GAZEL

Bir devlet içün çarha temennâdan usandık .
Bir vasi içün ağyâra müdârâdan usandık

(Bir devlet için feleğe yalvarmaktan usandık
bir visal için başkalarına müdaradan bıktık.)

Hicran çekerek zevk-ı mülâkatı unuttuk
Mahmur olarak lezzet-i sabâdan usandık

(Ayrılık çeke çeke buluşup görüşmenin zevkini unutur olduk.
mahmur ola ola şarabın tadından usandık.)

Düşdük kati çokdan heves-i devlete ammâ
Ol dâiye-i dağdağa-fermadan usandık

(Büyük saadet hevesine düşeli çok oldu ama,
o huzursuzluk veren iç arzusundan artık usandık.)

Dil gamla dahi dest ü giribandan usanmaz
Bir yâr içün ağyâr ile gavgâdan usandık

(Gönül gamla bile çekişmekten usanmaz;
yalnız bir sevgili yüzünden eloğlu ile kavgadan gına geldi.)

Nâbi ile ol âfetin ahvâlini naklet
Efsâne-i Mecnun ile Leyla?dan usandık

(Mecnun ile Leyla efsanesinden usandık,
bize biraz da,Nâbi ile belalı güzelin arasında olup bitenleri anlat.)

Gazel

1.Sakın terk-i edebden kûy-ı Mahbûb-i Hudâ?dır bu
Nazargâh-i ilâhidir, Makam-ı Mustafâ?dır bu

2.Felekde mâh-i nev, Bâbüsselâm?ın sîne-çâkıdır
Bunun kandili Cevzâ, matla?-i ziyâdır

3.Habib-i Kibriyâ?nın hâbgâhıdır fazilette
Tefevvuk-kerde-i Arş-ı Cenâb-ı Kibriyâ?dır bu

4.Bu hâkin pertevinden oldu deycûr-i adem zâil
Amâdan açdı mevcûdât düş ceşmin tûtiyâdır bu

5.Muraât-ı edep şartıyla gir Nâbî bu dergâha
Metâf-ı Kudsiyandır cilvegâh-ı enbiyâdır bu Ey Nâbî



Açıklaması


1.Burası Allah?ın sevgilisinin beldesidir. Cenâb-ı Hakk?ın nazar buyurduğu, Hz. Muhammed Mustafâ (s.a.v)?nın makamı, Ravza-i Nebî?dir

2.Bu Gökteki yeni ay, Bâbüsselâm kapısının yüreği yanık aşığıdır.
Ayın kandili Cevzâ yıldızı bile ışığının nurunu ondan almaktadır.

3.Burası, Allah (c.c)?ın sevgilisinin ebedî istirahatgâhının, türbesinin bulunduğu yerdir ve fazilet bakımından Cenâb-ı Hakk?ın izniyle onun arşına çıkartılmıştır.

4.Bu toprağın ziyâsından, yokluğun karanlıkları ortadan kalktı. Bütün yaratılmışların görmeyen gözleri açıldı, çünkü bu toprak, gözlere şifa veren sürmedir.

5.Bu dergaha edep ölçülerini gözeterek gir; çünkü burası meleklerin tavaf ettiği ve Peygamberlerin tecelli ettiği bir yerdir.




Yazılış Hikayesi


Osmanlı Divan şairlerimizden 17. asırda yaşamıştır. Aslen Urfalıdır. Peygamberler şehri Urfa?nın manevi ikliminde iyi bir eğitim alan Nâbî, çocukluk ve ilk gençlik yıllarından sonra İstanbul?a göçmüştür. Tasavvuf terbiyesi de görmüş olan Peygamber âşığı Nâbî, padişah IV. Mehmed döneminde Hacca gitmek üzere bir kısım devlet erkanıyla birlikte yola çıkar. Kafile Medine-i Münevvereye yaklaşmıştır. Vakit gecedir. Rasulüllah (s.a.v) Efendimiz?e bir an önce ulaşma özlemiyle Nâbî?nin gözüne uyku girmemiştir. Fakat kafiledeki bir devlet adamı, hem de ayaklarını kıbleye doğru uzatmış, uyumaktadır. Hz.Peygamber (s.a.v)?in beldesinde, edebe aykırı böyle bir gaflet hâlini bir türlü hazmedemeyen ve çok üzülen Nâbî, içinden gelen bir ilhamla kasideyi söyler.
Nâbî bu şiiri yolda yazar. Kafile şafak vakti Medine-i Münevvere?ye girmektedir. Ravza-i Mutahhara?nın minarelerinden sabah ezanı okunmaktadır. Müezzin, ezanın ardından Türkçe bir kaside okumaya başlar.Nâbî, dikkat eder, okunan kendi şiiridir. Hemen minarenin kapısına koşar.Müezzine; Allah aşkına, okuduğun bu kasideyi nerden öğrendin, der.
Müezzin şöyle cevap verir: Bu gece rüyamda Efendimiz (s.a.v)?i gördüm, bana dedi ki: Ümmetimden Nâbî adında bir şair, benim hakkımda şu kasideyi yazdı, hoşuma gittiği için bunu okumanı arzu ediyorum. Ben de rüyamda Efendimizden öğrendiğim beyitleri aynen okudum. Nâbî, sevincinden oracığa bayılıp düşer. O, bu iltifata, Rasulüllah Efendimiz?e duyduğu edep ve muhabbetten dolayı nâil olmuştur. Hz.Mevlânâ?ya göre edep, insanın bedenindeki ruhtur, enbiyâ ve evliyânın göz ve gönül nurudur, şeytanın katilidir, insanla hayvanı birbirinden ayıran en önemli vasıftır. Edep bir tac imiş nûr-i Hüdâdan Giy ol tâcı, emin ol her belâdan Allah ve Rasulüne yükselen merdivenin basamakları, ancak edeple çıkılır...

İlk bu şiiri dinleyince çok etkilenmiştim hala da o etki bendedir.
Allah c.c. razı olsun paylaşım için..

bende beğendim çok güzelmiş paylaşım için teşekkürler.