Kuranı Kerim Kötü Amelleri Yasaklamaktadır

Kur'an-ı Kerim Kötü Amelleri Yasaklamaktadır

Rasulullah insanlara Cenab-ı Hakk'ın emir ve yasaklarını açıkça bildirmiştir. Kur'an-ı Kerim, insanın Allah'ın rızasını kazanmak için hangi amelleri işlemesi gerektiğini, hangi davranışların yasak olduğunu ve Allah'ın gazabına sebep olacağım, tarihten misaller vererek anlatmaktadır. Dünyanın tüm zenginliği ve gücü kendilerine verildiği halde kibirlenmeyen, Allah'a sadakat ve hizmetten bir an bile geri kalmayan Davud ve Süleyman gibi peygamberlerin yanısı-ra, zenginlik ve güçlülükleriyle böbürlenen ve Yaratıcı'larını inkâr eden Firavun ve Karun'un misalleri verilmektedir. Kur'an-ı Kerim insanı, Hakk'ı inkâr edenlerin sonlarını görmeye ve bu misallerden ders almaya çağırmaktadır. "İnkarcılar başarıya eremezler... sonuç Allah'a karşı gelmekten sakınanlarındır!1 (28: 82-83) Kişinin kendi amellerinin önemi vurgulanmakta ve insanın zerre kadar haksızlığa uğramayacağı temin edilerek herkesin kendi yaptıklarının karşılığını göreceği açıklanmaktadır. "Kim bir iyilik getirirse, ona daha iyisi verilir. Kim bir kötülük getirirse, o kötülükleri işleyenler, ancak yaptıkları kadar ceza görürler." (28: 84). Kişi, tarihi incelemeye ve ne kadar çok kavmin yeryüzünden gelip geçtiğini görmeye çağınl-maktadır. Bu kavimlerden ancak doğru ve âdil davrananlar gerçek ve sonsuz kurtuluşa ermişler, hak yolu izlemeyen günahkârlar ise varlıklarını geçici bir süre devam ettirebilmiş ve ebedî cezaya çarptırılmışlardır.

Kur'an-ı Kerim kötülükleri olduğu kadar iyileri de anlatmaktadır, iyilerin, hangi davranış ve amelleriyle ebedî nimeti kazandıkları, diğerlerinin ise ebedî saadeti kaybetmelerine sebep olan kötü amellerin neler olduğu açıklanmaktadır. Kur'an-ı Kerim müminlere anlayacakları şekilde tarihten örnekler vererek yol göstermekte, canlı Kur'an demek olan Rasulullah'ın hayatı örnek olarak verilmektedir. "Ey İnananlar! Andolsun ki sizin için, Allah'a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah'ı çok anan kimseler için Rasulullah en güzel örnektir." (33: 21).

Hz. Aişe, Rasulullah hakkında, "Onun ahlâkı Kur'andır" demiştir. İleriki sayfalarda onun mübarek güzel ahlâkı, ana hatlarıyla anlatılacaktır.

1- Adalet ve iyilikseverlik. Adalet, İyilik, ya-dımseverlik her zaman bütün insanların hoşlandığı ve takdir ettiği güzel ahlâk numunesinin pırlantaları olagelmişlerdir. Kur'an-ı Kerim, müminlere, kendilerini bunlarla sıfatlandırmalarını emreder: ' 'Allah şüphesiz adaleti, iyilik yapmayı, yakınlara bakmayı emreder; hayâsızlığı, fenalığı ve haddi aşmayı yasak eder. Tutasımz diye size öğüt verir.'' (16: 90) Müminlere, düşmanlarına dahi adaletle davranmaları emredilmektedir. "Ey inananlar! Allah için adaleti ayakta tutup gözeten şahidler olun.Bir topluluğa olan öfkeniz sizi adaletsizliğe sürüklemesin; âdil olun; bu, Allah'a karşı gelmekten sakınmaya daha yatkındır." (5: 8). "Konuştuğunuzda, — akraba bile olsa— sözünüzde âdil olun." (6: 152)

Nisa Suresi'nde şöyle buyurulmaktadır, "Allah size... insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emreder. Allah size ne güzel öğüt veriyor." (4: 58). Mümin erkeklerin, hanımlarına karşı da çok dikkatli davranmaları ikaz edilmektedir. "Şayet aralarında adaletsizlik yapmaktan korkarsanız, bir tane almalısınız veya sahip olduğunuz ile yetinmelisiniz. Doğru yoldan sapmamanız için en uygunu budur!' (4: 3). Şu sözlerle Hz. Peygamber'ın adaleti hâkim kılması buy-rulmakta: "Aranızda adaletle hükmetmek ile emrolundum; Allah bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir:(42: 15). Yine, Maide Suresi'nde şöyle buyurulmakta: "Eğer hükmedersen, aralarında adaletle hüküm ver. Allah âdil olanları sever." (5: 42).

Müminlere, anlaşmazlıkları olan müslüman-ların aralarını bulmaları emredilmektedir. "Aralarını adaletle bulunuz, âdil davranınız, şüphesiz Allah âdil davrananları sever." (49:9).

Müslümanların, diğer insanlara ve özellikle ebeveynlerine karşı cömert olmaları ve iyilik yapmaları emredilmektedir.

Bu emrin, Tevhid inancından hemen sonra belirtilmesi, onun ne kadar önemli olduğunun bir işaretidir. "Allah'tan başkasına kulluk etmeyin, anne-babaya, yakınlara, yetimlere, düşkünlere iyilik edin, insanlarla güzel güzel konuşun." (2: 83). Nisa Suresi'nde de şöyle buyurulur: "Allah'a kulluk edin, O'na bir şeyi ortak koşmayın. Ana-babaya, yakınlara, yetimlere, düşkünlere, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya ve elinizin altında bulunan kimselere iyilik edin. Allah kendini beğenip, öğünenleri elbette sevmez." (4: 36). Kur'an-ı Kerim'in daha birçok ayetinde, insanlara, özellikle anne-babaya, akrabaya ve toplumdaki güçsüzlere karşı iyilikle, yumuşak ve nazik dav-ranılması emredilmektedir.

Rasulullah akrabalara ve diğer insanlara karşı iyilikle, güzel ve nazik davranılmasını ısrarla belirtmiştir. Abdullah b. Amr, Allah Rasulünün şöyle dediğini rivayet eder: "Allah katında en iyi arkadaş ve en iyi komşu, komşusuyla iyi geçinendir." (Mişkât).Enes1 den naklen, Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Rızkının genişlemesini, ömrünün artmasını isteyen, yakınlarına iyi davransın.'' Sevban, Peygamber'dan şöyle nakletmiştir: "Ancak dua.hükmü değiştirebilir, ömrü ancak iyilik uzatır." Numan b. Beşir rivayet etmekte; Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Müminleri inançta, sevgide, hissiyatta bir vücut gibi birlikte görürsün. Birisi rahatsızlansa, acısından hepsi etkilenir?' Enes.Rasulullah'ın şöyle dediğini rivayet etmekte, "Nefsim Yed-i Kudretinde olan Allah'a andolsun ki, kişi kendisi için istediğini kardeşi için de istemedikçe iman etmiş olmaz." "dediğini rivayet etmektedir. Bütün bu öğretilerin sonucudur ki, müslümanlar başkalarına örnek olmuşlardır. "Daha önceden Medine'yi yurt edinmiş ve gönüllerine iman yerleşmiş olan kimseler, kendilerine hicret edip gelenleri severler; onlara verilenler karşısında içlerinde bir çekememezlik hissetmezler; kendileri zaruret içinde bulunsalar bile, onları kendilerinden önde tutarlar." (59: 9). Fetih Suresi'nde de şöyle bu vurulmaktadır: "Muhammed, Allah'ın elçisidir. O'nun beraberinde bulunanlar, inkarcılara karşı sert, birbirlerine merhametlidirler." (48: 29).

2- İnfak (Allah Yolunda Harcamak). Rasulullah'ın ahlâk eğitiminin temellerinden birisi de infaktır. Peygamber bir kimsenin malından harcayarak, Allah rızası için, fakirlerin, yetimlerin ve toplumdaki diğer muhtaç insanların ihtiyaçlarını karşılamasının ne kadar güzel ve faydalı bir İş olduğunu önemle vurgulamıştır. "Sarfedeceğiniz mal, ana-baba, yakınlar, yetimler, düşkünler, yolcular içindir. Yaptığınız her iyiliği Allah şüphesiz bilir." (2: 215). Toplumdaki çeşitli kesimlerden insanları kardeşlik esasında birleştirip, kenetlenmelerini sağlamak için, bu gereklidir. "Ne sarfedeceklerini sana sorarlar, de ki: 'Artanı.' Böylece Allah, dünya ve ahiret hususunda düşünesiniz diye size ayetlerini açıklar." (2: 219). Bu anlayış mutlu ve sağlıklı bir toplumun temelini oluşturur, insanı her iki dünyada da kurtuluşa eriştirir.

Kur'an-ı Kerim'de, Allah yolunda infak etmeyi emreden ve müslümanları mallarından fakirlere, yetimlere, diğer muhtaç kişilere vermeye çağıran birçok ayet vardır. Hadid Suresi'nde şöyle buyurulur: "Ey insanlar! Allah'a ve peygamberine inanın; sizi varis kıldığı şeylerden sarfedin; aranızdan inanıp da sarfeden kimselere büyük ecir vardır." (57: 7).

Ayetteki (2: 215), "Allah şüphesiz bilir." sözü, fakirlere ve muhtaçlara yapılan her yardımı, Hüküm Günü mükâfatını tam olarak verecek olan Allah'ın bilmekte olduğunu vurgulamaktadır. Bu husus, şu ayet ile daha iyi anlaşılmaktadır: "Sarfettiğiniz iyi şey kendinizedir. Zaten ancak Allah'ın rızasını kazanmak için sarfedersiniz. Sarfettiğiniz iyi bir şeyin karşılığı —haksızlığa uğratılmak-sızın— size verilir." (2: 272).

Müslümanlara, eğer gerçekten Allah'ın rızasını kazanmak istiyorlarsa, en iyi şeylerini infak etmeleri emredilmektedir. "Sevdiğiniz şeylerden sarfetmedikçe iyiliğe erişemezsiniz. Her ne sarfedersenîz, şüphesiz Allah onu bilir." (3: 92). Sonra, Bakara Suresi'nde, müs-lümanlara iyilik ve kulluğun ölçüsü verilir. "Yüzlerinizi doğudan yana ve batıdan yana çevirmeniz iyi olmak demek değildir; lâkin iyi olan, Allah'a, âniret gününe, meleklere, Kitab'a, peygamberlere inanan, O'nun sevgisiyle, yakınlarına, yetimlere, düşkünlere, yolculara, yoksullara ve köleler uğrunda mal veren ve ahidleştiklerinde ahidlerine vefa gösterenler, zorda, darda ve savaş alanında sabredenlerdir. İşte onlar doğru olanlardır ve sakınanlar ancak onlardır." (2: 177).

Rasulullah da hayırseverliğin faziletini vurgulamış ve ümmetini hayırsever olmaya teşvik etmiştir. Ebu Said, Rasulullah'ın şöyle dediğini rivayet etmektedir: "Eğer bir müslüman, çıplak bir müslümanı giydirir ise, Cenab-ı Hak da onu cennette yeşil giysilerle giydirir; bir müslüman, aç bir müslümanı doyurursa, Allah da onu cennet meyveleriy-le doyurur; ve bir müslüman, susuz kalmış bir müslümana su verirse, Allah da ona kev-ser ile mukabele eder?' Fatma bint-i Kays, Allah Rasulü'ın şöyle dediğini rivayet eder: "Malın üzerinde zekâttan başka bir şey vardır." Mersed b. Abdullah, asnabdan birinin Rasulullah'tan şöyle işittiğini rivayet eder, "Ahiret günü müminin gölgesi, sadakası olacaktır." (Mişkat).

3- Emanete Sahip Çıkmak ve Verdiği Sözü Tutmak. Rasulullah, ümmetine, söz verince tutmayı ve emanete hıyanet etmemeyi emretmiştir. Maide Suresi'nde şöyle buyurulur: "Ey inananlar! Akİdleri yerine getirin." (5: 1). "Hiç şüphesiz Allah size, emanetleri ehline teslim etmenizi emreder." (4: 58). Ce-nab-ı Hak, sözünü tutan ve emanete sahip olanlardan övgüyle söz eder: "Onlar emanetlerini ve sözlerini yerine getirirler!' (23: 8). "Emanetlerini ve sözler...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın