dağınıklığı toplayıp odayı düzene sokmaya çalışıyordu. Peygamber (s.a.v.) ´in hayatında sadece sözkonusu kişinin paylaştığı birçok Özel olay vardır. Bu kişilerden biri de Ümmü Eymendi. Peygamber (s.a.v.) içeri girmek için izin istediğinde, Ümmü Eymen kapıya geldi. Peygamber: «Kardeşim nerede?» diye sordu. Ümmü Eymen: «Anam babam sana feda olsun ey Allah´ın Basulü» dedi, «Kızını onunla evlendirdiğin halde, o senin nasıl kardeşin olur?» Peygamber (s.a.v.) : «Gerçekten, kardeşimdir» dedi. Daha sonra Ümmü Eymen´den bir miktar du getirmesini istedi, o da getirdi. Sudan bir ağız dolusu alıp ağzını kapattı, daha sonra suyu tekrar kabın içine boşalttı. Ali geldiğinde onu önüne oturttu. Eline bir miktar su alıp Ali´nin omuzlarına, göğsüne ve kollarına serpti. Daha sonra Fatıma´yı çağırdı. Fatıma (r.a) babasına karşı duyduğu saygıdan elbisesinin içinde hafif sekerek geldi. Peygamber (s.a.v.) ona da Ali´ye yaptığı gibi yaptı; onlara ve evlâtlarına dua etti.[2].

Bedir´den sonraki yıl Ömer (r.a)´in ailesi iki büyük kayıpla karşılaşmıştı. Bunlardan ilki kızı Hafsa (r.a)´nın kocası Huneys´in ölümü idi. Huneys, Habeşistan´a ilk gidenler arasındaydı; oradan döndükten sonra Hafsa ile evlenmişti. Hafsa, dul kaldığında sadece on sekiz yaşındaydı; hem güzeldi, hem de iyi yetiştirilmişti. Babası gibi o da okuma-yazma bilirdi. Ömer (r.a), Rukiyye (r.a)´nin ölümüyle Osman (r.a)´ın çok yalnız kaldığını görerek, Hafsa (r.a)´yi ona teklif etti. Osmun düşüneceğini söyledi, fakat birkaç gün sonra gelip Ömer´e şu an için evlenmemesinin daha iyi olacağını söyledi. Ömer (r.a) hem hayal kırıklığına uğramış hem de Osman (r.a)´ın red cevabına incinmişti. Fakat Ömer kızma iyi bir koca bulmaya kararlıydı, bu yüzden gidip Ebu Bekir´e teklif etti. Ebu Bekir ona kaypak bir cevap verdi. Bu, Ömer´i Osman´ın açık red cevabından daha çok incitti. Oysa Ebu Bekir (r.a)´in reddetmesi akla yakındı : çok sevdiği bir zevcesi vardı´ Osman (r.a) ise bekârdı. Ömer, Osman´ı razı edebilmeyi umuyordu. Bu nedenle Peygamber (s.a.v.)´e bu konuyu açtı. Peygamber (s.a.v.) ona:Üzülme» dedi, «Çünkü, Allah sana ondan daha iyi bir damat, ona da senden daha iyi bir kayınpeder verecek». Ömer gülümseyerek, «Öyle olsun» dedi, çünkü bir iki saniye düşününce, iki durumda da tercih edilen iyi adamın Peygamber (s.a.v.) olduğunu anlamıştı. Peygamber (s.a.v.), Hafsa´yla evlenerek iyi damat, Rukiyye (r.a)´nin küçük kardeşi Ümmü Gülsüm (r.a)´ü de Osman (r.a)´a vererek iyi bir kayınpeder olacaktı Bundan sonra Ebu Bekir, Ömaı´e kendisine evlilik teklif edildiğinde neden öyle davrandığını açıkladı: Peygamber (s.a.v.) hiç kimseye söylememesi şartıyla ona bu plânından bahsetmişti.

Hz. Osman (r.a)´la Ummü Gülsüm´ün evlilikleri önce oldu. Huneys´in ölümünden sonra, gerekli olan dört ay iddet bittiğinde ve Aişe ile Sevde´nin odalarının yanma bir oda daha yapıldığında, Peygamber (s.a.v.)´in evliliği de gerçekleşti. Bu, hemen hemen Bedir Savaşından bir yıl sonra meydana gelmişti. Hafsa´nın gelmesi evdeki uyumu bozmadı Bilâkis Aişe kendi yaşında bir arkadaşa sahip olduğu için seviniyordu. Bu, iki genç hanım arasında ölene dek sürecek bir arkadaşlığın başlangıcıydı. Aişe´nin hemen hemen annesi yaşında olan Şevde ise annelik merhametini, kendisinden yirmi yaş küçük olan bu yeni gelenden de esirgemiyordu.

Evliliğin gerçekleştiği sıralarda Ömer´in kayın biraderi, yani Hafsa´mn dayısı Osman İbn Mazun öldü. O ve karısı Havle, Peygamber (s.a.v.)´e çok yakındılar. Osman, Ashabın en çok zühd sahibi kişilerinden biriydi. İslam´ın vahyolunuşundan önce de o zühd ehliydi. Medine´ye hicret ettikten sonra ise Peygamber (s.a.v.)´den kendisini hadım ettirmek ve geri kalan ömrünü bir dilenci olarak geçirmek için izin istedi. Peygamber: «Ben sana iyi bir örnek değil miyim?» dedi. «Ben kadınlara yaklaşırım, et yerim, oruç tutarım ve iftar ederim. Kendisini veya diğer insanları hadım eden bizden değildir». Peygamber (s.a.v.) ds-man´ın, söylediklerini anlamadığını düşünerek başka bir fırsatta tekrar bu konuya değindi. «Ben senin için iyi bir örnek değil miyim?» dedi. Osman samimiyetle evet dedi ve sorunun ne olduğunu sordu. «Sen her gün oruç tutuyorsun» dedi Peygamber (s.a.v.) «Her geceyi de namazla geçiriyorsun». Osman, birçok kez Peygamber (s.a.v.)´in gece namazının ve orucun faziletlerini saydığını bildiği için Evet, elbette öyle yapıyorum» dedi. Peygamber (s.a.v.) «Öyle yapma,» dedi, «çünkü gözlerinin, bedeninin ve ailenin senin üzerinde haklan vardır. Bu nedenle oruç tut, iftar da et; namaz kıl, aynı zamanda uyumaya da vakit ayır.»[3]

Hanif dininin bir ifadesi olarak, vahiy sürekli, her konuda Allah´a hamd ve şükretme konusunu vurguluyordu.

«O, umulur ki şükredersiniz diye işitme, görme (duyularını) ve gönüller verdi». (Naht: 78)

«Onda ´sükun bulup-durulmanız´ için, kendi nefislerinizden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet kılması da, O´nun âye´tlerindendir. Hiç şüphe yok, bunda, düşünebilmekte olan bir kavim için gerçekten âyetler vardır». (Rum: 21)
«De ki: Gördünüz mü, söyleyin; Allah kıyamet gününe kadar geceyi sizin üzerinizde kesintisizce sürdürecek olsa, Allah´m dışında size aydınlık verecek İlah kimdir? Yine de dinlemeyecek misiniz? De ki: Gördünüz mü söyleyin; Allah kıyamet gününe kadar gündüzü sizin üzerinizde kesil tisızce sürdürecek olsa, Allah´m dışında size, içinde dinleneceğiniz geceyi getirecek ilah kimdir? Yİne de görmeyecek misiniz? Kendi rahmetinden olmak üzere O, sizin için, içinde dinlenmeniz ve O´nun fazlından (geçiminizi) aramanız için geceyi ve gündüzü varetti. Umulur ki şükredersiniz». (Kasas: 71-3)

Osman tbn Mazun´un ölümünden hemen sonra, cenaze gömülmeden önce, Peygamber (s.a.v.), Aişe ile birlikte Havle´yi ziyaret etti. Aişe (r.a) daha sonraki yıllarda bu olayı şöyle anlatıyor: «Peygamber (s.a.v.), Osman´ı öptü. Gözünden Osman´ın yüzüne yaşlar damladığını gördüm». Osman´ın cenaze töreni sırasında Peygamber (s.a.v.) bir kadının şöyle dediğini işitti: «Mes´ud ol ey Sa´ib´in babası, çünkü cennet senindir». Peygamber (s.a.v.) sertçe döndü ve: «Sana bunu bilme hakkını veren ne?» dedi. Kadın : «Ey Allah´ın Rasulü, O Ebu´s-Sa´ib´dir» diyerek karşı çıktı. Peygamber (s.a.v.) : «Allah´a anciolsun, biz onun haklanda iyilikten başka bir şey bilmiyoruz» dedi. Daha son ra, ük karşı çıkışının Osman´a karşı değil, hakkı olmadığı halde öyle konuşana karşı olduğunu belirtmek istercesine : «O, Allah´ı ve Rasulünü severdi» demeniz yeterdi» dedi.[4].

Ömer (r.a), kayın biraderinin, şehit olarak değil de yatağında öldüğünü görünce, ona duyduğu saygıda bir azalma ve sarsılma olmuştu. Ömer daha sonraları bunu şöyle anlatıyor: «Osman İbn Ma´zun şehit olarak ölmeyip, yatağınd...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın