Vahiy, İnsanın İlk Birliği Ve Ayrılığı
Aşağıdaki satırlar, Kur'ân'ın bu münasebetle beyan ettiği düşüncelerin ana fikrini vurgulamaktadır.
Önceleri insanoğlu tabiat ile içice bir hayat yaşıyordu. Aralarında ne rekabet ne de düşmanlık vardı. Hayat herkes için aynıydı ve insanlar bu birlikteliklerinden memnundular. Zamanla İnsanlar çoğaldılar; ekonomik baskı, toplumu, birbirinden nefret eden fırkalara bölüp, zayıfın ezilmesine yol açan menfaat kavgasını ortaya çıkardı. Bu durum, hak ve adalet mesajının gönderilmesini gerektiriyordu. Peygamberlik veya vahiy kapısının açılması böyle olmuştur. İnsanoğlunun, önemsemediği için acı sonuçlarına maruz kaldığı hakk'ı kendisine göstermek üzere peygamberler silsilesi geldi. Kur'ân, insanlığa hayır getiren bu şahsiyetleri "rasûl" veya "elçi" olarak adlandırmaktadır. "İnsanlar bir tek ümmet idiler, sonra ayrılığa düştüler. Eğer Rabbinin daha önce geçmişbir hükmü olmasaydı, ayrılığa düştükleri şey hususunda hüküm verilip işleri bitmiş olurdu." (10: 19)..
"İnsanlar bir tek ümmet idi. Allah peygamberleri, müjdeciler ve uyarıcılar olarak gönderdi; onlarla beraber, anlaşmazlığa düştükleri konularda insanlar arasında hükmetmek üzere, içinde gerçekleri taşıyan Kitabı indirdi." (2: 213).[
Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın
