Konu Başlığı: Özet Gönderen: Vatan Var Olsun ! üzerinde 09 Haziran 2012, 15:36:47 Özet İslâm'ın ahlâkî eğitim anlayışı, aşağıdaki ayetlerde apaçık özetlenmiştir: "Rabbin, yalnız Kendisine tapmanızı ve ana babaya iyilik etmeyi buyurmuştur... Yakınına, düşküne, yolcuya hakkını ver; elindekileri saçıp savurma. Saçıp savrulanlar, şüphesiz şeytanlarla kardeş olmuş olurlar; şeytan ise Rabbine karşı pek nankördür. Rabbinden umduğun rahmeti elde etmek için, hak sahiplerinden yüz çevirmek zorunda kalırsan, onlara hiç değilse tatlı bir söz söyle. Elini boynuna bağlayıp cimri kesilme, büsbütün de açıp, tutumsuz olma, yoksa pişman olur, açıkta kalırsın. Doğrusu senin Rabbin dilediği kimsenin rızkını genişletir ve bir ölçüye göre verir. O kullarını gören ve haberdar olandır. Çocuklarınızı yoksulluk korkusuyla Öldürmeyin. Biz onlara da, size de rızık veririz. Onları öldürmek, şüphesiz büyük bir günahtır. Sakın zinaya yaklaşmayın; doğrusu bu çirkindir, kötü bir yoldur. Allah'ın haram kıldığı cana haksız yere kıymayın. Haksız yere öldürülenin velisine bir yetki tanımışızdır. Artık o da öldürülmekte aşırı gitmesin. Zira kendisi, ne de olsa yardım görmüştür. Yetimin malına —erginlik çağma ulaşana kadar— en güzel şeklin dışında yaklaşmayın. Ahdi de yerine getirin, doğrusu verilen ahid-de sorumluluk vardır. Bir şeyi ölçtüğünüz zaman, ölçüyü tam tutun, doğru teraziyle tartın. Böyle yapmak, sonuç itibarıyla daha güzel ve daha İyidir. Bilmediğin şeyin ardına düşme; doğrusu kulak, göz ve kalp, bunların hepsi o şeyden sorumlu olur. Yeryüzünde böbürlenerek yürüme; çünkü sen ne yeri delebilir ve ne de boyca dağlara ulaşabilirsin. Rabbinin katında bunların hepsi beğenilmeyen kötü şeylerdir." (17: 23-38). Bu emirler, insan hayatının ahlâkî, kanunî, siyasî, sosyal ve idarî, aynı zamanda ilim ve sanat ile ilgili bütün sahalarını içine almaktadır. İslâm ahlâkının özü "zandan kaçınmak" aslım, esasını araştırmadan hiç kimseye suçlamada bulunmamaktır. Müminlere, zanna, ihtimale, safsataya değil, bilgiye dayanan şeyleri kabul etmeleri öğretilmektedir. (The Meanİng of the Qur'an, cilt IV sh. 143). |