Acı Seni de Vururlar Bir Gün Ey Acı

Acı / Seni de Vururlar Bir Gün Ey Acı

Seni de vururlar bir gün ey acı
   Uçuşup durduğun kanatlarından
   Sazın sözün türkülerin tükenir
   Ellerin koynunda kalakalırsın

   Şakaklarına kar yağıyor bilesin ey acı
   Gül açan yüzlerimizde
   Göğeriyor rengin senin de

   Biz seni
   Tâ eskilerden tanırız
   Hani göğüslerimize taş olur inerdin
   Avuçlarımızda hira dağıydın

   Al atların tan yerine ayarlanmış yelelerinde
   Akdeniz rüzgarlarına karışan sendin

   Biliyorum
   Hiçbir tarih yazmayacak
   Ve bir sır gibi kalacak yakılan kitaplarda
   Göbek bağı anasından henüz çözülmemiş bebelerimize
   Mitralyözlerin washingtondan ayarlandığını

   Seni de yakarlar bir gün ey acı
   Bir taptuk kul gözlerinden vurursa
   Parmakların eğri ağaç tutamaz
   Çığlıkların çağlar aşar duymazsın

   Ve ben biliyorum
   Örümceği, mağarayı, güvercini, asâyı

   Ve İbrahimin baltasını
   Ben biliyorum

   Nereden başladı bu kesik dans
   Ve bu dansa karşı afyonlanmış hecin yüzlü
   İnsanlar kim?

   Kim kimin yanında
   Kim kimin karşısında

   Meclis kürsüsünden konuşan bu adam kim

   Üsküdar kız lisesinde okuyan genç kız
   Çantasında kimin fotoğrafını taşıyor

   Kadıköy vapurunda sigara tüttüren delikanlılar
   Neden gülüyorlar ki

   Seni de vururlar bir gün ey acı
   Filistinde sapan taşlı çocuklar
   Dalın, kolun, fidelerin, budanır
   Kuru bir kütükle kalakalırsın

   Öyle bakmayın balkonlarınızdan
   Fırat nehri ayrılık çıbanına tutuldu,
   Damarlarımızı yırtıyor
   Tuna nehri, onulmaz boşnak sızıları
   Pompalıyor yüreğime

   Pilevne türküleri ağıtlara dönüşürken,
   Çeçenyada yiğitler
   İnancın, emeğin ve aşkın
   Kılcal damarlarına ulanıp sustular...
   Ve ne Bağdattan
   Ne Şamdan
   Ne Mekkeden
   Ne Diyarıbekirden
   Ne istanbuldan
   Ne Buharadan
   Bunca telefon direğine rağmen kimse kimseyi
   Duymuyor

   Seni de vururlar bir gün ey acı
   Halepçede soldurulmuş gül gibi
   Bu sevdaya düşsen sen de yanarsın
   Suskun, sıcak, uzun yaz geceleri

   Ve siz
   Ey analar,
   Siz, gecelerinizi böler çocuklarınıza ninniler
   Söylerdiniz

   Hani siz, fatihler doğururdunuz...

   Gelin-kızların giysileri kirletildi
   Çocuklar hep yetim kalıyor

   "Elem yecidke yetimen feava"

   Ve ben biliyorum
   Ben biliyorum
   İstanbulun
   Bağdatın
   Diyarıbekirin
   Mekkenin
   Birbirine nasıl bağlandığını, nasıl çözüldüğünü sonra
   Ey insan
   Ey insanlık
   Ayağa kalk

   Kolları ve bacakları budanmış delikanlıları
   Boyunları gövdesinden ayrılmış insanları
   Gözleri uyur gibi kapanmış, kan pıhtıları içindeki bu
   Çocukları

   Gelişmiş laboratuarlarınızda dikkatle inceleyin
   Ve bir gün
   Bu dünya
   Gül bahçesine dönecek
   Bunu böylece bilin ve
   Unutmayın..

   Ferman Karaçam
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın