Faşist Çözüm

Faşist Çözüm

Buna karşı Faşizm veya Nasyonal Sosyalizm tarafından bir başka çözüm öne sürülmüştür: Üretim araçlarının ferdî mülkiyet altında kalmasına rağmen bu mülkiyet toplumun menfaatleri için, devlet tarafından planlanacak ve kontrol edilecektir. Pratikte bunun sonuçlan Komünist teorininkilerden pek bir farklılık göstermemektedir. Komünizm gibi bu teori de ferdi toplumla meczetmek istemekte, şahsiyetinin hür gelişimi için hiç bir fırsat tanımamaktadır. Bunun yanında ferdî mülkiyeti kontrol altında tutan devletin yapısı Komünist devletİnki kadar totaliter ve otoriterdir. Bu sistem, geniş bir ülkenin endüstrisini kontrol altında tutmak ve onu devletin plan ve tasarıları doğrultusunda zorlamak için çok güçlü ve yoğun bir otoriteyi gerekli görmektedir. Böylesine mutlak ve ezici bir gücü elinde bulunduran devlette, ülke halkının, yönetenlerin elinde köleler hâline gelmesi kaçınılmazdır.

İslâm! Çözüm

Şimdi İslâmın bu meseleyi nasıl çözdüğüne gelelim. Hayatın meseleleriyle ilgilenirken îslamın gözettiği esas bir nokta İnsanın yapısında doğuştan varolan tabii yoldan sapılırsa, sapmayı tabii yola doğru yeniden yöneltmek vardır. Sosyal düzenlemelerin üzerine bina edildiği ikinci esas ise; hâriçten getirilen birkaç düzenleme ile yetinilmemesi, bilakis, insan zekâsındaki kötülüğü kökünden kurutmak için insanlar arasında manevî değişimin ve doğru ahlâkî tavırların oluşturulmasına çok daha büyük önem verilmesidir. Bütün İslâmî sistemlerde izine rastlanabilecek olan üçüncü esas ilke devletin otoritesini ve kanunî-baskısını cebrî gücün kaçınılmaz hale geldiği durumlar dışında kullanmasıdır.

Bu üç esası gözönünde bulunduran İslâm, daima insan ekonomisinin temellerim oluşturmuş bulunan bütün tabii ilkelere hak tanımış ve sadece devletin cebrî kuvvetlerine dayanarak değil, aynı zamanda en yüksek ahlâkî terbiye ve ufak dış güç tedbirleri vasıtasıyla, sadece insanoğlunun takip ettiği vakit şeytanî arzuların kurbanı haline geleceği yanlış ilkeleri yasaklamıştır. İnsanın, hayatını kazanmak için çaba göstermede hür olması, kendi emeği ile kazandıkları üzerinde mülkiyet hakkının olması ve değişik insanlar arasında değişen kabiliyet ve şartlara göre bu eşitsizliğin olması ilkeleri İslâm tarafından bunlar fıtrata uygun olduğu nisbette kabul görmüştür. İslam, bundan sonra bu ilkeleri tadil eder ve uygulamaları üzerinde, yanlış kullanılmaları ve toplumun daha zayıf kesimlerini istismar etme ve baskı altında tutma aracı yapılma-maları amacıyla kısıtlamalar koyar.

İlk önce servet edinmeyi ele alalım. İslâm insana Allah'ın arzında kapasitesi, yeteneği ve fıtra-ten ona bahşedilen özelliklerine uygun maişetini temine çalışma hakkını tanır. Fakat insanı ahlâki bir düşüklüğe veya toplumsal düzeni bozmaya neden olacak vasıtaları benimsemesine mani olur. İslâm, değişik kazanç vasıtalarını gözönünde bulundurarak helâl ve haram ayrımını getirmiştir. Ahlaken ifsad edici olan bütün metodları haram olarak nitelemiştir. Bundan dolayı İslâm zararlı kabul edilen bu metodları açıkça belirtmiştir.

İslânıi kaidelere göre kötülük ve ahlaksızlığı yayan şarap ve diğer sarhoş edici, keyif vericiler sadece haram olmakla kalmayıp üretimi, satışı, alımı ve bulundurulması da haram olarak belirlenmiştir. İslâm zinayı, müziği, dansı ve diğer benzeri şeyleri helâl geçim vasıtaları olarak tanımaz. Bu meşguliyetleri haram kabul eder. Çünkü bir ferdin kazancı, diğer fertlerin veya bir bütün olarak toplumun kayba ve zarara uğraması sonucu oluşmaktadır. Rüşvet, hırsızlık, kumar, spekülasyon, sahtekârlık, aldatmaya dayanan iş ve ticaret, istifçilik ve bir malın fiyatını yükseltmek gayesiyle ihtiyaç olduğu halde piyasadan çekmek, sahayı diğer insanlar için daraltan üretim araçlarının bir veya birkaç kişinin tekelinde bulunuşu; bütün bu metodlar haram kabul edilmiştir. İslâm, tabiatları itibarıyla kıtlığa ve sınırlamaya sebebiyet verebilecek olan işleri, kazancın veya kaybın tamamen tesadüf ve şansa bağlı olduğu, tarafların karşılıklı haklarının anlaşılmaz olduğu bütün işleri dikkatle ayırmış ye bunlara haram damgasını vurmuştur. Eğer İslâm'ın ticaret ve sanayi ile ilgili kuralları incelenirse görülecek olan, günümüzde insanları mültimilyoner yapan metodlara genellikle İslâm'ın sıkı kanunî kısıtlamalar getirmiş olduğudur. Eğer işler bu İslâmî sınırlamalar dahilinde gerçekleştirilirse, bir kişinin aşırı servet biriktirmesi son derece düşük bir ihtimaldir.

İslam ferde helâl yoldan kazandığı şeylerin mülkiyet hakkını tanırken, onu bu şekilde kazanılan servetin kullanılmasında tamamen serbest bırakmamaktadır. Aksine, değişik usûllerle onun kullanımını ile ilgili kısıtlamalar koymaktadır. İnsanın, kazandığı servetin üç muhtemel alanı olduğu açıktır. Harcanabilir, serveti daha da artırabilmek İçin yatırıma aktarılabilir ve istiflenebilir. Burada, Islâmın bu kullanım alanlarının her birine koyduğu hudutları kısaca İnceleyeceğiz.

Ahlâkî veya sosyal zararlara yol açacak bütün harcamalar yasaklanmıştır. Servetinizi kumarda israf edemezsiniz, içki içemezsiniz, zina edemezsiniz, paranızı nefsi ifsad edici müzik, dans veya diğer vasıtalara harcayamazsınız. İpek giymeniz, altın zinetler ve mücevharat kullanmanız -kadınlar hâriç- engellenmiştir. Evinizi süslü şeylerle dekore edemezsiniz. Kısaca, İslâm bir insanın servetinin büyük kısmını kendi lüks ve iptilalarına harcanmasını sağlayan bütün yollan kapamıştır. İslâmın helâl kabul ettiği bütün harcamalar insanın ortalama olarak ve iffet ve haya içinde bir hayat sürdürebilmesi için lüzumlu olan harcamalardır; eğer servet artarsa İslam bunun toplumun menfaatine, hak ve fazilet hizmetlerinde ve hisselerini ihtiyaçları kadar karşılayamayan veya olamayan kişilere yardım sağlama yolunda kullanılmasını isteinektedir. İslama göre, benimsenecek en iyi yol kişinin kazandıklarını helâl ve makul ihtiyaçlara harcaması, eğer artan olursa onu ihtiyaçlarını gidermeleri için diğerlerine vermesidir. İslam bunu takvaya uygun vesile olan bir vasıf olarak kabul etmekte ve bunu bir ideal olarak Öylesine güçlü bir şekilde öne çıkarmaktadır ki İslam İnançlarından etkilenmiş bir toplum daima, kazanıp infak edene, servetini istifleyenlere veya artan gelirini daha fazla kazanmak için işletenlere nazaran daha fazla saygı gösterir.

Ancak bütün ahlâkî terbiyeye ve yeniden şekillenmiş bir toplumun tatbik ettiği baskıya rağmen hırs ve tamaha olan ferdî meyillerden tamamen kurtulmak mümkün değildir. Artan servetini ihtiyaçlarının Üzerinde daha fazla servet elde etmek için işletmek isteyen pek çok insan daima varolacaktır. Bu sebeple, İslâm artık servetin kullanımına bazı kanunî kısıtlamalar getirmiştir. Bu biriken serveti faiz karşılığında borç olarak vermek kesinlikle yasaklanmıştır. Eğer paranızı bir kişiye borç olarak verdiyseniz, ister bu kişi ona özel ihtiyaçları için, isterse iş amacıyla borçlansın, siz sadece ana parayı alma hakkına sahipsinizdir; bir lira bile fazla alamazsınız. Bu yolla İslam, mütecaviz kapitaliz-kırmiş ve vasıtalarıyla kapitalistin para gücüne dayanarak toplumun ekonomik kaynaklarını elinde toplamaya çalıştığı en büyük âletin ucunu köreltmiş olmaktadır.Bir kişinin artan servetini kendi ticareti ve işi veya endüstri için kullanması, veya başkalarına sermaye temin etmesi ve ortak yatırımlara kazanç veya kayıplara katılmasına gelince İslâm bunları helâl ve caiz kabul etmektedir. Servetin birkaç kişinin elinde toplanmasından kaynaklanan kötülüklerin çaresini başka yollarla aramaktadır.

Öncelikle İslam, bu biriken servetin istiflenmesine izin vermez. Daha önce bahsedildiği gibi, sahip olduğu serveti kendi ihtiyaçlarına vermeni talep eder. Böylece ortak servetin tamamının sirkülasyonu temin edilmiş olacaktır. Eğer bunu yapmaz ve servetin birikiminde ısrar ederseniz, o zaman bu birikimden yıllık % 2,5'luk bir pay kanun kuvvetiyle alınacak ve ekonomik mücadelede yer alamayan veya mücadelelerine rağmen kendi hisselerini tamamen sağlayamayan kişilere yardım etmek için harcanacaktır.

Buna zekat denir. Ve İslam tarafından zekat için önerilen idarî mekanizma toplumun beytül malıdır. Zekat bu kurum tarafından toplanır. Ve toplumun yardıma ihtiyacı olan veya yardımı hak eden kesimleri arasında dağıtılır. Bu, toplum için en iyi bir sigorta şeklidir. Kollektif yardım ve işbirliği için düzenli bir müessese olmayışından kaynaklanan kötülükleri yok eder. Kapitalist sistemde bir insanı servet biriktirmeye ve onu kârlı işlere yatırmaya, hayat sigortası gibi kurumlar oluşturmaya mecbur eden şey, bu sistemde herkesin hayatının sadece kendi imkânlarına dayanıyor olmasıdır. Eğer bir kişi yaşlılığı için bir kenara bir şey koymazsa, yaşlılığında yoklukla yüz yüze gelebilir; eğer bir kişi çocuklarına bir şey bırakmadan ölürse, çocukları bir parça ekmek bulamadan kapı kapı dolaşacaklardır. Hasta olduğunda birikmiş tMî-rası olmayan kişi tedavisini bile sağlantaya muktedir olamayacaktır; evi yanan, iflasa uğrayan veya başına bir başka çeşit âni felaket gelen kişi yine bir birikimi yoksa hiçbir yerden hiç bir destek bulamaz. Benzer olarak, kapitalist sistemde çalışan kesimi, sermaye sahibinin sunduğu şartlardaki işi kabul etmeye ve onun kölesi olmaya zorlayan şey de aynı korkudur; işçi, patronun, emeği ve teri için önerdiği ücreti kabul etmezse yoksulluk yüzüne bakacak ve o açlığa, bir gün bile tahammül edemeyecektir.

Üstelik, dünyanın üzerine çöken en büyük belâ kapitalist sistemin "lütfuna" bağlı olan şahit olduğumuz şu manzaradır: Bir tarafta milyonlarca aç boğaz beslenmeyi beklerken diğer yanda pazar bulamayan büyük bir yekûn tutan tarım ürünleri ve imalat maiları stoğu vardır. Ve sonuç olarak, açları doyurmak yerine tonlarca tahılın denize dökülmesİdir. Bunun sebebi fak...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın