Zekat, bir müslüman toplumda âtıl ya da istif­lenmiş servete tamamen son veren etkili bir vasıtadır. Zekatın işletmede kullanılan veya istiflenen toplam servete uygulanıyor olması, sermaye sahiplerinin birikmiş servetlerini iş­letmelerini sağlayacak yeterli bir uyarıcıdır, çünkü zekatı ellerindeki nakitten değil de kârlarından ödemek isteyeceklerdir. Zekat müessesesinin canlandırılması istiflenmiş giz­li hazineleri açığa çıkaracak ve böylelikle Müslüman toplumun bütün kaynaklarım üre­tim amaçlarıyla kullanabilmesini sağlayacak­tır. Bu konuda pek çok şey yazılmıştır ki, bazı müslüman müelliflerin görüşlerini incelemek ilgi çekici olacaktır:

"Zekat, sosyal adaletin gerçekleştirilmesinden başka, geçmişte veya günümüzde hiçbir eko­nomik sistemde kesinlikle eşi olmayan özel bir katkıda da bulunur. Zekat, istifçiliğin amansız düşmanıdır. Zekatın üzerine uygu­landığı ilk kalem istiflenmiş servettir. İstiflen­miş servet meselesini hiçbir ekonomik sistem islam gibi etkili bir biçimde çözemez. Çünkü istiflenmiş serveti vergilendirmek ancak istif­leyen kişilerin işbirliği ile mümkündür. Ve para sahiplerinin değerli servetlerini vergilen­direcek olan yetkililer ile işbirliğine gitmesi için hiçbir sebep yoktur. Diğer yandan İs­lam'da, Allah ve Ahiret korkusu servet sahip­lerinin servetlerine karşı işbirliğine zorlanma­sı İçin yeterlidir. Kur'an-ı Kerim'in aşağıdaki ayetini okuduktan sonra bir Müslüman'ın is­tiflenmiş servetini açığa çıkarmaması hemen hemen imkânsızdır.

"... Altın ve gümüşü biriktirip Allah yolunda sarfetmeyene can yakıcı bir azabı müjdele. Bunlar Cehennem'in ateşinde kızdınldığı gün alınları, böğürleri ve sırtları onlarla dağlana­cak, 'bu kendiniz için biriktirdîğinizdir, birik­tirdiğinizi tadını denecek." (9: 34-35).

Buradaki "biriktirmek", sadece gümüşü ve al­tım toprağın altına gömmüş olmayı değil, kul­lanılmadan duran bütün servetleri kapsar. İs­lam'a göre servet sadece şu iki fonksiyonu görmek için kullanılmalıdır. Ya hayatın güzel şeylerine harcanmalı ya da ticaret ve endüstride işletilmelidir. Müslümanlara servetlerini bu iki kanala yöneltmeleri defalarca emredilmiş­tir. İslam'ın dünyadaki riyaziyeci dinlerle olan zıddiyetini görünüz:

1- "Ey insanlar. Yeryüzünde bulunan helâl ve temiz şeylerden yeyin, şeytanın adımlarını iz­lemeyin, çünkü o, sizin apaçık düşmamnız-dır." (2:168). Yine:

2- "Ey inananlar, size ver­diğimiz nziklarm iyilerinden yeyin, yalnız Al­lah'a kulluk ediyorsanız O'na şükredin." (2: 172).Servet kazanmak (ki yatırım olmadan yapılamaz) İslam'da öyle önemli kabul edil­miştir ki, Kur'an hacc esnasında bile ticarete izin vermiştir.

3- "Rabbinizin lütuf ve keremi­ni aramanızda sizin için bir günah yoktur..." (2: 198) ve yine: "Namaz bitince yeryüzüne dağılın; Allah'ın lütfundan rızık isteyin..." (62:10).

Zekatın özel önemi (âtıl servet) biriktirmenin amansız düşmanı olmasındadır. İslam, fazla servetin yöneltilmesi gereken iki yol teklif et­mektedir. Ya bu serveti harca, ya da ticaret ve endüstride işlet. İnsanlar parayı hayatın temiz şeylerine harcadıklarında ne olur? Bütün tüke­tim maddelerine olan talep artar ve sanayiciler ve üreticiler ürünlerini arttırma ve genişletme imkânı bulurlar. Ticaret canlanır, istihdam ge­nişler. Sonuç, toplumun daha müreffeh bir du­ruma gelmesidir. Servet ticaret ve sanayi yatı­rımlarına yöneltildiğinde ne olur? İstihdam ar­tar ve daha çok üretim olur. Helal mallar daha ucuz hale gelir ve daha çok insan bunları satın alabilir. Zaruri ihtiyaçlar daha çok karşılanır ve daha çok insan istihdam edilir. Yine, sonuç toplumun refahıdır.

Biriktirmenin ise bunun tersine bir etkisi var­dır. Servet biriktirildiği oranda, üretime, istih­dama ve dolayısıyla millî refaha bir sınır geti­rir. Ekonomik sahada istifçiler en büyük suç­ludurlar. İslam'ın "onları can yakıcı bir azabla" müjdelemesi boşuna değildir.

altını yada parayı biriktirip onun zekatını vermiyorlarsa bu altından paradan hayır kalmaz.
 İsftçişik İçten olmayan, içten gelmeyerek yapılan, yapmacık