Ümmü Seleme

6- Ümmü Seleme

Hind bintü Ebî Ümeyye olarak da bilinir. Peygamber ile evlendiğinde Zeyneb bintü Huzeyme'nin odasında kalıyordu. Ümmü Seleme der ki: "Orada bir toprak çanak ve onun içinde de biraz arpa, bir el değirmeni, taştan yapılmış bir çömlek ile ayrıca bir başka çömlek buldum. Çömleğin içinde erimiş biraz yağ vardı. O arpayı alıp el değirmeninde Öğüttüm. Sonra onu, çömlekte bulamaç yaptım. Biraz yağ alıp ona kattım, katık ettim. İşte bu yemek Rasulullah ile ev halkının düğün gecesi yemeği idi." (Taba-qat).

O, ilk kocası Abdullah b. Esed'den olan oğlu Seleme'den sonra halk arasında Ümmü Seleme olarak anılırdı. İslam ile müşerref oluşu kocasıyla birlikte oldu ve ilk müslümanlardan sayıldı. Kocasıyla önce Habeşistan'a hicret etti, oradan da Mekke'ye geldi.

Medine'ye hicret başlayınca, kocası Ebu Seleme de Medine'ye gitmeye karar verdi. Devesini eyerledi ve henüz on yaşlarında olan çocukları Seleme ile birlikte hanımını üstüne bindirdi. Daha sonra kendisi yerleşip deveyi sürdü. Ümmü Seleme'nin akrabaları O'nun yolunu kesip devenin ipini kopardılar ve Mekke'ye geri sürdüler. Bu arada Ebu Seleme'nin yakınları küçük çocuk olan Seleme'yi yere indirdiler ve O'nu aralarında çekiştirmeye başladılar. En sonunda O'nun elini, kolunu çıkardılar. Ebu Seleme Medine'ye gitmesi için bırakıldı. Ümmü Seleme akrabalarıyla yalnız kaldı. Bir yıla yakın üzüntü içinde gözyaşı döktü. Amcasının oğullarından biri O'nun halini müşahede edene kadar bu durum devam etti. O ,Muğire Oğullarına çıkıştı da oğlu Seleme'yi de geri vererek onu serbest bıraktılar. Ümmü Seleme zeki ve cesur bir kadındı. Medine'ye kocasının yanına gitmek üzere hazırlığını yaptı. Oğlunu da alıp devesinin hevdecine yerleştirdi ve yola çıktı. Ten'im mevkiine geldiği sırada Osman b. Talha ile karşılaştı. Osman, oria nereye gittiğini ve yanında kimsesi olup olmadığını sordu. Aldığı cevap üzerine: "Vallahi, sen, kimsesiz, yalnız bırakılamazsın" dedi ve devesinin yularını tutarak O'na öncülük etti. Osman b, Talha, araplar arasında İyiliksever ve mert biriydi. Her menzile varışta Ümmü Seleme'nin devesini çöktürüyor, sonra geri çekilip onun rahatça inmesine imkan veriyordu. Daha sonra deveyi bir ağaca bağlıyor, kendisi de dinlenmek için bir başka ağacın altına gidip uzanıyordu. Birkaç gün sonra Medine yakınlarındaki Küba mevkiine geldiler. Osman: "Kocan bu köyde mi? Haydi, ALLAH'ın bereketi üzere gir oraya!" diyerek oradan ayrılıp Mekke'ye döndü. (İbn-i İshak, İbni Hişam). Ümmü Seleme çektiği sıkıntıları ne zaman hatırlasa, şöyle derdi: "ALLAH için, İslam'da hiçbir aile görmedim ki, Ebu Sele-me'nin çektiği sıkıntıları çekmiş olsun. Osman b. Talha'dan daha iyiliksever bir adam da görmemişimdir." (İbni Hişam, sh.213-14).

Ümmü Seleme, kocası Ebu Seleme Uhud'da öldürücü bir şekilde yaralanana kadar onunla birlikte Küba'da yaşadı. Onun vefatından sonra iki çocukla yalnız kalmıştı. İddetini tamamladıktan sonra Peygamber, O'na evlilik teklifinde bulunduğunda Ümmü Seleme üç mazeret ileri sürdü: Çok kıskanç olduğunu, çocuklarını ve yaşlılığını mazeret olarak beyan etti. Peygamber , kendisinin daha yaşlı olduğunu, çocuklarının geçimlerinin ALLAH ve Rasulüne ait olduğunu, kıskançlığının da ondan giderilmesi için ALLAH'a dua edeceğini söyledi. Ümmü Seleme hicrî 4. yılda evlendi. Mehri on dirhem değerinde bazı eşyalardı. İşte mehir ve çehizi: İki adet el değirmeni, 1 adet su testisi, 1 adet çanak, 1 adet yastık (içi hurma lifi ile dolu, deriden) ve 1 adet yatak (ki, içi hurma lifi dolu idi). (İbni İshak, İbni Hişam).

Peygamber, onu ilk ziyaret ettiği gün, bebeği Zeyneb'i emzirirken buldu. Peygamber, biraz sonra dışarı çıktı. İkinci defa ziyaretinde de aynı sahne ile karşılaştı. Tekrar dışarı çıktı. Üçüncü defa da yine aynısı oldu. Ammar b. Yasir, Ümmü Seleme'ye geleli ve çocuğu ondan keserek Küba'dan bir sütanne ile anlaştı. Ümmü Seleme gerçekten zeki bir kadındı. Peygamber'in hanımlarına geçici olarak ayrılık tatbik ettiği ve onlardan ayn münzevî yirmidokuz gün geçirdiği günlerde Hz. Ömer sadece kızı Hafsa'yı değil, Aişe ve Ümmü Seleme gibi diğer bazılarını da görüp Rasulullah'a karşılık verip üzdükleri için biraz paylamak ister. Ümmü Seleme cesurca ona karşı durarak: "Bak hele, hayret doğrusu! Sana ne oluyor da Rasulullah'la "^mlarının meselesine karışıyorsun!.." dediğinde Ömer bir anda geri çekilir.

Hudeybiye andlaşması aktedildikten sonra Rasulullah ashabına kalkıp kurbanlarını kesmelerini ve başlarını traş etmelerini emretmiş, ashab andlaşma metninden hoşnutsuz olarak yerlerinden kalkmamışlardı. Bu emir üç kez tekrarlanıp onların da hiç biri kalkmayınca Rasulullah Ümmü Seleme'nin çadırına girdi ve: "Şu halkı görüyor musun? Onlara emrediyorum da icabet etmiyorlar." diye halktan gördüğü kayıtsızlığı O'na anlattı. Ümmü Seleme: "Ya RasuluUah! Emrini infaz etmek istiyor musun? O halde dışarı çık, sonra ta kurbanlık develerini kesinceye ve berberini çağırıp o seni traş edinceye kadar ashabdan hiçbirisine bir kelime bile söyleme!" dedi.

Peygamber, bu zekice tavsiyeyi gerçekleştirdi. Çadırdan çıktı ve ashabdan hiç birisiyle görüşmeyerek menasİkİ ifa eti. Kurbanlık develerini kesti. Şimdi herkes O'nu seyrediyordu. Bütün gece orada duran Mekke'nin müşrikleri bile O'nu Ebu Cehl'in gümüş burun halkalı devesini bizzat alırken gördüler. Deveyi açık alanda "Allahu Ekber! Allahu Ekber" diye tekbirlerle yıkıp kesti. Ve berberi, Huzai Hıraş b. Ümey-ye'yi çağırıp traş oldu. Peygamber'in bu halini gören müslümanlar hızla yerlerinden kalkarak kurbanlarını kesip traşlarmı oldular.

Ümmü Seleme validemizin müstesna zekâ ve fazileti bu hadiseden pek açık olarak anlaşılır. O'nun Hudeybiye'de gösterdiği dirayet ve feta-neti İslam tarihinde hiçbir kadın göstermemiştir.

Medine'de Rasulullah'a vahiylerin çoğunun Aişe'nin odasında iken geldiğini daha önce zikretmiştik. Fakat, bir seferinde -Tebük Seferinden dönüşün ellinci gününde- Rasulullah'a gece yansından sonra Ümmü Seleme ile olduğu zaman gönderildi. Ümmü Seleme bu hadise üzerine çok alaka duydu. "Af" ayetleri açıklandığı zaman Peygamber Ümmü Seleme'yi tebrik etti ve yüksek sesle "Ka'b affedildi!" dedi. Daha sonra da vahyi haber verdi: "Andolsun Allah, Peygamberi ve o güçlük saatmda ona uyan Muhacirleri ve Ensarı affetti. O zaman içlerinden bir kısmının kalbleri kaymağa yüz tutmuş iken yine de onların tevbesini kabul buyurdu. Çünkü o, onlara karşı çok şefkatli, çok merhametlidir. Ve (savaştan) geri bırakılan o üç kişinin de tevbelerini kabul buyurdu. Bütün ge-nişliğiyle beraber arz başlarına dar gelmiş ve canları kendilerini sıkmış ve ALLAH'tan, yine ALLAH'a sığınmaktan başka çare olmadığını anlamışlardı. ALLAH onların tevbelerini kabul buyurdu ki, tevbe etsinler. Çünkü ALLAH tevbeyi çok kabul eden, çok esirgeyendir." (9:117-118).

Ümmü Seleme bu müjdenin hemen Ka'b'a duyurulması için izin istedi. Peygamber, muvafakat gösterince, o hemen kapının Önünden seslendi: "Ey Ebû Lûbabe, sevin. Ka'b b. Malik'e müjde ver!"

Sabah namazından sonra, haber duyuruldu. Ka'b koşarak mescidde ashabı arasında oturan Peygamber'e gelerek O'nu selamladı. Resulullah ona tebessümle şöyle dedi: "Ka'b, bu hayatının en mutlu günüdür." (Buharî).

Ümmü Seleme, Peygamber'den bir müslümanın sıkıntı halinde şu duayı yapması gerektiğini duydu: "Ey ALLAH'ım! Bu sıkıntımı sevabıma tebdil et ve bana bundan daha hayırlı bir çıkış yolu ver." Ümmü Seleme, Ebu Seleme vefat ettiğinde, onun kendisine aktardığı bu duayı hatırladı ve, tekrarladı. "Ey ALLAH'ım, bana daha hayırlısını ver" demek istediği zaman, gönlünden şöyle geçiriyordu: "Ebu Seleme'den daha hayırlı kim olabilir?" Ümmü Seleme der ki: "Ey ALLAH'ım! Beni ve Ebu Seleme'yi bağışla! Bana, onun ardından daha hayırlı, daha güzel bir bedel ihsan eyle! diye dua edince, Allah bana, ondan daha hayırlı olan Muhammed Rasulullah'ı ihsan etti." (Müslim ve Tabaqat).

Ümmü Seleme çok mütevazi ve sıkılgan bîr kadındı. Ebu Seleme'ye öyle bağlanmıştı ki, ardından Peygamber ile evlendiğinde, Peygamber, onun odasına girdiği zaman kızı Zeyneb'i kucağına aldı. Bunun üzerine Peygamber geri gitti. Ancak tedricen diğer ehl-i beyt gibi yaşamaya başladı. Onunla evlenmeden önce Peygamber niyetini Aişe'ye açıkladığında, Aişe, Ümmü Seleme'yİ çok kıskanmıştı. Peygamber'ın ona karşı muhabbetini bilen diğer hanımları Aişe hakkında Peygamber'e vekil göndermek isteseler, bu iş için Ümmü Seleme'yi tayin ederlerdi.

Peygamber, geceyi Ümmü Seleme'nİn odasında geçirdiği zaman, Ümmü Seleme'nin yatağı O'nun namaz hasırının önünde olurdu. Peygamber, namaz kılarken o da önündeydi. (Müsned). Ümmü Seleme, Peygamber'in rahatına ve rızasına büyük ihtimam gösterirdi. Peygamber'ın hizmetkarlarından Sefine, aslında onun cariyesiydi. Ümmü Seleme yaşadığı müddetçe Peygamber'e hizmet etmesi şartıyla onu azad etti. (Müsned).

Ümmü Seleme, Uhud harbinde yer almış olmamasına rağmen Peygamber'e, konuştuğunu duyacak kadar yakındı. Peygamber 'in etrafının sarıldığı.öniinün engellendiği,mesci-dİn inşası sırasında taşlan ikişer ikişer kaldıran Ammarb. Yasir'in üzerindeki tozlan silkeleyerek "Vah Ammar vah! Seni azgın bir topluluk katledecek" dediğini hatırladığını söyledi.

Benî Kureyza kuşatmasında onlara gönderilen Ebu Lübâbe, müzakere sırasında yetkisi olmadığı halde onların idam edilecekleri hakkında ima yoluyla da olsa bilgi verdi. Ancak yaptığı hareketin büyük bir suç teşkil ettiği kanaatine vararak suçunun bağışlanmasına kadar kendisini Mescid-i Nebevî'ye bağlamıştı. Birkaç gün bağlı kaldı. Bir sabah Peygamber Ümmü Seleme'nin odasında iken tebessümle kalktı. Ümmü Seleme: "ALLAH seni ebediyyen müte-bessim kılsın, bu tebessümün sebebi nedir?" dedi. Peyga...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın