Müslüman Ülkeler

1- Müslüman Ülkeler

İki müslüman ülke arasındaki sulh münasebeti, Allah'a İnançları ve O'nun kanunlarına itaatlerinin tabiî bir sonucudur. Bu barış ancak müslüman ülkelerden birinin İslâm'ı terketmesi (irtidad) ile bozulabilir. Aralarında bir antlaşmazlık varsa ve taraflardan biri diğerine karşı saldırıda bulunmuşsa, diğer müslüman devletler ahlâkî ve hukukî açıdan saldırılan ülkeye saldırgana karşı yardım etmek, müzakere, hakem ve benzerî usûllerle aralarında adalet üzere barışı kurmaya çalışmak mecburiyetindedirler. "Müminlerden iki topluluk çarpışacak olursa aralarını bulup düzeltin. Şayet biri diğerine haksızlıkla tecüvüzde bulunacak olursa, artık, haksızlıkla tecavüzde bulunanla Allah'ın buyruğuna dönünceye kadar savaşın; (Allah'ın buyruğuna) sonunda dönerlerse artık aralarını adaletle bulun ve (her hususta) âdil davranın. Şüphesiz Allah âdil olanları sever. Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını bulup-düzeltin ve Allah'tan korkup, sakının: umulur ki rahmet edilirsiniz." (49: 9-10).

Bütün müslümanlar Allah'ın kanununa uymak zorundadırlar. Kardeşlik ve iman bağlarıyla birbirine bağlı tek ümmettirler; hiçbir coğrafî sınır, ulusal menfaat yahut kabi-levî bağlılık onları bölemez. Renkleri, dilleri, ırkları ve ulusları farklı olmasına rağmen hepsi kardeştirler, biri tarafından verilen taahhüt bütün ümmetçe kabul edilip, gözetilir. Rasulullah buyurdu ki: "Bütün müminler tek bir parçadır, onlardan en acizi bile onlar adına eman vermeye yetkili kılınmıştır! ' Müminler kadın veya köle tarafından verilen emanı kabul ederler. Rasulullah, bir kadın tarafından verilen emanı şu sözleriyle kabul etti: "Senin koruduğunu biz (de) koruruz, ey Ümmü Hânî!" Irak'taki bir kasaba sakinlerine bir köle tarafından verilen emanı Hz. Ömer kabul ederek şunları söyledi: "Allah, verilen sözlerin yerine getirilmesini övmüştür; vaadlerinizi yerine getirinceye kadar iman sahibi de değilsiniz; 0 halde onlara olan sözlerinizi tutun ve onları yalnız bırakın." (Abdurrahman Azzam, The Eternal Message of Muhammed, s. 132-143).

[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın