Hz. Peygamber'in Allah sevgisi çok derin ve güçlüydü; bu sebepten büyük bir şevk ve coşkuyla ibadet ederdi. Çünkü bu ibadetler Rabbi île bir çeşit görüşme gibi idi. Kur'ân mü'minlerin bu özelliğinden şu sözlerle bah­setmektedir: "...İman edenlerin Allah'a olan sevgisi ise daha kuvvetli ve devamlıdır..." (2:165) Rivayetlere göre Hz. Peygamber gece namazında haftalar ve aylar boyunca her gece ayaklan şişinceye kadar saatlerce ayakta durur, fakat hiçbir zaman yanılmazdı. Bu şevk ve arzusu Hz. Peygamber'in Allah aş­kı ve muhabbetini daha da artırıyordu.

Mugîre b. Şube'nin rivayetine göre Rasûlullah'in ayaklan şişinceye kadar namaz kıl­dığı bildirilmiştir. O'na "Ya Rasûlullah! Sizin geçmiş ve gelecek günahlannız bağışlanmış olduğu hâlde, kendinizi niçin külfete sokuyorsunuz?" dediler. Buyurdu ki: "Ben şükre­den bir kul olmayayım mı?". (Buharî, Müs­lim, Tirmizî). Bu cevap Hz. Peygamber'in Allah korkusu (haşyetillah) sebebiyle çok ibadet ettiği görüşünü savunan bazı tasavvuf-çuları haksız çıkarmaktadır. Bu âyet Hz. Pey­gamber'in devamlı ibadet etmesinin Al­lah'a olan sevgisinden ileri geldiğini açıkça göstermektedir. Bir keresinde "namaz gözü­mün nurudur" buyurduğu gibi namazları vası­tasıyla O, Rabbinin huzurunda Rabbiyle bir­likte olmak isterdi. Zira O, birinin sevdiğiyle birlikte olmaktan zevk aldığı kadar namazdan hoşlanırdı.

Hz. Peygamber bazen gecenin sessizliğin­de coşku ve heyecan içinde Allah'a niyaz ederdi. Bazen mezarlığa giderdi. Hz. Pey­gamber gecenin sessizliğinde Allah'ın yer­yüzüne (nazar ett)iğini söylemiştir (Buhari). Onun gece ibadetleri sabahki iki rekat namaz ile sona ererdi. Hz. Peygamber "benim için dünya ve dünyanın içindekiler (bu iki rekat fecir namazına kıyasla) bir hiçtir" buyurmuş­tur (Müslim).

Bir keresinde bir gazvede esirler arasında bir de kadın getirilmişti. Kadının çocuğu kay­bolmuştu, fakat kadının çocuğuna olan sevgi­si öyle şiddetli idi ki hangi çocuğu görse onu kucaklıyor ve göğsüne alarak süt veriyordu. Hz. Peygamber s.a.v onu görerek halka şöyle seslendi: "Bu kadının çocuğunu ateşe atabile-

ceğini düşünür müsünüz?" Oradakiler "asla" dediler. Bunun üzerine Hz. Peygamber; "Allah Teâlâ kullannı bu kadının çocuğunu sevdiğinden daha fazla sever" buyurdu (Bu­hari). Hz. Peygamber Allah sevgisine kı­yasla bu dünyanın bütün ilgi ve sevgilerine hiç bir kıymet vermezdi. îrtihalinden beş gün önce Hz. Peygamber ashabdan bir gruba şu sözlerle hitab etmiştir: "Allah, İbrahim'i kendisine dost edindiği gibi beni de kendisine dost edinmiştir. Eğer insanlardan dost tutmuş olsaydım, muhakkak ki Ebu Bekr'i dost tutar­dım." (Müslim).

İrtihali esnasında Hz. Peygamber şu cüm­leyi tekrar etmiştir: "Ben Allah'dan refik-i âlâ (en yüce dost) zümresine katılmayı dilerim." Bu sözleri işitince Hz. Aişe "O'nu rahat bıra­kalım" dedi (Buhari).

Esselamu aleyküm ve rahmetullahü ve berakatuhü; Müminlerin Yüce Allah’a olan sevgileri dünyada hiçbir varlığa duyulamayacak kadar coşku dolu, neşe veren ve kalpleri heyecanla dolduran çok güçlü bir duygudur. Çünkü müminler, Yüce Allah’ın bahşettiği nimetleri, O’nun her şeye güç yetirdiğini ve tüm evrenin tek hakimi olduğunu, her şeyi en güzel ve hayırlı şekliyle yarattığını bilirler. Bu düşünce ve Allah’la olan manevi bağlantıları, onların Allah’a olan sevgilerini güçlendirir. Bu güçlü sevgi, Rabbimiz’in kendilerinden hoşnut olması için samimi bir gayrete dönüşür ve sonuçta müminleri, Allah’ın yarattıklarını da seven, onlara karşı şefkat ve merhamet duyan, onları korumak, onlara hayır ve güzellik getirmek isteyen dünyanın en güzel ahlaklı ve en hayırlı insanları haline getirir. Paylaşım içi teşekkürler...

Sevgili kardeşlerim; bir ayet paylaşmak istiyorum: İnsanlar içinde, Allah’tan başkasını ‘eş ve ortak’ tutanlar vardır ki, onlar (bunları), Allah’ı sever gibi severler. İman edenlerin ise Allah’a olan sevgileri daha güçlüdür…” (Bakara Suresi, 165)
Rabbimiz bu ayette müminler ve iman etmeyenler arasındaki sevgi anlayışının farklılığını bildirmektedir. Ayette bildirildiği gibi, insanların bir kısmı (Allah’ı tenzih ederiz) Allah’a ortak koşmakta ve diğer varlıkları Allah’ı severcesine sevmektedirler. Kuran ahlakından uzak yaşayan insanlar, sevginin asıl kaynağı olan (Allah’ı tenzih ederiz) Yüce Allah’ı sevmek yerine, bu sevgilerini doğrudan O’nun birer tecellisi olan varlıklara yöneltirler. Oysa bu, Yüce Allah’ın asla affetmeyeceğini haber verdiği (Nisa Suresi, 48) ve Kuran’da şirk koşmak olarak bildirilen çok yanlış bir sevgi anlayışıdır.

Esselamü aleykum; Zira O, birinin sevdiğiyle birlikte olmaktan zevk aldığı kadar namazdan hoşlanırdı.
Ne yüce bir sevgi,aşk,muhabbet... Mevlam biz aciz ve zelil  kullarına da tattırsın inşALLAH.
Mevlam kalplerimize aşkını nakşetsin..ta ki ondan başkasını ne gözümüz görsün,ne gönlümüz sevsin..kalplerimiz dünyalık sevgilerden,zevk  ve sefalardan arınsın inşALLAH...

Esselamu aleyküm ve rahmetullahü ve berakatuhü;

(http://ucarliyiq.biz/engine/dude/index/leech_out.php?i%3AaHR0cDovL2thcmRlbGVueXVjZWwuY29tL3dwLWNvbnRlbnQvdXBsb2Fkcy8yMDExLzAyL2FsbGFoLXNldmdpc2kuanBn)

(http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQPv07RFLdgxSRjW96WwF-38bNMZpw6bDYI7b2i1bIfL88zarjn)

Allahü teâlâyı seven, ölümden korkmaz. Seven, daima ölüme hazır bekler. Çünkü ölümle, aşık maşuka, garip öz yurduna kavuşmuş olur. Dinimize bir müddet daha hizmet edeyim düşüncesiyle, ölümün hemen gelmesini istememek Allah sevgisine zıt değildir.

Allah'ım ölümümü hayırlı,kaderimi doğru yap...

Esselamu aleyküm.Rabbim bize peygamber efendimizin imanını,sevgisini nasip etsin inşallah.

Onun sevgisi ne yüce bir sevgidir.O tek bir ilahtır.Tüm kainatın yaratan ve belli bir düzene sokan yine yüce Rabbimizdir.Dünya evrende çekirdek kadar kalıyor, bu kadar güce sahip başka kim olabilirki? Çeşitli ayetlerdede bu konular açıklanmıştır.