Mekke´nin Fethi

Mekke´nin Fethi

Çadırlar develere yüklendikten sonra Peygamber (s.a. v.) bayrak ve sancakların kendisine getirilmesini istedi. Hepsini teker teker açtı ve seçtiği adamlara verdi. Abbas´a vadinin en dar yerine kadar Ebu Süfyan´a eşlik etmesini ve orada durup, ordu oradan geçerken ne kadar büyük olduğunu gözlemelerini söyledi. Ebu Süfyan´ın daha sonra Kureyşlilere gidip mesajı iletecek zamanı olacaktı. Çünkü tek bir adam, bir ordunun geçemeyeceği kestirme yollardan giderek Mekke´ye daha kısa bir sürede ulaşabilirdi.

Ebu Süfyan ileride görülen bir bölüğün başındaki adama işaret ederek: «Bu kim?» dedi. Abbas: «Velid´in oğlu Halid» dedi. Halid (r.a) onların yanından geçerken üç tekbir getirdi: «ALLAHU EKBER!» Halid´in yanında Süleym´in atı vardı. Onları beşyüz kadar Muhacir ve diğerlerinden oluşan bölüğün başında yeşil sarıklı Zübeyr (r.a) izliyordu. O da Ebu Süfyan´ın yanından geçerken üç kez tekbir getirdi. Adamlarının bir ağızdan onun söylediklerini tekrarlamasıyla tüm vadi yankılandı. Ordu, bölük bölük Ebu Süfyan´ın önünden geçiyordu; o her seferinde onların kim olduğunu soruyor, ve her seferinde hayret ediyordu. Ya o kabile Kureyş´in etkisinden çok uzakta olduğu ya da Ga-tafan kabilesinin Aşça´ kolunda olduğu gibi daha Önceden

Peygamber´e düşman kabileler bulunduğu için Ebu Sufyan çok şaşırıyordu. Aşça´ kabilesinin sancaklarından birini, daha önceden kendisinin ve Süheyl´in en yakın arkadaşları olan Nuaym taşıyordu.

Ebu Süfyan «Araplar içinde bunlar, Muhammed (s.a. v.)´in en azılı düşmanlarıydı» dedi. Abbas ona şu cevabı verdi: «Allah onların kalbine İslâm´ı soktu; bütün bunların hepsi Allah´ın lütfü».

En son geçen bölüklerden biri de Peygamber (s.av.)´in sadece Muhacirlerden ve Ensardan oluşan kendi bölüğüydü. Üzerlerindeki çeliklerin parıltısı onlara gri-siyah bir görünüm veriyordu. Çünkü hepsi tepeden tırnağa zırh giymişlerdi ve sadece gözler görülebiliyordu. Peygamber kendi sancağının keşif koluna liderlik eden Sa´d İbn Ubade´ye vermişti. Sa´d yolun kenarında iki adamın yanından geçerken: «Ey Ebu Süfyan, bu ölüm günüdür. Bugün kutsal olanın ihlal edildiği gündür! Bugün Allah´ın Kureyşi alçalttığı gündür!» diye bağırdı. Peygamber (s.a.v.) Kesva´nın üstünde bölüğün ortalarmdaydı. tki tarafında Ebu Bekr (r.a) ve Useyd (r.a) vardı. Peygamber (s.a.v)onlarla konuşurken Ebu Süfyan duyulabilecek şekilde: «Ey Allah´ın Resulü» diye bağırdı. «Sen halkının öldürülmesini mi emrettin?» Daha sonra ona Sa´d´in söylediklerini anlattı. «Allah aşkına senden halkın adına rica ediyorum. Çünkü sen insanlar arasında en merhametli, en Dağışlayıcı ve soyuna en çok acıyansın» dedi. Peygamber (s.a.v.): «Bugün merhamet günüdür, Allah´ın Kureyş´i yücelttiği gündür» dedi. Daha sonra Abdu´r-Rahman ibn Avf (r.a) ve Osman (r.a) yakınında oldukları için ona: «Ey Allah´ın Resulü, biz Sa´d´in Kureyşe ani bir saldırıda bulunmayacağından emia olamayız» dediler. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v.), Sa´d sancağı ve bölüğün kumandasını daha yumuşak tabiatlı olan Kays´a bırakmasını bildiren bir haber gönderdi ve Kays´ın elinde olan sancak yine de Sa´d´la birlikte olacakta. Fakat Sa´d (r.a) Peygamber (s.a.v.)´den doğrudan bir emir almadan sancağı devretmeyi kabul etmedi. Bunun üzerine Peygamber (s.a.v.), miğferinin üstüne sardığı kırmızı kanğı çıkardı ve bunu Sa´d´a bir işaret olarak gönderdi. Sa´d hemen sancağı Kays´a verdi.

Tüm ordu geçtikten sonra Ebu Süfyan süratle Mekke´ye gitti ve evinin dışında ayakta durup toplanan kalabalığa bağırdı: «Ey Kureyşliler, Muhammed (s.a.v.) karşı koyamayacağınız bir güçle burada. Muhammed (s.a.v.) onbin zırhlı adamla burada. O bana benim evime sığmanın güvenlikte olacağım söyledi.» Hind evden çıktı ve kocasının sakalından tutup: «Bu hiçbir işe yaramaz, içi boş yağ tulumu Öldürünl Zavallı koruyucu,* diye bağırdı. Ebu Süfyan: «Yazıklar olsun sana» dedi, «bu kadının sizi iyi bir muhakemeye karar kılmanızdan alıkoymasına izin vermeyin. Çünkü sizin karşınızda karşı koyamayacağınız bir güç var. Fakat Ebu Süfyan´ın evine girenler güvenlikte olacak.» Onlar: «Allah seni kahretsin, hepimizi senin evin ahr mı?» dediler. Ebu Süfyan: «Kim evinin kapısını kilitlerse güvenlikte olacak, kim Mescİd´e sığınırsa güvenlikte olacak» cevabını verdi. Bunun üzerine tüm kalabalık dağıldı. Kimi kendi evine, kimileri de Mescîd´e gittiler.

Ordu, şehirden fazla uzak olmayan ve oradan görülebilen Zû Tuva´da kamp kurdu. Burası iki yıl önce Halid´in Müslümanların yaklaşmasını önlemek için mevzilendiği yerdi. Fakat şimdi hiçbir direnişle karşılaşmıyorlardı. Sanki şehir bir önceki yıl Umre´ye geldiklerindeki gibi bomboştu. Fakat bu sefer üç gün kalma diye bir sınırlama yoktu. Kesva bir yere geldiğinde Peygamber (s.a.v.) Allah´ı tazim için basını öne doğru eğdi. Neredeyse sakah semere değiyordu. Daha sonra bölüklerin sağ kolunu Halid (r.a) ´ın sorkolunu da Zübeyr (r.a)´in kumandasına vererek düzenledi Merkezde olan kendi bölüğünü de ikiye ayırdı. Yarısına Sa´d (r.a) ve oğlu, diğer yarıya da Ebu Ubeyde (r.a) kumanda ediyordu. Emir verildiğinde bu dört bölük şehrin dört ayrı tarafından içeri gireceklerdi. Halid (r.a) aşağıdan, diğerleri de tepelerdeki üç ayrı geçitten.

Ordunun toplandığı yerin çok yukarılarında, Ebu Ku-beys tepesinde, keskin bir gözün bastonlu bir ihtiyarla bir kadın olduğunu farkedebileceği iki siluet vardı. Bunlar Ebu Bekir´in (r.a) babası Ebû Kuhafe ile kızkardeşi Kurey-be idi. O sabah Peygamber´in Zû Tuva´ya vardığı haberi gelince yaşlı ve kör adam kızına kendisini Ebu Kubeys tepesine götürmesini ve oradan gördüklerini anlatmasını istemişti. Bu ihtiyar, genç ve cesur bir adamken Ebrehenin ordusunu ve filini görmek için Mekke´nin diğer tarafındaki tepelere çıkmıştı. Şimdi ise yaşlıydı ve yıllardan beri kördü. Fakat oğlunun ve torunun da içinde bulunduğu bu onbin kişlik orduyu kızının gözleriyle izleyebilirdi. Kureybe, görebildiklerini kara ve yoğun bir kitle olarak tarif etti. Babası bunların emir için bekleyen birbirine yaklaşmış atlılar olduğunu söyledi. Daha sonra Kureybe, bu kitlenin dörde ayrıldığını gördü. Bunu babasına söylediğinde, babası hızla eve gitmeleri gerektiğini söyledi. Yollarına devam ederken yanlarından atlı bir bölük geçti. Askerlerden biri atından eğilip Kureybe´nin gümüş kolyesini çekip aldı. Bunun dışında başka bir saldırıya uğramadılar vd sağ salim evlerine döndüler.

Onlar Ebu Kubays´da yalnız değillerdi. Tepelerden birinde İlerime, Safvan ve Süheyl, Kureyş´ten ve müttefikleri Bekr ve Hudayl kabilelerinden bir grup asker topla-rmşlardi. Döğüşmeye kararlıydılar. Halid´in aşağı taraftan şehre girmek için yaklaştığını görünce onlara saldırdılar. Fakat onlar Halid ve adamlarıyla mukayese edilecek güçte değillerdi. Halid kendi adamlarından sadece ikisi karşılığında düşmana otuz kayıp verdirerek kaçmalarını sağladı, îkrime ve Safvan at üstünde sahile doğru kaçtılar, Süheyl ise evine gitti ve kapıyı kilitledi.

Peygamber (s.a.v), yukarı Mekke´deki Ezakir geçidinden şehre girdiğinde çatışma hemen hemen sona ermişti. Pazar yerinden aşağılara bakıp çekilmiş kılıçları görünce Peygamber dehşete kapıldı. «Size clögüşü yasaklamamış mıydım?» dedi. Fakat ona bunun nedenleri açıklandığında: «Allah bunu takdir etmiş» dedi,

Ebu Rafi Peygamber´in kırmızı deriden çadırını Mescid´in yakınma kurmuştu. Peygamber (s.a.v.) bunu yanındaki Cabir´e İşaret ederek gösterdi. Şükür ve hamd ile dua ettikten sonra aşağıya doğru ilerledi. Hiçbir eve girmeyeceğim» dedi.

Ümmü Seleme Meymune (r.a) ve Fatma onu çadırda bekliyorlardı. O gelmeden kısa bir süre önce Ümmü Hani de onlara katılmıştı. İslâm hukuku, Müslüman kadınlarla Müşrik erkekler arasındaki nikâhın düştüğünü söylüyordu. Aynı şey Ümmü Hani´nin Hubeyre ile olan evliliği için de geçerliydi. Hubeyre Mekke´nin fethedileceğini daha önceden anlamış ve Necran´da yaşamaya gitmişti. Ümmü Hani´nin kocası tarafından iki akrabası biri Ebu Cehil'in kardeşi idi. Halid´e karşı yapılan savaşta rol almışlar ve daha sonra sığınmak için onun evine gelmişlerdi. Daha sonra Ali (r.a) onu selâmlamak için evine geldiğinde iki Mahzumiyi gördü. Peygamber´in yasağına rağmen kızgınlıkla onları Öldürmeye teşebbüs etti. Fakat Ümmü Hani onların üstüne bir yaygı örttü ve onlarla Ali´nin arasına girerek: «Vallahi, önce beni öldüreceksin!» dedi. Bunun üzerine Ali (r.a) evi terketti. Ümmü Hani kapıyı onların üstünden kilitleyip Peygamber´i karşılamaya gitti. Çadırda Fatima (r.)a´ya rastladığında Fatuna (r.a) da Ali (r.a) gibi ona çıkıştı. «Putperestleri himaye mi ediyorsun?» dedi. Fakat Fatıma (r.a)´nın sözleri Peygamber´in gelişiyle kısa kesildi. Peygamber (s.a.v.) kuzenini sevgiyle selâmladı. Ümmü Hani ona olanları anlattığında o: «Olmayacak. Sen kimi emin kılarsan, biz de onu emin kılarız, sen kimi korursan, biz de onu koruruz» dedi.

Peygamber (s.a.v) gusül abdesti aldı ve sekiz rek´at namaz kıldı. Namazdan sonra bir saat kadar dinlendi. Dada sonra Kesva´yı çağırdı. Zırhını ve miğferini giydikten sonra kılıcım da kuşandı. Elinde bir asa taşıyordu, miğferinin yüz kısmı da açıktı. O sabah onunla birlikte yolculuk edenlerin bir kısmı çadırın dışında sıra olmuş bekliyorlardı. Peygamber, yanında Ebu Bekir (r.a) ile konuşarak Mes-cid´e doğru ilerlerken onlar da eşlik ettiler.

Peygamber (s.a.v.) doğruca Kabe´nin güney-doğu köşesine gitti. Ve tekbir getirerek Hacerü´l-Esved´e asasıyla dokundu, Yanındakiler de tekbir getirmeye başladılar. ALLA HU EKBER sesleri Mescitten ve tüm Mekke´de yankılandı Peygamber (s.a.v.) eliyle susmalarını işaret edene dek Müslümanlar tekbir getirmeye devam ettiler. Daha sonra Peygamber, devesinin ipi Muhammed bin Meslemenin elinde olduğu halde Kâ´be´yı tavaf etti. Umre´de bu şeref bir Hazreçliye verilmişti. Bu nedenle bu kez bir Evsliye ve...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın