Ailelerde Bölünmeler

Ailelerde Bölünmeler

Ebu Talib´in büyük oğulları, Talib ve Akil, küçük kardeşleri Cafer ve Ali´nin aksine müslüman olmadılar vo aynen babalan gibi yeni dine girmekte tereddüt ettiler, fakat hoşgörülü kaldılar. Yeni dine karşı tutumu çok farklı olanlardan biri de Ebu Leheb idi: Kureyşlilerin bir Önceki toplantısından beri yeni dine düşman olduğunu daha açık söylemeye başlamıştı. Ebu Leheb´in karisi ve Şemsli lider Ebu Süfyan´ın kardeşi olan Ümmü Cemil de Peygamber´e (s.a.v.) karşı özel bir düşmanlık besliyordu. Aralarında iki oğullarını, Peygamberin kızları Rukiye (r.a.) ve ümmü Gülsüm´ü (r.a.) boşamaya zorlamaya karar verdiler. .O zaman oğullarının Peygamberin (s.a.v.) kızlarıyla evli mi yoksa henüz nişanlı mı olduğu hakkında kesin bilgi yoktur. Fakat Ümmü Cemil´in bu boşamalardan duyduğu sevinç, zengin Ümeyye kuzeni Osman tbn Affan´ın Rukiye´yi istediğini ve onunla evlendiğini duyduğunda kayboldu. Bu evlilik Peygamber (s.a.v.) ve Hatice (r.a) için bir öncekinden daha sevindirici idi. Kızları mutluydu ve yeni damatları hem kızlarına hem de onlara karşı saygı ve sevgi besliyordu. Onların şükretmesi gereken başka bir konu daha vardı: Rukiyye kızları arasında en güzeli ve tüm Mekke´de kendi akranlarının en güzeli idi. Osman da çok yakışıklı bir adamdı. ikisini bir arada görmek bir sevinç kaynağı oluyordu. «Allah güzeldir ve güzelliği sever[1]. Evliliklerinden kısa bir süre sonra, ikisi de Mekke dışındayken Peygamber (s.a.v.) onlardan haber almak için bir adam gönderdi, fakat adam beklenilenden çok geç geri döndü. Geciktiği için özür dilemeye başladığında, Peygamber (s.a.v.) sözünü kesti ve: «Bırak, seni neyin geç bıraktığını ben söyleyeyim; orada Osman ve Rukiye´nin güzelliklerini seyretmeye daldın ve o yüzden de geç kaldın»[2] dedi.

Peygamberin halası Erva, islam´a girmek için kararını vermişti. Bu ani kararının en önemli sebebi ise onbeş yaşındaki Oğlu Tulayb´m kısa bir süre önce Erkam´ın evinde inancını açıklamasıydı. islam´a girdiğini annesine haber verdiğinde annesi: «Biz, erkeklerin yapabildiğini yapabilirsek, kardeşimizin oğlunu koruyacağız» dedi. Fakat Tulayb bu tür belirsiz bir ifadeyle yetinmedi ve «Seni İslam´a girip, O´na tabi olmaktan alıkoyan nedir? Kardeşin Hamza da müslüman oldu.» dedi. Annesi her zamanki gibi diğer kız kardeşlerinin kararını beklediği Özürünü dile getirdiğinde ise Tulayb onun sözünü kesti: «Tanrı adına sana yalvarıyorum, git ve onu selamla, ona inandığını söyle ve Allah´tan başka taun olmadığına şehadet getir». Erva oğlunun dediklerini yaptı; müslüman olduktan sonra cesareti arttı ve kardeşi Ebu Leheb´i yeğenine yaptıklarından dolayı azarladı.

Hatice´nin akrabalarına gelince, İslâm´ın Mekke´de tanınmaya başlamasından kısa bir süre sonra üvey kardeşi Nevfel, İslam´ın en kötü ve en azgın düşmanı oldu. Fakat onun bu düşmanlığı oğlu Esved´in yeni dine girmesini önleyemedi. Esved´in Müslüman oluşu Haticeye bir bakıma Nevfel´in düşmanlığını unutturuyordu. Fakat ne yazık ki en sevdiği yeğeni ve birkaç yıldan beri de damadı olan Şems´li Ebu´l-As, karısı Zeyneb İslam´a girdiği halde müs-lümanhğı kabul etmiyordu. Karısı müslüman olduğu için, kabilenin ileri gelenleri ders olsun diye onu boşaması için Ebu´s´ı zorluyorlardı., O kadar ileri gittiler ki Zeyneb´i boşamasına karşılık ftîekkeden en güzel, en zengin ve ensoylu kadınla evlenebilmesi için tüm olanaklarını bu yolda harcayacaklarına söz verdiler. Fakat Zeyneb´le Ebu´l-As birbirlerini seviyorlardı; Zeyneb (r.) her zaman kocasının da müslüman olması için dua ediyor ve Öyle olmasını ümit ediyordu, kocası da Zeyneb´i sevdiği için kendisini boşamaya zorlayanlara istediği kadının evde olduğunu ve başka bir kadın da istemediğini söyledi. Hatice´nin yeğenlerinden bir diğeri olan Hakim de -kendisine yirmi yıl kadar önce Zeyd´i nediye eden kardeşi Hişam´ın oğlu- Ebu´l-As gibi halasına ve halasının ev halkına karşı sevgi va saygı beslemeye devam ediyor, fakat Kureyş tanrılarına da karşı çıkmıyordu. Hakim´in kardeşi Halid ise müslüman olmuştu.

«Gerçek şu ki, sen, sevdiğini hidayete eriştiremezsin, ancak Allah dilediğini hidayete eriştirir.» (Kasas: 56)

Bu âyetle ifade edilen gerçek Kur´an´ın her yerinde tekrarlanır. Fakat bu tür ayetler, Peygamberir (s.a.v.) üstünden sorumluluk yükünü kaldırsa da, onun Mahzum´lu kuzeni Abdullah´ın küfrüne üzülmesini engelleyemiyordu. Onu çok üzen bir başka durum daha vardı: büyük amcası Hâris´in oğlu, bir zamanlar çok samimi arkadaşı olan Ebu Süfyan da müslüman olmayı kabul etmiyordu. Peygamber (s.a.v.) onun mesaja karşı duyarlı olacağını ümit ediyordu, fakat aksine İslam aralarına bir engel oldu. Büyük bir ihtimalle amcası Ebu Leheb´in etkisiyle Ebu Süfyan´ın vahye ve peygambere (s.a.v.) karşı soğukluk ve anlayışsızlığı gün geçtikçe arttı. Yukarıdaki âyetin gerçek olduğu başka durumlarda da gözleniyordu: Ebu Bekir Müslüman olduğunda karısı Ümmü Ruraan ve başka bir karısından olan oğlu Abdullah´la kızı Esma ona uymuşlar ve İslam´a girmişlerdi. Ummö Ruman kısa bir süre önce Aişe adını verdikleri ve Zeyd´in oğlu Üsame gibi İslam´ın ilk çocuklarından olan bir kız çocuğu dünyaya getirmişti. Ebu Bekir bir çok kimsenin müslüman olmasına neden olduğu halde en büyük oğlu Abdu´l-Kâbe´yi İslama sokama-mıştı. O, annesi Ümmü Kuman ve babasının tüm çabalarına rağmen yeni dine girmemekte ısrar ediyordu.

Mütnînler, hayal kırıklığı içindeydiler. Kâfirlerse, Mekke´de yaşam tarzlarını tehdit eden ve gelecekle ilgili, özellikle çocuklarının evlilikleriyle ilgili projelerini suya düşüren bir olayla karşı karşıya bulunduklarının farkına varmışlardı. Mahzumilerâen Abdullah, mecliste kuzeni Muhammed´e (s.a.v.) sert bir şekilde karşı çıktığında, Benî Mahzum çok sevinmişti. Abdullah´ın kardeşi Züheyr de, yeni dine ondan daha az düşmanlık beslemesine rağmen mûslüman olmayı reddetmişti. Abdullah gibi Züheyr de Abdu´l-Muttalib´İn kızı Atike´nin oğluydu, fakat şimdi hayatta olmayan babaları Atike adında başka bir kadınla evlenmiş ve ondan bir kız çocuğu olmuştu. Adı Hind olan bu kız on dokuz yaşındaydı ve çok güzeldi; kısa bir sure önce de iki üvey ağabeyinin kuzeni olan Mahzum´un diğer kolundan Ebu Seleme ile evlenmişti. Bu evlilik kabilenin iki kolunu birbirine bağladığı için tüm kabileyi memnun esmişti. Fakat Ebu Seleme´nin mûslüman olduğunu duyduklarında bu memnunluk üzüntü ve kızgınlığa dönüştü. Bu kızgınlık, Hind´in veya her zamanki lakabı olan Ümmü Seleme´nin kocasını bırakmak yerine, onunla birlikte en samimi müslümanlardan biri olduğunu duxunca, İki katına çıktı.

Ebu Seleme´nin babası öldüğünde, annesi Berre, Ku-reyş´in Amir kolundan bir adamla evlendi ve ondan Ebu Sabra adında bir oğlu oldu. Amir´in şefi olan Süheyl kısa bir süre önce kızı Ümmü Gülsüm´ü Ebu Sabra´yla evlen-dirmişti Ben», kardeşi Erva´nın aksine henüz îslâm´a girmemişti. Fakat Ebu Sabra hem üvey kardeşi Ebu Seleme hem de üvey annesi, babasının ikinci karısı Mey m un e sayesinde yeni dine İlgi duymaya başlamıştı. Peygamber «Gerçekten şu kız kardeşler gerçek mü´minlerdir»[3] derken Meymune ve Abbas, Hamza ve Cafer´in hanimlan olan üç kız kardeşini kasdediyordu. Meymune´nin Ebu Sahranın babasıyla evlenmesi Amir kabilesine, güçlü bir iman örneği gösterdi.

Süheyl, diğer kızı Sehle´yi, Şemsi lider Utbe´nin oğlu Ebu Huzeyfe´yle evlendirmişti. Amir kabilesi güç yönünden ilerlemede biraz geç kalmıştı, bu nedenle bu evlilik onlar için ve diğer kabile için avantajlıydı. Evlendikten kısa bir süre sonra bu, çift îslam´a girdi. Onları Ebu Sabra ve Ümmü Gülsüm ikilisi izledi. Yani Süheyl iki kızını ve dikkatle seçilmiş iki damadı yeni dine kaybetmişti. Aynı şekilde üç kardeşi Hatib, Salit ve Sekran´ı ve Sekran´m karısı, kuzenleri Sevde´yi de kaybetmişti. Fakat Süheyl´e göre en kötü olanı en büyük oğlu Abdullah´ın da Peygamberin Cs.a.v.) en hızlı takipçilerinden biri olmasıydı. Abdullah babasının da bir gün hidayete erip, kendilerine katılacağını ümit ediyordu. Peygamber de aynı ümidi taşıyordu, çünkü Süheyl diğer liderler içinde en merhametli ve en akıllısıydı. uzun süreden beri de sık sık ruhsal dinlenme ve tefekkür için inzivaya çekilirdi. Fakat buna rağmen o yeni dine düşman oldu, çok şiddetli olmasa da düşmanlığını korudu. Çocuklarının kendisine itaat etmemesi de bu düşmanlığı besleyen bir nokta oldu.

Abdu´ş-Şems içinde Ebu Huzeyfe, anne-baba otoritesine karşı çıkan tek lider oğlu değildi. Rüyasında Peygamberin (s.a.v.) kendisini ateşten kurtardığını gören Halid, ilk zamanlar islâm´a girdiğini ailesinden gizlemişti. Fakat babası bunu duyduğunda eski dine döndüğünü itiraf etmesini istedi. Bunun üzerine . Halid: «Muhammed´in (s.a.v.) dininden vazgeçmektense ölürüm daha iyi dedi. Babası bu sözleri duyunca onu acımasızca dövdü ve yiyecek ve içecek vermeksizin bir odaya kapattı. Fakat üç gün sonra Halid kaçmayı başardı; babası daha fazla ileri gitmedi, fakat onu evlatlıktan reddetti. Utbe, oğlu Ebu Hu-zeyfe´y[4] karşı, Halid´in babasından daha sabırlı ve dikkatli davranıyordu. Babasına bağlı olan Ebu Huzeyfe de babasının birgün putperestliğin yanlış olduğunu göreceğini ümit ediyordu.

Abdu´ş-Şems´in Ümeyye boyuna gelince, Osman´ın (r.) müslüman oluşundan ve Rukiye´yle evlenişinden daha buyük kayıplar vardı. Müttefikleri Beni Esed İbn Huzeyme´-nin büyük bir çoğunluğu yeni dine girmişti., İçlerinde Peygamberin (s.a.v.) kuzenleri ve lider olan Cahş ailesinin de bulunduğu on dört kişi Müslüman olmuştu. Bu değerli müttefiklerin yanı sıra Ümeyyelerin Şefi Ebu Süfyan, Abdı ıllah´ın küçük kardeşi Ubeydullah İbn Cahş´la evlendirdiği kızı Ümmü Habibe´yi de yeni dine kaptırmıştı.

Adîy kabilesinin ileri gelen ailelerinden birinde ise Hak bağının diğer bağlan nasıl kırdığı son nesilde gözleniyordu. Nufeyl´in iki ayrı karısından Hattab ve Amr adında iki oğlu vardı. Nufeyl´in ölümü üzerine Hattab´m annesi ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın