Hatice

1- Hatice

O, Hatice bintü Huveylid b. Esed b. Abd el-Uzza b. Kusay b. Kilab (Kureyş'in tanınmış kabilelerinden biri) idi. Annesi Kureyş'in bir başka kabilesinden gelme Fatıma bintü Zaide idi. Arapların nesep bilginleri Peygamber'ı Muhammed b. Abdullah b. Abdulmuttalib b. Haşim b. Abd el-Menaf b. Kusay b. Kilab olarak açıklıyorlar. Peygamber bundan dolayı karşılıklı olarak büyük dedeleri Kusay b. Kilab yoluyla yeğenlerinden biridir. Peygamber, genç nesile mensup olduğundan, Hatice'nin de uzak bir semtte yaşamasından ve meslek hayatına da tacir olarak henüz yakın bir geçmişte başlamasından dolayı Hatice, bu genç adamı tanımıyordu.

Hatice İtibarlı ve zengin bir hanımdı. Her iki kocasından da birçok servet ve bir sürü mal miras kaldı. Bazen Kureyş'in güvenilir tüccarlarına kar payı esasları üzerinden para verirdi. Bazen alacaklılarının sermayesini ticaret kervanlarından verirdi. Bu kervanlar ticari seferlerinden geri döndüklerinde kârlar eşit ve adil olarak pay edilirdi. Mekke'de ayrıca Hatice'ye ve kendileri hesabına çalışan özel memurlar ve temsilciler vardı. Bazen ticaret mallarını mudarebe (ortaklık) usulüyle Hicaz dışına taşımaları için ücretli adam tutardı.

Suriye'ye Ticarî Seyahat

Günün birinde, Peygamber Muhammed, ile aşağı yukarı aynı yaşta olan ve onunla birkaç defa ticari sefer fırsatı bulan ve Hatice'nin yeğenlerinden biri olan Huzeyme, Hatice'ye O'nun doğru sözlü, son derece güvenilir ve güzel ahlaklı olduğundan bahsederek kendi hizmetine almasını tavsiye etti. Hatice, O'na ticaret mallarını Şam'a götürüp uygun bulduğu en iyi şekilde ticaret yapması için teklif gönderdi. Ve ona diğerlerine ödediğinden daha fazlasını ödeyeceğine söz verdi. Muhtemelen, plana göre, Muhammed, onun Habeşi kölesi Meysere'yi yanma alarak Şam'a ticari sefere çıktı. Anlatıldı ki, öğleyin ortasında, şiddetli sıcakta devesini sürerken, Meysere iki meleğin, Peygamber'ı güneşin kavurucu ışınlarından gölgelendirdiğini gördü. (îbn Hişam, 120).

Peygamber getirdiği mallan satıp, en iyi ve en kârlı olduğunu düşündüklerini satın alınca, geri Mekke'ye doğru yola çıkmaya başladı. Yolda pek fazla durmadı. Kervan, kısa zamanda Mekke'de idi. Hatice, Muhammed'in ticari seferlerinin sonuçlanndan hakikaten memnun oldu. Yapmış olduğu mükemmel işden dolayı, işvereni Hatice, onun ücretini arttırdı.

Meysere, seyahat ederlerken gün ortasında iki meleğin Muhammed'e gölgelik yaptıklarını Hatice'ye anlattı. O'na, birçok defa genç satıcıyla yemeğini ne zaman paylaşsa, yemeklerin asla tükenmediğini ve erzaklarının hiç ekşitmediğini de anl;ıiti. Şöyle ekledi: Sofrayı serdiğimiz zaman hep doyasıya yedik ve azalacağına daha fazla artmış bulduk. Öyle ki geçtiğimiz yerlerdeki muhtaçlara bırakacak bolluktaydı. Denemek İçin, Hatice içi taze hurma dolu bir tepsi İstedi ve onlan kızkardeşi Hale'ye, Muhammed'e ve diğer birkaç misafire ikram etti. Hepsi ondan yediler ve doydular. Tepsi yine önceki gibi doluydu. (Al-Muhabbar, 78).

Birkaç ay sonra Hatice, genç taciri ilave sorumluluklarla ticaret kervanlarının idaresi görevine tayin etti. Aslında, Hatice Muhammed'ın asaletini, güvenilirliğini, üstün ahlaklı karakterini ve temiz alışkanhklannı duymuştu. O akıllı, şerefli ve ihtiyatlı bir kadındı. Muhammed'den manevi ve ruhi birşeyler sezdi. Denebilir ki, bütün bunlar onu Muhammed'e çekiyordu.

Hz. Muhammed'ın ünü el-Emin (güvenilir) olarak biliniyor, bir başka isimle de es-Sâdık (doğru) diye tanınıyordu. Hz. Hatice'nin tarihin kaydettiği çok az geçmişi bulunmaktadır. Ancak Mekke'nin saygıdeğer, asil bir ailesine mensup olduğu ve geçmişte Beni Temimden zengin Ebu Hala Hind b. el-Nabbaş b. Zürara İle evlendiği bilinmektedir. Ondan Hind adında bir oğlu oldu. Daha sonra kocası Ebu Hala vefat etti. Hind, İslam'ın İlk yıllarında müslüman oldu. Bedir ve Uhud savaşlarına iştirak etti. Uhud'da vücudunu dinlendirmek için Hamza'nm mezarına uzandı. Sonunda Basra'da veba'ya yakalanarak öldü. Daha sonra Hatice, kendisinden Hind İsminde bir kız dünyaya getiren Atik b. İyd (veya Abid) b. Abdullah b. Ömer b. Mahzum isimli bir başka tüccarla evlendi. Kocası ondan sonra hemen vefat etti. Bu sırada Hatice orta yaşlı bir kadındı. Şişmandaydı, fakat beyaz tenli güzel ve dinçti. Siyah, parlak saçı vardı. Umumiyetle siyah ve kaliteli kıyafetler giyerdi. Ziynetler hususunda tecrübeleri vardı. Umumiyetle iyi sanatkârlar elinden çıkmış gümüş ve firuze taşlı yüzükler, küpeler, bilezikler ve gerdanlıklar takardı. Ticarette ileri görüşlüydü. O, Suriye çöllerinde kaybolup kendisinden bir daha asla haber alınamayacak bir kimseye kervanını teslim etme riskine asla girmedi. Eve ait işlerine bakmak üzere cariyesi vardı, Meysere adındaki kölesi de onunhizmetindeydi.

Muhammed Hatice'den onbeş yaş küçüktü. O, mütevazı ve sakin tabiatlı idi. Herhangi bir kadına yaranacak davranışlardan uzaktı. Yalnızca kendi işleriyle meşgul, temiz ve saf bir gençti.

Hatice, nazik bir işverendi. O, genç iş ortağının kendisi için yaptığı herşeyi ve geleceğe yönelik yaptığı teklifleri takdir etti. Hatice ona teşebbüsleri için her zaman kredi verdi. Hatice, mutluydu ve tedrici olarak işine daha az ilgi duymaya başladı. Bununla beraber bütün işlerle müstakil olarak ilgilenmesi için Muhammed'ı teşvik etmeye devam etmekteydi.

Hatice Varaka'ya Başvuruyor

Hatice bintü Huveylid, sonunda amcaoğlu Varaka b. Nevfel b. Esed'e başvurdu. O,

Hrİstiyandı, eski ilahi kitapları ve bazı ilimleri incelemişti, onları iyi biliyordu. Hatice, kölesi Meysere'nin Muhammed hakkında söylediklerinin hepsini ona açıkladı. Şimdi yaşlı bir adam olan Varaka, şunu dedi: "Eğer bu doğru ise, Hatice, Muhammed yakında bu ümmetin peygamberi olacak. Onun bu ümmetin beklenen peygamberi olduğuna şu zamanın onun gelme zamanı olduğuna inandım." Hatice, sevinçle eve geldi ve Muhammed'ı çağırttı. Kafasında ne varsa açıkça konuştu ve dedi ki: "Ey amca oğlu! Bana yakınlığından, halkın arasındaki şerefinden, asil ve güzel ahlakından, doğru sözlülüğünden dolayı seni diledim, seninle evlenmek istedim." Sonra sade sözlerle evlilik teklifi yaptı. Muhammed, memnuniyetle kabul etti. (İbni Hişam ve İbn Sa'ad).

Meysere, Muhammed İle Konuşuyor

Bir başka anlatıma göre, bu evlilik teklifi Muhammed'e onunla birkaç seyahate iştirak etmiş olan, Habeşli köle Meysere tarafından daha önceden yapılmıştı. Hatta bazı rivayetlerde cariye en-Nefise'nin adı geçmektedir. Onların sıkı ortaklıkları ve çöl seyahatinde paylaştıkları sıkıntılar onları arkadaş yaptı. Yine, Muhammed kolay yaklaşıp konuşulabilen bir insandı. Onun asla sosyal, kültürel veya mali hiçbir çeşit üstünlük havası yoktu. Bundan dolayı Meysere, onunla sıkılmadan samimiyetle konuşabilirdi. Meysere bir gün Muhammed'e şöyle dedi: "Eğer yirmibeş yaşında bir adam, cazibeli görünüşüyle, ağır başlılığıyla, akıllılığıyla ve ince bir aile görgüsüyle evlilik teklifinde bulunsa nasıl olur?" Hiç öyle şeyler düşünecek vaktinin olmadığını söyleyen Muhammed'e Meysere konuşmasına telkinle devam etti: "Veya böyle bir adam servet sahibiyle evlense?" "Zenginle mi?" dedi, Muhammed: "Seferden sefere koşan bir satıcı, sınırlı geliriyle nasıl olur da zengin bir kadınla buluşmayı hayal eder, ve böyle bir teklifte bulunmaya nasıl cesaret eder?" Meysere zeki idi. Dedi ki: "Farzedelim ki zengin hanım elini sana teklif etti? Doğru, asil, soylu, güzel görünümlü bîr hanım?" Muhammed, daha fazla hayrette kalmıştı. Dedi ki: "Senin kafana bu hayalleri kim soktu?" Meysere hemen cevapladı: "Hatice'den başkası değil." Meysere hemen ilave edip: "Eğer bana bırakırsan, ben herşeyi hallederim." dediği zaman Muhammed , henüz hayretinden meseleyi kavrayamamıştı.

Fikir şimdi ciddi idi. Meysere hemen Muhammed ve Hatice arasında görüşme tertip etti.Muhammed (a),utanarak ve sessizce oturdu. Hatice bütün açıklamayı yapacaktı ve sonunda onu kazanacaktı. Fakat öncelikle vasisi olan amcası Ömer b. Esed'e bu düşüncesini kabul ettirmesi gerekiyordu. Babası Huveylid, Muhammed onun hizmetine gelmeden çok önce ölmüştü. Hatice, olgun bir dul idi, bağımsızdı da. Fakat amcası Ömer b. Esed, halen onun vasisi idi. Asil ailelerin geleneği olarak, dul kadın evin en büyük erkeğinin vesayeti altında kalırdı. Ömer bu evlilik teklifine karşıydı. Çünkü o, Hatice'nin servetini bir yerde toplayıp aile içinde muhafaza etmek yerine servetini dağıtmak için böyle bir tertibe meyledildiğini zannediyordu.

Düğün Tertipleniyor

Her tedbiri aldıktan sonra Hatice birgün bir kuzu kesip akşam yemeği tertip etti. Yemekler titizlikle hazırlanmıştı. Herşey özenle düzenlenmişti. Ömer b. Esed, Varaka b. Nevfel, Huzeyme, Ebu Talib, Hamza ve Muhammed, davet edilenler arasındaydı. Hepsi icabet ettiler. Hatice davetine gelenleri süzdü, sonra yerinde sürpriz bir konuşma yaptı. Muhammed, hakkında işini muvaffakiyete ulaştıran servetini muazzam şekilde arttıran başarılı ve üstün bir kişi olarak bahsetti. Hatice onun dürüstlüğünden, doğruluğundan, güvenilirliğinden ye soyunun asaletinden uzunca bahsetti. "İtibar sahibi her kadın için böyle bir erkekle evlenmek şereftir." diye ekledi. Bütün misafirler alkışladılar. Varaka b. Nevfel ayağa kalktı ve teklifi destekledi. Ebu Talib ve Hamza muvafık buldular. Aynı anda Ömer, meseleden biraz bilgi sahibi olduğundan, nişanı tasdik eden bir konuşma yaptı.

Muhammed, derhal oturduğu yerden kalktı ve yaşlı adamı kumaşla süsledi. Ömer b. Esed, ruba içinde geleneğe uygun olarak kayınbaba veya gelinin vasisi olarak takdim edildi. (Ahmed İbn Hanbel, 312, al-Muhabbar, 78).

Ömer'in saçına bolca güzel koku sürüldü. ...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın