Hz. İbrahimin Babası Halkı

Hz. İbrahim'in Babası, Halkı Ve Kral İle Tartışması

İbrahim, gerçek bilgi, kavrama ve doğru hüküm verme nimetleri ile donatılmıştı. Bu bilgi zenginliğinin büyük bir bölümünü gelecek nesillere aktarmıştır. Kur'ân bu hususu şöyle belirtir: "Andolsun ki, daha önce İbrahim'e de akla uygun olanı göstermiştik. Biz onu biliyorduk, İbrahim babasına ve milletine: 'Bu tapınıp durduğunuz heykeller nedir?' demişti. 'Babalarımızı onlara tapar bulduk' demişlerdi. İbrahim: 'Andolsun ki sizler de, babalarınız da apaçık bir sapıklık içindesiniz'

dedi." (21: 51-54). En'am sûresinde şöyle buyrulmaktadır: "İbrahim, babası Azer'e demişti ki: 'Sen putları tanrı mı ediniyorsun? Doğrusu ben seni ve kavmini açık bir sapıklık içinde görüyorum.' Böylece biz İbrahim'e göklerin ve yerin melekûtunu (büyük ve-harikulade muhteşem varlıklarını) gösteriyor-duk ki, (kudretimize) kesin inananlardan olsun." (6: 74-75). Meryem sûresinde ise şöyle buyruluyor: "Kitab'da İbrahim'i de an; o şüphesiz dosdoğru bir peygamberdi. Babasına şöyle demişti: 'Babacığım! İşitmeyen, görmeyen ve sana bir faydası olmayan şeylere niçin tapıyorsun? Babacığım! Doğrusu, sana gelmeyen bir ilim bana geldi. Bana uy, seni doğru yola eriştireyim. Babacığım! Şeytana tapma. Çünkü şeytan Rahman'a baş kaldırmıştır. Babacığım! Ben sanaRahmân'dan bir azabın dokunmasından korkuyorum. O zaman (sen), şeytanın dostu olursun." (19: 41-45).

Ankebût sûresinde şu âyetleri görmekteyiz: "İbrahim'i de (gönderdik). Kavmine dedi ki: 'ALLAH'a kulluk edin, O'ndan sakının; bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır. Siz Allah'tan başka bir takım putlara tapıyorsunuz, aslı olmayan sözler uyduruyorsunuz. Doğrusu, ALLAH'tan başka taptıklarınızın size rızık vermeye güçleri yetmez. Artık rızkı ALLAH katında arayın. O'na kulluk edin. O'na şükredin. Siz O'na döneceksiniz. Eğer siz (Peygamberi) yalanlıyorsanız, bilin ki, sizden önceki ümmetler de yalanlamışlardı. Peygamberlere düşen, sadece apaçık tebliğdir. Allah'ın yaratmaya nasıl başlayıp, sonra onu nasıl tekrar edeceğini anlamazlar mı? Doğrusu bu ALLAH'a kolaydır." (29: 16-19). "İbrahim'in sözlerine milletinin cevabı sadece: 'Onu öldürün yahut yakın!' demek oldu. Ama ALLAH onu ateşten kurtardı. Doğrusu bunda, inanan kimseler için dersler vardır." (29: 24). Zuhruf sûresinde şöyle buyruluyor: "Bir zaman İbrahim, babasına ve kavmine demişti kî: 'Ben sizin taptıklarınızdan uzağım. Ben yalnız beni yaratana (taparım). Çünkü O, bana doğru yolu gösterecektir.' (İbrahim) ardından geleceklere bu sözü devamlı kalacak bir miras olarak bıraktı ki (insanlar ALLAH'a) dönsünler." (43: 26-28).

Hz. İbrahim, en büyük puta dokunmadan diğer bütün putları kırıp parçaladığı zaman, ona niye böyle yaptığını sordular. "(İbrahim) 'Hayır' dedi, (büyük putu göstererek) 'İşte şu büyükleri yapmıştır, konuşabiliyorlarsa onlara sorun' dedi. Kendi kendilerine: 'Doğrusu siz haksızsınız' dediler. Sonra yine eski kafalarına döndürüldüler: '(Ey İbrahim!) Sen de bilirsin ki bunlar konuşmazlar' dediler. 'O halde, ALLAH'ı bırakıp da size hiçbir fayda ve zarar veremeyecek olan putlara ne diye taparsınız? Yuh size ve ALLAH'tan başka taptıklarınıza. Aklınızı kullanmıyor musunuz siz?" (21:63-67).

Sonra, Kur'ân-ı Kerîm İbrahim'ın, hiç bir doğru bilgiye sahip olmayan halkıyla olan tartışmasına ve onların hatalarım ispat etmesine işaret eder: "Kavmi onunla tartışmaya girişti. 'Beni doğru yola eriştirmişken, ALLAH hakkında benimle mi tartışıyorsunuz? O'na ortak koştuklarınızdan korkmuyorum, meğer ki Rabbim bir şeyi dilemiş ola. Rabbim ilimce her şeyi kuşatmıştır; hâlâ öğüt kabul etmez misiniz?' dedi. 'ALLAH'a koştuğunuz ortaklardan nasıl korkarım? Oysa siz, ALLAH'ın hakkında size bir delil indirmediği bir şeyi O'na ortak koşmaktan korkmuyorsunuz. İki taraftan hangisine güvenmek daha gereklidir, bir bilseniz." (6: 80-81). Hz. İbrahim, babası ve halkıyla akla, mantığa uygun bir tarzda tartışmıştır. Karşısındakiler hiçbir cevap verememişler ve yenilgiye uğrayan zâlimlerin yaptığı gibi, İbrahim @ 'in ya yakılması ya da öldürülmesi gerektiğinde ısrar etmişlerdir. Bu hususta aşağıdaki noktaların belirtilmesi faydalı olacaktır.

1- Hz. İbrahim'in imanının belirtilmesi çok önemlidir. Çünkü o, bütün sahte ilâhları reddederek, yalnız âlemlerin Rabb'i olan ALLAH'a teslim olmuştur. İbrahim'ın, yukardaki ayetlerde ortaya koyduğu deliller o kadar tabii ve kuvvetli idi ki, muhalifleri verecek hiçbir cevap bulamamıştı. Verilen deliller o kadar kesindi ki, sanki dillerini yuttular ve söyleyecek hiç bir söz bulamadılar.

2- İbrahim'ın halkına verdiği cevap gerçekten putlara tapmalarının ahmaklık olduğunu anlamalarını sağlamak için söylenmiş ince bir istihza ifadesi şeklindeydi. Çünkü büyük putun diğerlerini kıra-mayacağı apaçıktı. Bununla İbrahim, halkının konuşmaktan ve kendilerini bile korumaktan âciz putların onlara hiçbir yardımı olamayacağını anlamalarım ve itiraf etmelerini sağlamak istiyordu.

3- Halk, İbrahim'ın cevabını düşününce "kendilerinin hatalı olduğunu, çünkü kendilerini kıran kişiye tek bir söz bile edemeyen, hiç bir yardımları dokunmayan putları taun edinmiş olduklarını anladılar. Fakat bundan kısa süre sonra, cehalet ve inatçılığa mağlup olup kafalarını değiştirmiş, yeniden sapıtmışlardır." (The Mea-ning ofthe Qur'an, c. VII, sh. 157-9).

Diğer peygamberlere olduğu gibi, Hz. Lut'a da ilim zenginliği verilmişti. "Lût'a da hüküm ve ilim verdik; onu, çirkin işler işleyen kasabadan kurtardık. Doğrusu onlar yoldan çıkmış kötü bir milletti." (21: 74).

4- Ankebût suresinin 17. ayetinde İbrahim, putatapıcılığa karşı bütün mâkul delilleri ortaya koymaktadır. Bir şeyi veya bir kimseyi tanrı olarak kabul etmek için bazı sebepler gereklidir. Birincisi insanlardan üstün olmalıdır. Sonra insanın yaratıcısı olmalı ve insan, varlığım ona borçlu olmalıdır. Üçüncüsü: İnsanın hayatı için gerekli vasıtaları ve rızkım temin etmelidir. Dördüncüsü de insanın geleceği onun yardım ve ihsanına bağlı olmalı, İnsan ona karşı gelirse mahvolacağından korkmalıdır. İbrahim, bu dört husustan hiç birinin putatapıcılığı haklı çıkarmadığını, aksine yalnızca ALLAH'ın ibadete lâyık olduğunu ispat ettiğini söylemiştir. Onların birtakım putlardan başka bir şey olmadığını belirterek, birinci hususta putları çürütmüştür. Çünkü bir putun tapılmak için hiçbir üstünlüğü yoktur. "Onları (putları) yaratan sizlersiniz" diyerek ikinci hususta ve "Size rızık vermeye güçleri yetmez" diyerek de üçüncü hususta putları çürütmüştür. Son olarak putlara değil, "ALLAH'a döneceksiniz" demiştir. Bu yüzden kaderlerini tayin etmek veya değiştirmek putların değil, yalnızca ALLAH'ın kudretin-dedİr. Böylece, şirki tamamen reddetmesinin ardından, İbrahim, insanın birisini tanrı olarak kabul etmesine sebep olacak özelliklerin sadece, kendisine hiç kimseyi ortak koşmadan ibadet edilmesi gereken ALLAH'a ait olduğunu apaçık ortaya sermiştir.

5- Hz. İbrahim'in akla uygun delillerine karşı verecek hiçbir cevap bulamamış olan kavmi, yenilgiye uğramış kötü niyetliler gibi hepsi onu öldürmek veya yakmak istemişlerdir.

6- İbrahim'ın kavmi, taptıkları putların onları işitmediğini, onlara ne fayda ne de zarar verebileceğini itiraf etmekte, fakat atalarından böyle gördükleri için putlara tapmaktaydılar. Başka bir ifadeyle, körü körüne atalarını taklit etmekten vazgeçmiyorlardı. Bunun mânası şuydu: Yüzyıllarca nesilden nesile puta tapmaya devam eden atalarının ahmak kişiler olduklarına inanmıyorlardı. Atalarının bu cansız heykellere tapmakta haklı bazı sebepleri olduğunu sanıyor, bu yüzden onların yoluna inançla sadık kalıyorlardı. Yani, inançlarının temeli hiçbir mâkul esasa dayanmadan, sırf atalarının böyle yapıyor olmalarından kaynaklanıyordu.

7- İbrahim, halkının ALLAH'tan başka tanrılar edinmelerinin mâkul bir yönü olmayıp sadece atalarının körü körüne taklide dayandığını, halbuki yalnız ALLAH'ın İbadete lâyık olduğunu, hiç kimsenin reddedemeyeceği müsbet delillerle ispatlamıştır. Sadece ALLAH'ın ibadete layık olduğu iddiasını destekleyen İlk delili şuydu ki, "halk da hiçbir ortağı olmaksızın yaratıcılarının ALLAH olduğunu biliyor ve İnanıyorlardı. Yalnız onlar değil, dünyadaki bütün çoktann inancı taşıyanlar da, taptıkları putların dahi ALLAH tarafından yaratıldığına inanıyorlardı. Ateist(tanrı tanımaz)lerden başka hiç kimse ALLAH'ın, tüm kâinatın Yaratıcısı olduğunu inkâr etmiyordu. İbrahim, insanın bir kul olarak, başka bir şeye değil, yalnız yaratıcısına İbadet edebileceğini belirtmiştir. Çünkü ALLAH'ın yaratmasının ortağı yoktur.

ALLAH'a, yalnız ALLAH'a ibadet gereğinin ikinci sebebi şudur: ALLAH insanı yarattıktan sonra kendi başının çaresine bakması için terketmemiş, aksine, rehberliği, ihtiyaçlarının karşılanması, korunması için gerekli vasıtaları da yaratmıştır. Bebek doğduğu anda, annesinin göğsünde sütü hazırdır ve görünmeyen güç ona nasıl emeceğini, yutacağını Öğretir. Yaratan, insana hayatının ilk gününden Ölümüne kadar yaşaması, gelişmesi, gideceği yolu bulması için gerekli vasıtaları sağlamıştır. Bu vasıtaların faydalı bir şekilde kullanılması için gereken güç ve kabiliyetler ile donatmış, hayatın her safhasında yol gösteren İlmi vermiştir.

Sonra, her çeşit hastalığa, mikroba, zehire karşı insan hayatının korunması için gerekli, insan bilgisiyle halâ tam olarak anlaşılmamış etkili panzehiri yaratmıştır. Bu tabiî nizam yaratılmamış olsaydı, bir dikenin batması bile insanı öldürebilirdi. Yaratanın bu yaygın merhamet ve inayeti, insanı her zaman ve her yerde koruyup desteklerken, insanın Allah'tan başkasının önünde eğilmesi ve onlardan yardım dilemesinden daha büyük bir zillet ve nankörlük olamaz.

Başka hiçbir şe...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın